«Γι’ αυτόν τον τόπο, πάντα νιώθω πως υπάρχει κάτι αμετάδοτο, βαθύ, αρχέγονο, πειστικό και απτό. Μην μπορώντας να το περιγράψω, μόνον το ζω κάθε φορά που έρχομαι. Είναι υπαρξιακό, είναι βιωματικό.».
– Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος
Στην αγκαλιά των αστραφτερών νερών του Αιγαίου, εκεί όπου το απαλό άγγιγμα του χρόνου συναντά τους ψίθυρους αρχαίων θρύλων, μύθων και ιστοριών, βρίσκεται το μυστικό και θαυμαστό νησί της Ίμβρου. Εδώ, μέσα στην γαλάζια έκταση, αντηχούν οι απόηχοι της ιστορίας, υφαίνοντας μια πλούσια πνευματική ταπετσαρία που συνυφαίνει την ομορφιά του Θεού, την αρχαία αίγλη, την ανθρώπινη σοφία και τη βυζαντινή ευπρέπεια. Η Ίμβρος, ζωγραφισμένη με ζωηρά χρώματα από τον κορυφαίο Καλλιτέχνη, είναι ένας θησαυρός της αρχαιότητας και της ευσέβειας, όπου τα ίχνη των περασμένων πολιτισμών διακρίνονται ακόμη στη γη. Μέσα από την ομίχλη του χρόνου, μαρτυρεί την άνοδο, την πτώση και την ανάσταση ενός ένδοξου πολιτισμού, μαρτυρεί την αιώνια αύρα της Ρωμιοσύνης. Κάποτε στους καθαγιασμένους χώρους της άνθιζε μια συμφωνία αγιότητας, πνευματικότητας, τέχνης και πολιτισμού, ενώ το νησί ψιθυρίζει ακόμα ιστορίες ηρώων της πίστης, αγωνιστών της ευσέβειας, αθλητών της Ορθοδοξίας, οι οποίοι πλούτισαν τον κόσμο με την αγιότητα και τη σοφία τους. Στη βυζαντινή εποχή, αυτό το στολίδι του Αιγαίου έφτασε στο απόγειο της σπουδαιότητάς του. Το χρυσό φως του Βυζαντίου έλαμψε στις ακτές του, ρίχνοντας μια αιθέρια λάμψη στις αρχαίες πέτρες του νησιού. Η Ίμβρος έγινε παράδεισος για επιστήμονες και καλλιτέχνες, ιερό της πίστης και της φώτισης. Αναρίθμητοι ναοί του Θεού, μοναστήρια υψωμένα σε βράχους, από τους τοίχους των οποίων αντηχούν ακόμη οι θερμές προσευχές των μοναχών, και τα γραπτά και τα κηρύγματά τους φωτίζουν το σκοτάδι του κόσμου με τη σοφία των αιώνων.
Εμείς, οι αδελφοί της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι και οι αδελφές από τα μοναστήρια Ράιτσιτσα και Πρέτσιστα, γίναμε μάρτυρες αυτού του ασυνήθιστου και μαγικού συνδυασμού φυσικής ομορφιάς και πνευματικής ευδαιμονίας, δια της ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Δεβρών και Κιτσάβεως κ. Τιμοθέου, και οδηγούμενοι από την πατρική αγάπη του αγαπητού μας Γέροντος Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε ιερούς τόπους στο θαυμάσιο αυτό νησί, το οποίοι, μεταξύ άλλων, είναι η πατρίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Άλλωστε, η Ίμβρος είναι η γενέτειρα πολυάριθμων επισκόπων του Χριστού, μοναχών, αγίων και δούλων του Θεού. Αφορμή για το προσκύνημά μας στο αγιοτόκο αυτό νησί ήταν η μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Αλεξανδρείας, το όνομα του οποίου φέρει επάξια ο σημερινός ποιμήν της Ιεράς Μητροπόλεως Ίμβρου και Τενέδου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, αυτός ο μέγας ευεργέτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και στενός φίλος της Μονής Μπίγκορσκι.
Ο Άγιος Ίμβρου με μέγιστη αγάπη και χαρά υποδέχθηκε τη μοναχική μας κοινότητα με επικεφαλής τον Γέροντά μας κ. Παρθένιος και την φιλοξένησε με άφθονη περιποίηση. Μας καλωσόρισε επίσημα στον Πάνσεπτο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Αγρίδια, όπου στην υποδοχή έκανε σύντομο χαιρετισμό στον Γέροντα σε όλη τη μοναχική του συνοδία. Από την πλευρά του, ο Γέροντάς μας ευχαρίστησε θερμά τον καλό οικοδεσπότη για τη θερμή φιλοξενία, τονίζοντας την ιδιαίτερη χαρά του λόγω του γεγονότος ότι το προσκύνημά μας στην Ίμβρο ξεκίνησε ακριβώς από τον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιατί όταν στις 9 Μαΐου του περασμένου έτους ακούστηκε η χαρμόσυνη είδηση ότι ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου δέχθηκε την αγιωτάτη Εκκλησία μας σε κανονική και λειτουργική ενότητα με ολόκληρη την Ορθοδοξία, τον βρήκε ακριβώς στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πρέτσιστα.
Αφού ευχαριστήσαμε την Βασίλισσα Μητέρα με ύμνους και τροπάρια, οδηγούμενοι από τον οικοδεσπότη μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Κύριλλο, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Άγιοι Θεόδωροι, τη γενέτειρα του Παναγιωτάτου Πατριάρχη μας. Εκεί προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε στον Πάνσεπτο Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Ναού όπου βαπτίστηκε και εκάρη μοναχός ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Παράλληλα, είναι ο Ναός όπου φέτος την Κυριακή των Βαΐων μερικοί ιερείς από τη χώρα μας τιμήθηκαν με πατριαρχικά οφφίκια από τον Παναγιώτατο, ενώ η αδελφότητά μας αξιώθηκε με δύο αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου. Στο νεκροταφείο δε, πίσω από την εκκλησία, κηδεύεται και η αδελφή του Οικουμενικού Πατριάρχη, η μακαριστή Ζαχαρώ, και αφού έχουν περάσει έξι μήνες από την παρουσίασή της ενώπιον του Κυρίου, κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτη κ. Κύριλλο, ο Γέροντάς μας έκανε τρισάγιο στη μνήμη της.
Το απόγευμα συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί για προσευχή στον πανηγυρικό Εσπερινό στον Πάνσεπτο Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου εορτάσαμε με ύμνους τον μεγάλο αθλητή της Ορθοδόξου πίστεως και τον ατρόμητο αγωνιστή για την πρέπουσα δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος έδωσε στον Γέροντά μας την τιμή να χοροστατήσει στον Εσπερινό. Μετά την ολοκλήρωσή του, οι δύο αρχιερείς αντάλλαξαν κατάλληλους λόγους, γεμάτους ζεστασιά και αγάπη, όπως αρμόζει στους αληθινούς δούλους του Θεού.
Σύμφωνα με την τάξη, πρώτος προσφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος συγκινημένος από την αγάπη του Γέροντα και την συνοδία του, μας ευχαρίστησε πολλές φορές για τον ερχομό μας στην Ίμβρο:
Θεοφιλέστατε, Άγιε Αντανίας, και πεφιλημένε αδελφέ, κύριε Παρθένιε!
Μεγάλη η τιμή και ακόμα μεγαλύτερα η ευλογία, η οποία μας προξενεί ιδιαιτέρα χαρά και συγκίνηση! Ηγείστε μίας μεγάλης ομάδος κληρικών και λαϊκών, πνευματικών τέκνων σας. Και μετά από την Κυριακή των Βαΐων κατά την οποία η Аυτού Θειοτάτη Παναγιώτητα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, κ.κ. Βαρθολομαίος απένειμε τα οφφίκια του Οικουμενικού Θρόνου σε κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, της Ιεράς Μητροπόλεως την περιοχή της Αχρίδος, ο Άγιος Δεβρών κ. Τιμόθεος, της Ιεράς Μητρόπολης Στρουμνίτσης κύριος Ναούμ, της Ιεράς Μητρόπολης Σκοπίων, αγαπητός Αρχιεπίσκοπος Στέφανος, και στο Ιερό Σεβάσμιο Μοναστήρι σας του Μπίγκορσκι – μετά δε από εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά έρχεστε και εσείς με όλη την τιμία συνοδία σας εδώ στην ιστορική και μαρτυρική Ίμβρο. Μέσα στην χαρά της Αγίας Πεντηκοστής, σας θεωρούμε ως «Άγγελον απεσταλμένον εκ του Βορρά». Έρχεστε, Θεοφιλέστατε Δέσποτα, για να καταδείξουμε σε όλους, και ιδιαίτερα εντός τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας την κανονικότητα και πάλι της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, την οποία ο πάνσεπτος Οικουμενικός Πατριάρχης μας παρεχώρησε περίπου πριν έναν χρόνο. Έρχεστε να συλλειτουργήσουμε, να συμπροσευχηθούμε, να συνχαρούμε μαζί την Αγία Κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος. Καρπός αυτής της Καθόδου, Θεοφιλέστατε, είναι η αγιότητα. Η αγιότητα που λούζει την Εκκλησία μας, το Πανάγιο Πνεύμα.
Και τιμώντας την μνήμη του πάτρονος αγίου μας, του αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, αυτήν ακριβώς την αγιότητα της Εκκλησίας μας και πάλι τιμούμε. Τον τελευταίο καιρό η ανάθεσης υπό της Παναγιώτητος του Οικουμενικού Πατριάρχου μας ενασχόλησής μου μετά της Εκκλησίας της Αχρίδος, μου έδωσε την μεγάλη ευλογία και χαρά να συναναστραφώ με αυτήν την Εκκλησία, με τον Αρχιεπίσκοπο, τους Μητροπολίτες και τους Βοηθούς Επισκόπους, όμως ιδιαιτέρως με τα μοναστήρια της περιοχής και ιδιαιτέρως το Μπίγκορσκι και τα δύο γυναικεία μοναστήρια στα οποία εσείς είστε ο πνευματικός Πατέρας.
Στο πρόσωπό Σας, αγαπητέ αδελφέ, τιμούμε τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο, τιμούμε την Εκκλησία της Αχρίδος, τιμούμε, όπως είπα προηγουμένως, όλους τους κληρικούς και τους μοναχούς. Είχα όμως και την ιδιαιτέρα ευλογία κατόπιν προσκλήσεως του Γέροντος, του Σεβασμιωτάτου Αγίου Δεβρών, να παραβρεθώ στην πανηγύρι του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου μετά παλαιόν εορτολόγιον. Και να θαυμάσω πραγματικά, Θεοφιλέστατε Δέσποτα, την ευλάβεια και την αγάπη των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που πλήθυναν την μεγάλην αυτήν λιτανεία μέσα στην πόλη που τιμάει τον άγιο Γεώργιο, πράγμα που πραγματικά, αποτυπώθηκε στην ψυχή μου και θα μείνει αποτυπωμένη για όλη μου την ζωή. Ηχεί ακόμα στα αυτιά ο αλαλαγμός των ανθρώπων στην απάντηση, όταν τα παιδιά φώναζαν: «Χριστός βοσκρέσε!» (Χριστός Ανέστη!), η απάντηση: «Ναβίστινα Βοσκρέσε!» (Αληθώς Ανέστη!) ήταν πιο δυνατή από χίλια κανόνια. Και για δύο σχεδόν ώρες λιτανείας διαπίστωσα πραγματικά, πως είπα και προηγουμένως, την μεγάλη ευλάβεια και την πίστη του λαού της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως διά την φιλοξενίαν και την παρηγοριά που μου προσφέρατε μετά από την πανήγυρι όταν ήρθα στο Μοναστήρι για να συμπνευματιστούμε μαζί με τους αδελφούς, αγαπητούς πατέρες Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά και με όλη την αδελφότητα, καθώς επίσης και με τις δύο γυναικείες αδελφότητες. Είχα την τιμήν να προστώ της πρώτης επισήμου Δοξολογίας επί τη επετείω της αναγνωρίσεως της κανονικότητος της Εκκλησίας της Αχρίδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας.
Η επίσκεψή σας και η παρουσία σας είναι πραγματικά ιστορικό γεγονός. Πιστεύω ότι ποτέ στην Ίμβρο μας δεν κυκλοφόρησε τόσο πολύ ράσα, μοναχοί, μοναχές, κληρικοί, επίσκοποι. Και πραγματικά αισθανόμαστε πως είστε άγγελος από τον Βορρά που έρχεστε να μας πείτε ότι η κανονικότητά άνοιξε μία μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσει μέσα η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Εκκλησία της Αχρίδος. Πέρασαν τα δύσκολα χρόνια και τώρα και πάλι μαζί πορευώμεθα, συλλειτουργούμε, κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας από το άγιο Ποτήριο και συνεφραινώμεθα όλοι μαζί. Είναι όντως λοιπόν ιστορική η παρουσία και η επίσκεψή σας, Θεοφιλέστατε Δέσποτα.
Είμαι σίγουρος πως, τώρα που γνωρίσατε τον τόπο που εγέννησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, και την δική μας πατρίδα, θα προσεύχεστε ακόμη περισσότερο, και εσείς και οι πατέρες και οι αδελφές, εκεί στην χώρα της Βόρειας Μακεδονίας, για μας εδώ που έχουμε μοι κοινή πορεία, μία κοινή μοίρα με εσάς. Γνωρίζετε, πεφιλημένε Γέροντα, τον πνευματικό σύνδεσμο που πια αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εμένα, σε σάς και τις ιερές αδελφότητές σας. Το θεωρώ ιδιαίτερη ευλογία για τον εαυτό μου, που με αξίωσε ο Θεός να συναντηθώ με όλους τους πατέρες και τις αδελφές που είναι κάτω από το ωμοφόριό σας. Όμως ιδιαιτέρως σας ευχαριστώ για την παράκαμψη που κάνετε, πηγαίνοντας να ασπαστείτε την τιμία δεξιά του Πατριάρχου μας επί τις ονομαστιρίες του, που ήρθατε να τιμήσετε και την ουδενίαν μου κατά την εορτή του πάτρονος αγίο μου, εν Αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας του Μεγάλου. Δεν το κρύβω ότι χάρηκα ιδιαιτέρως, αλλά πιο πολύ χάρηκα γιατί χάρηκε και ο λαός μας, ο οποίος είδε όλο αυτό το πνευματικό όγκο των μοναχών και των μοναζουσών να περπατάει сτα μαρτυρικά καλντερίμια της Ίμβρου, сτα χωριά μας, να κάνουμε τρισάγιο στον τάφο της αείμνηστης Ζαχαρώς, να προσευχηθούμε μέσα στους ναούς της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου, ιστορική και ευλογημένη επίσκεψη.
Όπως είπε και ο Παναγιώτατος, η πορεία προς την απονομή του Τόμου αυτοκεφαλίας είναι σε καλό δρόμο. Και πιστεύουμε ότι τόσο ο Αρχιεπίσκοπος όσο και η Ιερά Σύνοδος, αλλά και εσείς προσωπικός ιδιαιτέρως θα εργαστείτε ώστε να ολοκληρωθούν όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε σε εκείνη την ευλογητή ημέρα όπου ο Παναγιώτατος θα λειτουργήσει στον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφιάς της Αχρίδος για να παραδώσει τον Τόμο αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Αχρίδος. Είναι ένας αγώνας, βέβαια, όχι αναίμακτος. Σκληρός αγώνας, γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, ο διάβολος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί να δημιουργήσει σκάμματα και προβλήματα. Όμως είμαι πεπεισμένος ότι η εκκλησιολογία όλων υμών που συναποτελείτε την Εκκλησία της Αχρίδος, να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που χρειάζεται να φτάσουν.
Και μας συγκίνησε ο Αρχιεπίσκοπος προχθές, στην Δευτέρα της Αγίας Τριάδος όταν απευθυνόμενος στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Πατριάρχη Σερβίας, ευχαρίστησε τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη για την παροχή της κανονικότητος και για την ελπίδα της απονομής του Τόμου της αυτοκεφαλίας. Θα είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και θα καυχόμαστε, Θεοφιλέστατε, γιατί θα είμαστε απ’ τους πρώτους που τόση εκκλησιαστική ομάδα από την Εκκλησία της Αχρίδος που λειτούργησε και συμπροσευχήθηκε εδώ στην Ίμβρο.
Σας ευχαριστώ, Θεοφιλέστατε, ευχαριστώ τους Πανοσιολογιωτάτους Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου, τους λοιπούς πατέρες κληρικούς της Μονής του Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι, την Γερόντισσα από την Μονή του Ευαγγελισμού και τις αδελφές της συνοδίας της, αλλά και τις άλλες αδελφές από το άλλο μοναστήρι. Ευχώμεθα σήμερα η Γερόντισσα που έκανε μια μικρή επέμβαση και δεν είναι εδώ μαζί μας, να πάνε όλα καλά, να μην προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Να ξέρετε ότι μας δώσατε μεγάλη χαρά, μας ξεκουράσατε με την παρουσία σας εδώ και μοιραζόμαστε μαζί σας αυτή την σταυροαναστάσιμη πορεία προς την Βασιλεία του Θεού. Ως ευ παρέστητε, Θεοφιλέστατε δέσποτα.
Ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τις πνευματικές ομορφιές της Ίμβρου και του Μητροπολίτου της, ο Γέροντάς μας, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αντανίας κ. Παρθένιος, μέσα από την καρδιά του εξήγαγε τα ακόλουθα λόγια:
«Σεβασμιώτατε, αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ κ. Κύριλλε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μοσχονησίων κ. Κύριλλε,
Τιμιώτατοι πατέρες, αδελφοί μοναχοί και αδελφές μοναχές,
Σεβαστοί Ίμβριοι,
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και χαρά για μένα από την σιμερινή – να βρεθώ σ᾽αυτόν τον ηγιασμένο ασκήσεων τόπο, σ᾽ αυτή την ένδοξο νήσο που στην Εκκλησία του Θεού έδωσε πολλούς αγίους, οσίους, διδασκάλους και ευεργέτες. Από καρδίας ευχαριστώ τον φίλτατο και άγιο αδελφό μου, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλο, για την τιμή που μου έκανε, να χοροστατήσω στον εσπερινό των ονομαστηρίων του, σ᾽ αυτό τον μεγαλοπρεπή ναό. Σεβασμιώτατε, ερχόμαστε εδώ, διαβιβάζοντάς σας τους χαιρετισμούς, τις ευχές και τα συγχαρητήρια με την ευκαιρία της ονομαστικής σας εορτής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, κ. Τιμόθεο Δεβρών και Κιτσάβεως, με την ευλογία του οποίου πραγματοποιήθηκε το προσκύνημά μας.
Με τον Άγιο Ίμβρου γνωριστήκαμε περίπου πριν από τέσσερα χρόνια, στην Βασιλεύουσα των Ρωμηών, την αλησμόνητη Κωνσταντινούπολη. Καθώς τον γνώρισα από κοντά, γρήγορα κατάλαβα ότι είναι όντως, όπως μου τον σύστηναν, γνήσιος υιός κατά πνεύμα του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας, κ. κ. Βαρθολομαίου. Στον Μητροπολίτη Κύριλλο είδα, πρώτα απ᾽ όλα, έναν αφοσιωμένο μοναχό του Χριστού, μια πανέμορφη, ευγενέστατη, φίλτατη ψυχή που διαρκώς μένει σε ακατάπαυστη κοινωνία με τον Θεό. Από την δική μου επικοινωνία μ᾽ αυτόν αισθάνθηκα γαλήνη και χαρά μέσα μου. Και αμέσως κατάλαβα γιατί ο Παναγιώτατος Πατριάρχης, ως στοργικός πατέρας με όμμα ακοίμητο για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τον έχει εκλέξει για επίσκοπο της αγιοτόκου Ίμβρου. Πράγματι, τα έργα του Σεβασμιωτάτου, η μέριμνά του για τη διατήρηση και ανανέωση του πνεύματος των Ρωμηών σε αυτές τις περιοχές, η πατρική του μέριμνα για το χριστιανικό ποίμνιο που συνέχισε να ζει εδώ, αλλά και για όλους εκείνους που μετά από την πρωτοβουλία και προσπάθειές του επέστρεψαν, δείχνει ότι ο Παναγιώτατος του έκανε τη σωστή επιλογή.
Από τη γνωριμία μας στην Πόλη, η εν Χριστώ κοινωνία με τον Άγιο Ίμβρου συνέχισε να βαθαίνει όλο και περισσότερο. Σε δύο περιπτώσεις είχαμε την ευλογία του Θεού, να μας έρθει στην Ιερά Μονή Μπίγκορσκι, καθώς και στις Μονές Ράιτσισα και Πρέτσιστα, και να συλλειτουργήσουμε μαζί ενώπιον της Τραπέζης του Κυρίου. Στη συνέχεια, όλοι οι αδελφοί μου μοναχοί και αδελφές μοναχές, γνώρισαν το χριστομίμητο πρόσωπό του, και επίσης αναγνώρισαν σε αυτόν έναν άνθρωπο που τους είναι συγγενής στις βλέψεις τους προς τα ουράνια, έναν άνθρωπο που κουβαλά μέσα του μια μοναστική ψυχή και είναι αληθινός μοναχός του Χριστού. Ο Μητροπολίτης Κύριλλος έγινε ολόψυχα αποδεκτός από τη μοναστική μας κοινότητα ως μέρος της. Και εδώ, σήμερα, μετά από παρακλήσεις όλων των αδελφών μου, βρισκόμαστε όλοι στη θεοφύλακτή του Μητρόπολη, για να εορτάσουμε μαζί του τη μνήμη του ουράνιου προστάτη του – αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
Θα ήθελα να μεταφέρω εδώ την πρώτη εντύπωση των μοναχών και των μοναζουσών απ’ αυτό το προσκύνημά τους στον αυτό τόπο τούτο. Όλοι μου είπαν ότι έμειναν έκπληκτοι από την αγιότητα και την ευσέβεια που γεμίζουν τον αέρα εδώ, από την ομορφιά των ιερών ναών, από το γεγονός ότι αυτό το νησί συνδέεται με τον μοναχισμό με έναν ομφάλιο λώρο. Οι Χριστιανοί στον τόπο αυτό καθοδηγούνταν και οδηγούνται από οσίους μοναχούς και οι ίδιοι ως φιλομόναχοι πιστοί έδωσαν αναρίθμητους μοναχούς και δούλους του Θεού. Είμαστε όλοι πραγματικά συγκινημένοι και δεν έχουμε ανάλογα λόγια να εκφράσουμε την χαρά και την ευγνωμοσύνη που έχουμε την ευλογία να στεκόμαστε σε αυτό το μυστικό κομμάτι καθαγιασμένης γης, που ανέθρεψε πολυάριθμους αγίους και που ανέθρεψε και γαλούχησε τον αγαπημένο μας Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος είναι, πράγματι, ένας μεγάλος και ιστορικός πατριάρχης, ένας αληθινός Πατήρ των Ορθοδόξων, στην αγαπητική αγκαλιά του οποίου υπάρχει χώρος για όλους. Ήταν ακριβώς αυτός ο οποίος μαζί με τους αγίους ιεράρχες της Ιεράς και Αγίας Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 9 Μαΐου πέρυσι, μας αγκάλιασε στην εκκλησιαστική ενότητα και εμάς, τα παιδιά της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος από το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας, θεραπεύοντας με το έλαιο της αγάπης του Χριστού την από δεκαετίες πληγή της προηγούμενης απομόνωσής μας. Γι’ αυτό θα παραμείνουμε αιώνια ευγνώμονες προς αυτόν και θα κρατήσουμε το όνομά του γραμμένο με χρυσά γράμματα στην εκκλησιαστική μας ιστορία και στην υπόχρεη μνήμη.
Στο τέλος, στον σημερινό μας εορτάζοντα, τον αγαπημένο και πεφιλημένο αδελφό μας Άγιο Ίμβρου κ. Κύριλλο, από τα βάθη της ύπαρξής μας του ευχόμαστε μακροημέρευση, χάρη, δυνάμεις και καλή φώτιση, ώστε πολλά ακόμη χρόνια να συνεχίσει τη θεάρεστη ιεραποστολή του στην Εκκλησία του Θεού. Μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μου είπαν ότι ένιωθαν τον Μητροπολίτη Κύριλλο ως αγαπημένο παιδί της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τους απάντησα ότι όντως έτσι είναι. Άλλωστε, ο επουράνιος προστάτης του, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ήταν ένας από τους πιο ένθερμους λάτρες της Μητρός Βασίλισσας και υπερασπιζόταν με ζήλο την Ορθόδοξη διδασκαλία γι’ αυτήν, οπότε είναι λογικό ότι και ο Μητροπολίτης μας κ. Κύριλλος κληρονόμησε και αυτή την πνευματική κληρονομιά, ακτινοβολώντας με αγάπη προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Οι προσευχές και οι ευλογίες του Αγίου Κυρίλλου να είναι πάντα μαζί του!
Εις πολλά έτη, Σεβασμιώτατε!»
Στην συνέχεια, κατόπιν παρακλήσεως του Γέροντός μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος έδωσε ευλογία για μοναχική ζωή στη καινούργια δόκιμη στη Ράτσιτσα Ζόρε (Αυγή), τη μητέρα του μοναχού Αγγελαρίου από την αδελφότητά μας, προς γενική χαρά ολόκληρης της μοναχικής μας κοινότητας.
