Ο Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε αγρυπνία στην Ι. Μ. Μπίγκορσκι

Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Αμορίου και Άγιε Καθηγούμενε της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Βλατάδων, κ. Νικηφόρε,

Πανοσιολογιώτατε, σεβαστέ Αρχιμανδρίτη, κ. Ματθαίε,

Πανοσιολογιώτατοι και σεβαστοί πατέρες,

Αδελφοί μοναχοί και αδελφές μοναχές,

Αγαπημένοι εν Κυρίω αδελφοί, αδελφές και τέκνα,

Σας ευχαριστώ, Θεοφιλέστατε και Άγιε Δέσποτα, που ευδοκήσατε να κοσμήσετε την πανήγυρη της Μονής μας, προς τιμή του Γενεσίου του Τιμίου Προδρόμου, με την πολύτιμη παρουσία Σας και με την προσευχιτική και λειτουργική Σας συμμετοχή στην χαρά μας.

Η έλευσή Σας εδώ, στο χιλιετή Ιερό του Βαπτιστού του Κυρίου, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Στην ουσία είναι μια πάμφωτη ακτίνα από το Φανάρι της Ορθοδοξίας, είναι έλεος και μέριμνα της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, μια ένδειξη ενότητος εν Χριστώ διά της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ερχόμενος εδώ, Εσείς μας φέρατε και την ευωδία της προσευχής του Χριστού στην Γεθσημανή – «ἵνα πάντες ἓν ὦσι» (Ιω.17,21) και την εκπλήρωση των λόγων Του, ότι «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Μτθ.18,20).  

Άλλωστε, Εσείς είστε ο πρώτος αρχιερεύς που έρχεται να συλλειτουργήσει μαζί μας εδώ, στο Μοναστήρι μας, μετά από την ιστορική απόφαση του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου από τις 9 Μαΐου εφέτος, με την οποία η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος εισήλθε σε λειτουργική και κανονική ενότητα με την μια, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, μετά από το οποίο ακολούθησε και η συμφιλίωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας και η προτροπή της για αυτοκεφαλία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Τίμιος Πρόδρομος επέλεξε ακριβώς Εσάς, επειδή Εσείς, στα προηγούμενα χρόνια, όταν ακόμα βρισκόμασταν σε βαθιά απομόνωση από τις υπόλοιπες τοπικές ορθόδοξες Εκκλησίες, δείξατε κατανόηση και αγάπη προς εμάς, συμπονούσατε μαζί μας, και αποδείξατε πως έχετε ειλικρινή μέριμνα για την ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού και με κάθε τρόπο βοηθήσατε να θεραπευθεί η πολυδεκαετή πληγή μας. Εσείς, αγαπημένε αδελφέ, καταθέσατε ανιδιοτελώς τον εαυτό σας σε αυτό το ιερό έργο, ανοίγοντάς μας την καρδιά σας πλήρη αγάπη και μοιράζοντας μαζί μας ανεπιφύλακτα την πλούσια εμπειρία σας. Με την ευλογία της Αυτού Παναγιώτητος, του Αρχιεπισκόπου Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, Εσείς μεσολαβούσατε για συναντήσεις και για πραγματοποίηση καλών σχέσεων μεταξύ εκπροσώπων της τοπικής μας Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και ανοίξατε την Ιερά Πατριαρχική Σας Μονή, στο θαυμαστά ωραίο και ιστορικό κέντρο της πόλεως Θεσσαλονίκης, για μόρφωση και εκπαίδευση των μοναχών μας και φοιτητών.

Εσείς, Θεοφιλέστατε, μεγάλε ευεργέτα μας, μας έρχεστε από την πόλη του μεγάλου θαυματουργού Αγίου Δημητρίου, απ’ όπου προήλθαν και οι πνευματικοί μας πατέρες και φωτιστές, οι Άγιοι Αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος· μας έρχεστε από το Μοναστήρι άλλων Θεσσαλονικέων Αδελφών, των Βλατάδων ησυχαστών Δωροθέου και Μάρκου, των σεβαστών κτητόρων της Ιεράς Μονής Σας και μαθητών του για μας πολύ αγαπημένου Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά· μας έρχεστε, δηλαδή, με καρδιά ευρεία και γεμάτη ευλογίες, πνευματική εμπειρία, σοφία και ιερά παράδοση.

Για όλα αυτά Σας εκφράζουμε την βαθιά μας ευγνωμοσύνη και Σας ευχαριστούμε που ευγενικά και αδελφικά ανταποκριθήκατε στην παράκλησή μας και ήρθατε σε αυτή την Ιερά Μονή, φέρνοντάς μας την ευλογία του Πατρός όλων των Ορθοδόξων, του Παναγιωτάτου και μεγάλου Οικουμενικού Πατριάρχου, κ. κ. Βαρθολομαίου. Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που στην σεπτή Σας συνοδεία είναι και ο πολύ αγαπημένος εν Κυρίω, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ματθαίος Ψωμάς, ο οποίος είναι επί πολύ καιρό και ιδιαίτερα αγαπητός φίλος της Μονής Μπίγκορσκι. Οι πραγματικοί φίλοι στις ανάγκες και τις θλίψεις αναδεικνύονται, και εσείς ήσασταν μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια, ως πραγματική αδελφική παρηγοριά στις πιο δύσκολες στιγμές. Αυτή η θυσιαστική σας αγάπη θα μείνει ανεξίτηλα βαθιά χαραγμένη στις καρδιές μας, αλλά πιστεύουμε και μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, ο Οποίος θέλει όλοι να είμαστε ένα σε Αυτόν και ο Οποίος ακριβώς διά της αγάπης θα μας αναγνωρίσει ως δικοί Του: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω.13,35).  

Σ’ αυτή την πανηγυρική παραμονή, θέλω να ενημερώσω αυτή την ιερά σύναξη ότι αύριο αναμένουμε τον ερχομό και του σεβαστού και φιλομόναχου οικείου αρχιερέα αυτής της θεοφύλακτης Μητροπόλεως Δεβρών και Κιτσέβου, του Σεβασμιωτάτου κ. Τιμόθεου, με του οποίου ευλογία η Μονή μας στηρίζεται και προοδεύει.

Σε όλους εσάς, αγαπημένοι Πατέρες και αδελφοί, εκ του ιερού κλήρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, εξ ονόματός μου, και εξ ονόματος της μοναχικής μου αδελφότητος, θερμώς σας καλωσορίζω στην Ιερά Μονή μας, η οποία χαίρεται και πανηγυρίζει, επειδή σε αυτή την λαμπρή ημέρα αξιώθηκε ακριβώς για την αδελφική σας παρουσία. Να αισθάνεστε εδώ όπως στο σπίτι σας!

Σας ευχαριστώ και εις πολλά έτη!

Είναι δική μας χαρά και ευλογία, εμού και της τιμίας συνοδείας μου: του Πανοσιολογιωτάτου πατρός Ματθαίου και του διακόνου μου, πατρός Παντελεήμονος· φέρνοντες την ευλογία της πόλεως του Αγίου Δημητρίου, των Αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, όπως προαναφέρατε, αλλά και του μεγάλου ησυχαστού, που το μοναστήρι μας έχει τις ρίζες του, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μπίγκορσκι και εφόρου αυτής της Μονής του Τιμίου Προδρόμου. Προστρέξαμε με μεγάλη χαρά και θεωρούμε ιδιαίτερη τιμή και ευλογία, μετά από το θαύμα του ζήσαμε τη πασχάλιο περίοδο – να ομολογήσουμε Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, το κοινό Ποτήριο της ζωής και να γίνουμε ένα. Είμεθα ένα, γιατί είς ο Χριστός. Και όπως γνωρίζετε, Άγιε Αντανίας, από την αρχή που Σας γνώρισα, εσκλαβώθη η καρδία μου εις την αγάπην Σας, αλλά και στην αγάπη αυτών των καλών παιδιών, και δεν θα μπορούσα να μην είμαι συνοδοιπόρος σ’ αυτόν τον σταυρό που είχατε κληθεί να σηκώσετε. Ό,τι, αν τυχόν κάτι έπραξα, ήτο απλώς την διακονία μου που έπρεπε να τη κάνω. Και προσευχήθηκα στους αδελφούς Βλατάδες και τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά να φέρει τα βήματά μας εις νομάς σωτηρίους, διότι πρέπει η αλήθεια να βγει στην επιφάνεια και να γίνει αποδεκτή. Και, δόξα σοι ο Θεός, σήμερα είμαστε επί το αυτό. Και θα ξεκινήσει με προσευχή, θα ολοκληρωθεί με το κοινό Ποτήριο της ζωής, με κοινή ομολογία εν αγάπη. Μ’ αυτές της σκέψεις, και πάλι να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, για την τιμή με την οποία μας επιφυλάξατε, και θέλω να πιστεύω ότι αυτή η τιμή αποδίδεται στον μεγάλο ηγέτη και πρωτοπόρο, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, διότι από την πρώτη στιγμή που Του ανέφερα τις συζητήσεις μας έστησε εύηχο νου, διότι είχε μέσα στην καρδία του τον πόνο της βιώσεως του χωρισμού. Και πάντοτε στην προσευχή του ήταν το πότε θα λυθεί. Και νομίζω αυτό το εξέφρασε και σε σας. Επομένως, σ’ αυτόν τον άνθρωπο, που όλη η ζωή του, όλη η πορεία του ήταν θυσιαστική για την Εκκλησία, αποδίδουμε όλες τις εορτές και τις τιμές. Μάλιστα, την προ προηγούμενη Κυριακή που βρέθηκα στο Φανάρι, όταν Του ανακοίνωσα ότι θα βρεθώ κοντά σας, με πολύ χαρά μου είπε: Να μεταφέρεις την πατρική μου ευλογία και ευχή στον Άγιο Αντανίας, στην αδελφότητά του, στις αδελφότητές του και στα γυναικεία μοναστήρια, αλλά και σε όλα τα παιδιά που καταθέτουν την καρδιά τους στα χέρια του. Ολοκληρώνοντας, να εκφράσω και πάλι τις ευχαριστίες μου. Καλή πανήγυρη!