Σε αυτό τον κόσμο των διαιρέσεων, του φαρισαϊσμού, της σκληρότητας, του μίσους και των συκοφαντιών, όπου φαίνεται πως σαν να μην υπάρχει τέλος της αποξένωσης, των καταπιέσεων και της μελαγχολίας, υπάρχει όμως μια ήσυχη και ανεπιτήδευτη παρουσία που προσφέρει παρηγοριά, θεραπεία και ελπίδα. Αυτό το πράγμα είναι το έλεος του Θεού, κατάπλασμα για την κουρασμένη ψυχή και φως για τους σκοτισμένους από την κακία. Το έλεος είναι θείο δώρο που ρέει ελεύθερα προς όλους που το αναζητούν, υπενθύμιση ότι ανεξάρτητα από το πόσο έχουμε ξεφύγει, το έλεος είναι ο αληθινός δρόμος για επιστροφή στον Θεό και ο νόμος κατά τον οποίον θα είμαστε αναγνωρισμένοι απ’ Αυτόν κατά την Φοβερά Κρίση. Ως εκ τούτου, ακριβώς η ευσπλαχνία και η αγάπη προς τους πλησίον και τους συνανθρώπους μας, πίσω από τους οποίους κρύβεται ίδιος ο Κύριος, θα είναι τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία Αυτός θα κριθεί η ανθρωπότητα. Στο σημερινό Ευαγγέλιο ακούσαμε: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με… ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ.25,34-36,40). Για αυτό, η Εκκλησία του Θεού, μια εβδομάδα πριν την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μας προσφέρει ως πνευματική τροφή αυτά τα λόγια του Χριστού, για να μας υπενθυμίσει πως δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο και αγιότερο από την αγάπη και την ευσπλαχνία.
Και ιδού, με το έλεος του Θεού, η Μονή Μπίγκορσκι το περασμένο νυχθήμερο απολάμβανε μια τέτοια ευαγγελική φιλαδελφία, ένα τέτοιο πολύτιμο αμοιβαίο σεβασμό και αγάπη. Πρώτα, με την έλευση του αγαπητού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, ως εκπρόσωπος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, και στη συνέχεια με την κορυφαία αθηναϊκή χορωδία «Τρόπος», που χάριτι Θεού άγγιξε τις ψυχές μας με την όμορφη, αρμονική και κατανυκτική ψαλμωδία της χθεσινοβραδινής αγρυπνίας. Είναι πραγματικά τιμή και ευλογία να είναι κανείς παρών σε ακολουθία με ισαγγελική ψαλμωδία, που εξυψώνει την ψυχή σε θεωρία και προσευχή προς τον Ύψιστο.
Κορυφαίος, όμως, των εμπειριών χάρητος και τρεμούλων των καρδιών ήταν η σημερινή ευχαριστιακή σύναξη, η Θεία Λειτουργία, υπό τη μυσταγωγία του αγίου Δεσπότου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, σε συλλείτουργο τον προσφιλέστατό μας Γέροντα, τον Επίσκοπο Αντανίας κ. Παρθένιο και τους αδελφούς ιερομονάχους και ιεροδιακόνους. Όρθιοι μπροστά στην Αγία Τράπεζα, οι δύο αρχιερείς ενωμένοι σε ένα πνεύμα, στο πνεύμα του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας, στις προσευχές και στην αφοσίωση με την οποία λειτουργούσαν, έμοιαζαν με τους Πατέρες – στύλους της πίστης του Χριστού. Και όπως λέει ο Σωτήρας μας Κύριος Ιησούς Χριστός ότι «ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά» (Ματθ.13,35), έτσι και ο καλός μας επισκέπτης, ο Σεβασμιώτατος κ. Κύριλλος, μετά την ανάγνωση της ευαγγελικής παραβολής για την Φοβερή Κρίση, έχυσε από την καλή του καρδιά. λόγια γεμάτα καλοσύνη και χαρά:
«Θεοφιλέστατε, σεβαστοί πατέρες και μητέρες και αγαπητοί αδελφοί,
Ακούσατε σήμερα το Ευαγγέλιο της Κρίσεως. Είναι ένα γεγονός το οποίο η Εκκλησία μας το περιμένει. Η Κρίσις του Θεού. Είναι ένα γεγονός στο οποίο μαζί με την κρίση, προσδοκούμε και την δικαιοσύνη του Θεού. Είναι ένα γεγονός που μας φαίνεται λιγάκι σκληρό, δύσκολο. Και αυτό φαίνεται από το εξής γεγονός: Στην Θεία Λειτουργία όταν απευθυνόμαστε στον Θεό, τον ονομάζουμε εύσπλαχνο, φιλάνθρωπο, ελεήμονα, πατέρα, Θεό της αγάπης. Ποτέ δεν τον ονομάζουμε, όμως, δίκαιο. Δεν λέμε ποτέ ότι δίκαιος ει ο Θεός ημών, λεμέ ότι άγιος ει ο Θεός ημών, ότι ελεήμον, κλπ.
Γιατί άραγε γίνεται αυτή η διάκριση στην Θεία Λειτουργία; Δεν είναι δίκαιος ο Θεός μας; Ασφαλώς, και είναι ο πιο δίκαιος και η δικαιοσύνη Του μένει εις τον αιώνα. Όμως, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, αλίμονό μας, αλίμονό μας αν μείνουμε μόνο στην δικαιοσύνη του Θεού! Ποιος θα τολμήσει να σηκώσει τα μάτια του και να δει τον δίκαιο Κριτή; Ποιος είναι εκείνος που δεν έχει φταίξει, για να απολαύσει την δικαιοσύνη του Θεού; Κανείς! Ουδείς καθαρός απολύτου. Για αυτό, λοιπόν, προσπερνάμε την δικαιοσύνη του Θεού. Ξεπερνάμε και πάμε στο επόμενο στάδιο. Και πιο είναι αυτό το στάδιο; Είναι η ευσπλαχνία, η αγάπη του Θεού. Η ευσπλαχνία και η φιλανθρωπία και η αγάπη του Θεού ξεπερνούν την δικαιοσύνη Του, νικούν την δικαιοσύνη Του. Βάση της δικαιοσύνης θα έπρεπε να είναι και τιμωρός ο Θεός. Όμως ο Θεός ξεπερνάει και μπαίνει στην διάσταση της φιλανθρωπίας και της αγάπης.
Και επειδή είναι πολύ δύσκολο, αγαπητοί μου, να αγαπήσουμε τον Θεό, πάλι από αγάπη ο Θεός μας δείχνει άλλο δρόμο. Είναι αυτός που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο. Λέει ο Θεός: αυτά που θα σας πω, δεν θα κάνατε σε Εμένα, αλλά τα κάνατε στο συνάνθρωπό σας, στον πλησίον σας. Αλλά, για να δείξει πως η αγάπη στον Θεό περνάει μέσα από την αγάπη στον άνθρωπο, βάζει ο Θεός τον Εαυτό Του στην θέσει του ανθρώπου. Επείνασα και Μου δώσατε να φάω. Εδίψασα και Μου δώσατε να πιώ. Ξένος ήμουν και Με μαζέψατε. Άρρωστος ήμουν και ήρθατε να Με βοηθήσετε. Στην φυλακή ήμουνα και ήρθατε να Με δείτε. Ελάτε λοιπόν, «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν» (Ματθ.25,34). Και θα πουν: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, να διψάς, να είσαι ξένος, να είσαι γυμνός, να είσαι άρρωστος, να είσαι στην φυλακή; Και επαναλαμβάνω, θα πει ο Χριστός: Αφού το κάνατε στους αδελφούς μου, τους ελάχιστους – σε Μένα το κάνατε. Και στην άλλη μεριά θα πει: φύγετε απ’ Εμέ, «πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον» (Ματθ.25,41). Επείνασα και με αφήσατε νηστικό. Εδίψασα και με αφήσατε διψασμένο. Ήμουν άρρωστος, ήμουνα στην φυλακή και με περιφρονήσατε. Και θα πούνε και αυτοί: Πότε σε είδαμε, Κύριε; Και πάλι θα πει ο Χριστός: Αφού δεν το κάνατε στον άνθρωπο, που είναι δίπλα σας, που τον βλέπετε κάθε μέρα – σε Μένα δεν το κάνατε. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και θεολόγος, αγαπητοί μου αδελφοί και αδαλφές, το εξής: Όποιος λέει ότι αγαπάει τον Θεό, αλλά δεν αγαπάει τον άνθρωπο, τον πλησίον, τον συνάνθρωπο – είναι ψεύτης. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να αγαπάς κάποιον που δεν τον βλέπεις, δεν τον γνωρίζεις, ίσως και δεν τον ξέρεις; Και να μην αγαπάς τον άνθρωπό σου που είναι δίπλα σου, που τον βλέπεις πρωί-βράδυ, κάθε μέρα;
Καταλήγουμε, λοιπόν, αδελφοί και αδελφές μου, να πούμε ότι η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού είναι εκείνη που θα μας ανοίξει τον δρόμο για την Βασιλεία Του στην Δευτέρα Παρουσία, στην κρίση ζώντων και νεκρών. Είναι αλήθεια και το περιμένουμε το γεγονός. Και πάλιν ερχόμενον, όπως λέμε στο «Πιστεύω». Πάλι θα έρθει κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. Μέχρι τότε όμως, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ας γευθούμε λίγο από αυτό το Ποτήρι της αγάπης. Δεν είναι τίποτε άλλο το Άγιο Ποτήριο στην Αγία Τράπεζα, είναι το Αίμα της αγάπης του Χριστού, που το έχυσε για τους δικαίους και αδίκους και το έδωσε σε μας για να ξεπλύνει την δική μας αδικία της αμαρτίας.
Ετοιμαζόμαστε για να μπούμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Να κάνουμε ακόμα πιο μεγάλο τον αγώνα μας. Να αγαπήσουμε ακόμα πιο πολύ τον άνθρωπο και τον Θεό. Είμαστε όλη σήμερα σ’ αυτό το μοναστήρι της αγάπης. Σε ένα μοναστήρι που κτίστηκε με κόπους και θυσίες αγίων μοναχών με πρωτοστάτη τον Θεοφιλέστατο άγιο καθηγούμενο κ. Παρθένιο. Απολαμβάνουμε όλοι αυτή την αγάπη του μοναστηριού. Εσείς από πιο κοντά, εμείς από πιο μακριά, από την Κωνσταντινούπολη. Ήλθαμε εδώ για να γευθούμε αυτή την αγάπη, η οποία θα μας δυναμώσει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Και όπως είπα και εχθές, εγώ έχω την τιμή να εκπροσωπώ τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. κ. Βαρθολομαίο, για να μεταφέρω την αγάπη του και τις ευχές στον Θεοφιλέστατο άγιο Αντανίας, ο οποίος εορτάζει αύριο τα ονομαστήριά του. Και ασφαλώς να μεταφέρω τις αδελφικές ευχές και την αγάπη του Πατριάρχη μας στον Αρχιεπίσκοπό σας κ. Στέφανο και στον Μητροπολίτη σας κ. Τιμόθεο, τους οποίους θα έχω την τιμή να τους συναντήσω αύριο, αλλά εκτός από αυτούς και σε όλη την ιεραρχία της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Και σε όλους εσάς τους αγαπητούς αδελφούς μας. Βλέπω αυτό το μικρό παιδάκι που από το πρωί κάθεται εκεί και βλέπω τις αδελφές μοναχές και εχθές το βράδυ στην αγρυπνία όλους σας. Και συγκινούμε που επιτέλους η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος παίρνει αυτό που πρέπει να πάρει, δηλαδή την κανονικότητα και να είναι και εκείνη ένα κομμάτι της μιας Εκκλησίας του Χριστού. Και σας παρακαλώ, όλους αδελφοί και αδελφές μου, να προσευχόμεθα στον Άγιο Θεό για την αγία ενότητα της Εκκλησίας. Είναι αγία η ενότητα μέσα στην Εκκλησία, μας ενώνει όλους στο όνομα του Χριστού. Και όλοι μαζί ενωμένοι ενωνόμαστε με τον Θεό. Για μια ακόμη φορά να ευχηθούμε στον Θεοφιλέστατο άγιο καθηγούμενο καλή και αγλαόκαρπη την θεοφιλής ηγουμενίας του. Να εύχεται σε όλους εμάς. Και να έχουμε όλοι μαζί ένα καλό στάδιο αγίας Τεσσαρακοστής».
Μετά την Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος άγιος Ίμβρου και Τενέδου, χάρισε δώρο στον Γέροντά μας και για ακόμα μια φορά απηύθυνε ευχές για την ανακείμενα ονομαστήριά του:
«Βρίσκομαι εδώ εξ ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου μας διά να παραστώ και να ευχηθώ επί τη εορτή των σεπτών ονομαστηρίων του προσφιλούς και πεφιλιμένου και αγαπητού και τιμιωτάτου αγίου αδελφού και πατρός ημών του αγίου Αντανίας κ. Παρθενίου. Θα ήθελα σήμερα, που είμαστε λιγότεροι, πιο οικογενειακά, πιο ζεστά – γιατί το βράδυ και αύριο θα έρθουν και άλλοι πολλοί – να μου επιτρέψετε να προσφέρω ένα δώρο, μια μικρή ευλογία, προς τον Θεοφιλέστατο. Είναι μικρό δώρο, εκείνος αξίζει πολλά. Είναι όμως ένα ωραίο συμβολικό δώρο, καθότι είναι ένα εγκόλπιο ασημένιο το οποίο εκδώσαμε για τα τριάντα χρόνια της πατριαρχίας του Οικουμενικού Πατριάρχου. Από μπροστά έχει την Παναγία μας και πίσω έχει το λογότυπο του Οικουμενικού Πατριάρχη μας». Στρέφοντας προς τον Γέροντα, ο Άγιος Ίμβρου μετά χαράς αναφώνησε: «Άξιος και πολλά τα έτη! Να τον χαιρόμαστε και να ζήσει, και να τον αγαπάτε πολύ, όπως σας αγαπάει και εκείνος!»
Ο αγαπητός μας Γέροντας, Επίσκοπος κ. Παρθένιος ανταπέδωσε στην αγάπη με αγάπη, ξεχύνοντας από την καρδιά του αγαθά λόγια ευγνωμοσύνης:
«Η καρδιά μου, αδελφοί και αδελφές, σήμερα είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη και αγάπη προς τον Πανάγιο Θεό μας, που ανήκω κι εγώ στη γενιά που είδε την αποδοχή της αγίας μας Εκκλησίας στην ορθόδοξη κοινότητα. Στο μέγιστο βαθμό αυτό συνέβη – αυτό πρέπει να το πούμε ενώπιον Θεού και ανθρώπων, γιατί όλο το σύμπαν το γνωρίζει – με την αγάπη, τις προσευχές και τον κόπο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου. Η χαρά μου σήμερα είναι πλήρης και η ευγνωμοσύνη προς τον μεγάλο Πατριάρχη μας ιδιαίτερα μεγάλη, επειδή έστειλε τον αγαπημένο μου αδελφό και μεγάλο φίλο, τον Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλο, ακριβώς την ονομαστική μου εορτή, για να παραστήσει ακριβώς το πρόσωπό του, εκείνου του Παναγιότατου Πατριάρχου, ο οποίος στην καρδιά μου σημαίνει πολλά.
Τον Μητροπολίτη Κύριλλο τον γνώρισα πριν από τρία χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, και έκτοτε μέχρι σήμερα μας συνδέει η αγάπη προς τον Θεό μας. Μας έγινε πραγματικός και μεγάλος φίλος, ήμασταν σε συνεχή επαφή, και ως ιδιαίτερα αγαπητός γιος του Πατριάρχη, βοήθησε πολύ για την αγία μας Εκκλησία, την αγιοτάτη Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, να εισέλθει στην κοινωνία με όλους τους ορθοδόξους Χριστιανούς. Και έτσι έγινε η απονομή της Πράξης της ευχαριστιακής και της κανονικής ενότητας από τα χέρια του Αγίου Πατριάρχη, και έκτοτε, όπως όλοι γνωρίζουμε, και άλλες ορθόδοξες εκκλησίες στην Εκκλησία μας αναγνώρισαν μια Εκκλησία ώριμη για αυτοκεφαλία.
Το έλεος του Θεού, όπως ανέφερε και ο Μητροπολίτης στο κήρυγμά του, μας ξεχύνεται συνεχώς. Ο Θεός νοιάζεται για εμάς και θέλει και εμείς να είμαστε ελεήμονες όπως είναι ο Ίδιος ελεήμων με εμάς. Αν θέλουμε να μην αποχωριστούμε τον Θεό, αλλά Αυτός να μας αναγνωρίσει, θα πρέπει και εμείς να είμαστε ελεήμονες. Διότι, όπως συμπεριφερόμαστε στους πλησίον μας, έτσι, στην πραγματικότητα, συμπεριφερόμαστε και στον Θεό. Αν κάνουμε καλό στους ανθρώπους, στον Θεό κάνουμε καλό. Αν κάνουμε κακό, πάλι σε Εκείνον κάνουμε κακό. Σήμερα ο Κύριος Χριστός στο Ευαγγέλιό Του μας έδειξε το κριτήριο της κρίσης Του στο τέλος. Εάν κρατάμε την αγάπη, τότε ο Θεός θα μας αναγνωρίσει και θα είμαστε δικοί Του, γιατί Αυτός το είπε αυτό στο Ευαγγέλιό Του: «Κατά την αγάπη θα σας αναγνωρίσουν ότι είστε μαθητές Μου» (πρβλ. Ιω. 13,35).
Αγαπητοί μου, για άλλη μια φορά ευχαριστώ τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος έστειλε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Κύριλλο, ως εκπρόσωπό του στην αγία μας Εκκλησία, να χαιρετήσει τον Αρχιεπίσκοπό μας, καθώς και όλους τους αρχιερείς και ολόκληρο τον λαό. Ας ευχαριστήσουμε τον Άγιο Θεό μας για τα μεγάλα αυτά δώρα που μας χάρισε και ως λαός και ως Εκκλησία, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!»
