Κυριακή του παραλύτου

Σήμερα, αγαπητοί μου, από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο ακούσαμε για το θαύμα που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός στον παράλυτο άνθρωπο στην γνωστή κολυμβήθρα του Βηθεσδά στην Ιερουσαλήμ. Μέσα είχε πολλούς ασθενείς, και ανάμεσά τους και έναν παράλυτο, ο οποίος 38 ολόκληρα χρόνια υπομονετικά ξαπλωμένος στο κρεβάτι περίμενε την ίαση. Επειδή, σε αυτή την κολυμβήθρα κάποιες φορές το χρόνο συνέβαινε άγγελος Κυρίου να αναταράξει το νερό και τότε όποιος έμπαινε πρώτος σε αυτή, θεραπευόταν από κάθε νόσημα. Αλλά, για εκείνο τον βαριά ασθενή και ακίνητο άνθρωπο δεν υπήρξε κάποιος να τον φροντίσει και να τον κατεβάσει στο νερό σε εκείνη την στιγμή της αναταράξεως, και έτσι, αυτός και μετά παρέμενε υποφέρων. Πιθανώς κάποιοι είχαν προσπαθήσει να τον βοηθήσουν, αλλά λόγω της βαριάς του κατάστασης, όλοι έχαναν την υπομονή τους με αυτόν. Και να, σε μια τέτοια δύσκολη περίσταση για αυτόν τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο, ο Χριστός ήρθε πριν την εορτή των Ιουδαίων για να επισκεφτεί τους νοσούντες στην Βηθεσδά. Ως καρδιογνώστης, που γνωρίζει τις καρδιές και τις σκέψεις των ανθρώπων, Αυτός φιλεύσπλαχνα κοίταξε επί την μεγάλη κακουχία και την υπομονή αυτού του ανθρώπου και τον ρώτησε: θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει (Ιω. 5,6-7).

Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω. Πόσο τραγικά και απεγνωσμένα ακούγονται αυτά τα λόγια! Να μην έχεις κανέναν δίπλα σου στα μεγαλύτερά σου βάσανα. Και ξαφνικά, μπροστά του είναι ο Άνθρωπος και Φιλάνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός, ο Οποίος ήρθε για να μας θεραπεύσει όλους από το νόσο του Αδάμ και να μας μεταμορφώσει σε πραγματικούς ανθρώπους. Ο Νέος Αδάμ, το υπόδειγμα πραγματικού ανθρώπου. Αυτός θεραπεύει τον παράλυτο, ο οποίος έδειξε πράγματι αδιανόητη υπομονή. Δεν έχανε την ελπίδα ότι μία μέρα και επάνω του θα έρθει το έλεος του Θεού και ότι κάποτε και αυτός θα είναι υγιής. Με τον Χριστό πραγματικά ήρθε αυτή η μέρα και οι ελπίδες του επαληθεύτηκαν, η υπομονή του φάνηκε ωφέλιμη.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η υπομονή είναι μια τεράστια αρετή και ότι ο Κύριος ανταμείβει τους υπομονετικούς. Όμως, η μονομερή αρετή, εάν δεν είναι συνδεδεμένη με τις άλλες αρετές, δεν αρκεί για ολόκληρη και τελική σωτηρία. Όλες οι αρετές, ουσιαστικά, πρέπει να είναι συνδεδεμένες η μία με την άλλη, δια τῆς ἀγάπης, ἥτις ἐστὶ σύνδεσμος τῆς τελειότητος (Κολ. 3,14). Και ο Απόστολος Πέτρος συμβουλεύει τους Χριστιανούς να αναβαθμίζουν τις αρετές η μία με την άλλη: ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν, ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν, ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν, ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν, ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν, ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην (Β΄ Πε. 1,5-8). Ο ασθενής στην κολυμβήθρα αναμφίβολα είχε υπομονή, αλλά δεν είχε αγάπη, ούτε ευγνωμοσύνη. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από την συμπεριφορά του μετά την ίαση. Αυτός δεν έδειξε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να βρει τον Ευεργέτη του, να Τον γνωρίσει, να Τον ευχαριστήσει. Για αυτό, όταν ο Χριστός θα τον συναντήσει στον ναό, του λέει: ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται (Ιω. 5,14).

Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Ο ίδιος ο οποίος όταν ο Χριστός οδηγήθηκε στην κρίση του αρχιερέα Καϊάφα, αναίσχυντα Τον χαστούκισε. Φανταστείτε, τόλμησε να χτυπήσει τον Ευεργέτα του, ο Οποίος τον είχε θεραπεύσει από το 38χρονο μαρτύριο! Βλέπετε, λοιπόν, πόσο φοβερό πράγμα είναι η αχαριστία! Για αυτό, αγαπητοί μου, να φροντίσουμε να αναβαθμιζόμαστε με όλες τις αρετές, εάν θέλουμε να είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί και να ευαρεστήσουμε τον Θεό και τους πλησίον μας.

Σήμερα είναι η πρώτη μου Θεία Λειτουργία κατόπιν ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος δέχθηκε την Εκκλησία μας σε κανονική ενότητα, υπό το ένδοξο, παλαιό και εκκλησιαστική σωστό όνομά της – Αρχιεπισκοπή Αχρίδος. Συγκινούμαι, μου έρχονται δάκρια, με ταράζουν δυνατά συναισθήματα, και έναν λόγο παραπάνω επειδή σε αυτή την Θεία Λειτουργία μαζί μας συλλειτουργεί και ο μεγάλος φίλος μας και πραγματικός αδελφός εν Χριστώ από την ορθόδοξη και αδελφική Ελλάδα, ο Αρχιμανδρίτης κ. Ματθαίος. Παρόλο που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να συλλειτουργεί μαζί μας ως σήμερα, λόγω του ότι βρισκόμασταν σε απόλυτη απομόνωση και σχίσμα, αυτός ακατάπαυστα ήταν μαζί μας στα περασμένα χρόνια. Οι χαρές μας και οι λύπες μας ήταν και δικές του χαρές και λύπες, και αντίστροφα. Και να, τώρα ο Κύριος ευδόκησε ακριβώς αυτός να είναι ο πρώτος που θα συλλειτουργήσει μαζί μας.

Αγαπητοί μου, και εμείς, όπως ο παράλυτος στην κολυμβήθρα, επίσης περιμέναμε πολλά χρόνια για να διορθωθεί η αδικία πάνω στην Εκκλησία μας και να βρεθεί ο άνθρωπος που θα μας λυτρώσει από την Βηθεσδά της απομονώσεως. Ο Κύριος έστειλε το έλεός Του διά του θεόσοφου και φωτισμένου Οικουμενικού Πατριάρχη, της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος κ. κ. Βαρθολομαίου. Μακάρι όλα πράγματα να τελειώσουν όπως πρέπει, επειδή, όπως ξέρετε, και στην επίγεια Εκκλησία, όπως και σε κάθε έναν ανθρώπινο θεσμό, οι άνθρωποι δεν είναι απελευθερωμένοι από την ενέργεια της αμαρτίας και των παθών, και για αυτό και συμβαίνουν πολλές και διάφορες πειρασμούς αι δοκιμασίες. Να προσευχόμαστε όλοι για αυτό το έργο που ξεκίνησε με την κανονική μας αποδοχή στην ενότητα με όλη την ορθόδοξη οικουμένη διά της πρωτόθρονου Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, να τελειώσει έτσι όπως επιθυμούμε εμείς – με την χορήγηση του Τόμου της αυτοκεφαλίας. Αλλά, για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να είμαστε ευγνώμονες. Διότι, είδαμε τι συνέβη με τον σημερινό παράλυτο άνθρωπο, ο οποίος φάνηκε αχάριστος. Παρόλο που ήταν θεραπευμένος από τον Χριστό, αυτός, λόγω της υπερηφάνειας και της αχαριστίας του, εξέπεσε σε μεγάλες και βαριές αμαρτίες και έτσι η δεύτερη του κατάσταση έγινε χειρότερη από την πρώτη. Αυτός έγινε πνευματικός ανάπηρος, ακόμα και θεομάχος.

Να χαιρόμαστε για αυτό το ιερό έργο που συνέβη με την Εκκλησία μας. Να χαιρόμαστε και να προσευχόμαστε στον ελεήμονα Θεό αυτό να οδηγηθεί μέχρι το τέλος. Να προσευχόμαστε και για τον μεγάλο ευεργέτη μας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας. Οι καρδιές μας να είναι γεμάτες από ευγνωμοσύνη, φιλία, αγάπη. Κάθε έργο καλό, κάθε αρετή είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος και ο κάθε Χριστιανός είναι υποχρεωμένος να κοινωνεί τα χαριτωμένα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Το τωρινό συλλείτουργο είναι παράδειγμα μιας τέτοιας μεγάλης φιλίας. Ο πατήρ Ματθαίος πρώτος ήρθε να χαίρεται με την χαρά μας, κατά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων (Ρωμ.12,15). Και ο Κύριος χαίρεται για αυτή την αγάπη και την ευλογεί.

Τώρα να συνεχίσουμε με την Αγία Αναφορά, παραδίδοντας ολοκληρωτικά τον εαυτό μας στην χάρη του Θεού, η οποία μας οδηγεί προς την πνευματική θεωρία. Αμήν!

Χριστός Ανέστη!