Ἐκ τῆς στείρας ἐκλάμψας ψήφῳ Θεοῦ, καὶ δεσμὰ διαρρήξας γλώσσης πατρός, ἔδειξας τὸν ἥλιον, ἑωσφόρον αὐγάζοντα, καὶ λαοῖς ἐν ἐρήμῳ, τὸν Κτίστην ἐκήρυξας, τὸν ἀμνὸν τὸν αἴροντα, τοῦ κόσμου τὰ πταίσματα· ὅθεν καὶ πρὸς ζῆλον, βασιλέα ἐλέγξας, τὴν ἔνδοξον κάραν σου, ἀπετμήθης ἀοίδιμε, Ἰωάννη πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. (Κάθισμα της εορτής)
Πώς να επαινέσουμε αξίως αυτόν που το στόμα του Κυρίου εδόξασε; Πώς να τιμήσουμε την ζωή που σήμερα στέφεται με ένδοξο θάνατο; Το πολίτευμα του Προδρόμου ανεβαίνει ψηλά από τα ανθρώπινα μάτια, στα μέρη των αγγέλων, καθώς μπροστά μας είναι ένας επίγειος άγγελος, μέγιστος των γεννημένων από γυναίκα, του οποίου η γέννηση προανήγγειλε ο αρχάγγελος, του οποίου η χείρα χειροθέτησε την κορυφή του Δεσπότου. Αυτός που κήρυττε από την κοιλία της μητρός και βροντερά συνέχισε στην έρημο το κήρυγμά του, μυστικώς προπαρασκευόντας τις ψυχές για το Θείο και σωτήριο κήρυγμα. Βροντερά και πύρηνα έκθετε την αλήθεια του Θεού ενώπιον βασιλείς και δούλους, στρατιώτες και νομικούς, ενώπιον σεβομένους τον Νόμο και ενώπιον του αισχρώς ανομήσαντα. Δεν υπέκυψε μπροστά την ματαιότητα του κόσμου και υπέφερε φυλακή, δεσμά και μαρτυρικό θάνατο, βασανιζόμενος μέχρι τέλους για την αλήθεια. Και τι άλλο ήταν αυτό, παρά μόνο μαρτυρία για τον Σωτήρα μας, που είπε: ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτός μαρτύρησε για τον Χριστό και προανήγγειλε τον σταυρικό θάνατο του Χριστού.
Θαυμάσια ήταν η πανήγυρη της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι, η οποία δόξασε τον ουράνιο προστάτη της με μεγάλη αγάπη και με τα αγγελικά μελωδήματα των δύο χορών – της Μονής και του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Χερουβείμ, κατανυκτικά αναπέμπωντας τους ύμνους για τον μάρτυρα της Αλήθειας και ένδοξο Πρόδρομο του Κυρίου, Ιωάννη. Η δυνατή του πρόσκληση για μετάνοια έφτασε στις καρδιές χιλιάδων πιστών, από την χώρα και από το εξωτερικό, που ως ποτάμι έτρεχαν προς το προσκήνυμά του και ένωσαν τις προσευχές τους μ’ αυτές των μοναχών, πλέκοντας ουράνιο στεφάνι για την μνήμη του Δικαίου. Η καθολική εορτή στην τιμή του αγίου Ιωάννη ιδιαίτερα στόλισαν οι φίλτατοι επισκέπτες μας: ο Αρχιμανδρίτης κ. Πανάρετος, Μέγας Ιεροκήρυξ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και οι Αρχιμανδρίτες κ. Ματθαίος και κ. Χερουβείμ, από την Εκκλησία Ελλάδος, οι οποίοι συλλειτούργησαν για την χαρά μας.
Ο Βαπτιστής του Κυρίου στεφάνωσε την λειτουργική μεγαλοπρέπεια, προσφέροντας ενώπιον της Αγίας Τραπέζης το τέκνο του, τον αδελφό μας π. Γρηγόριο, μοναχικό γέννημα του Γέροντός μας, τον οποίο κάλεσε στο ιερατικό αξίωμα και τον ευλόγησε μέσω της χείρας του σεβαστού μας ποιμενάρχου, του Μητροπολίτου Δεβρών και Κιτσέβου κ. Τιμοθέου και την συμπροσευχή του αγαπητού αδελφού της Μονής μας, του Μητροπολίτου Τετόβου και Γκόστιβαρ κ. Ιωσήφ, ο οποίος ήρθε να συμμεριστεί την χαρά μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Μονή Μπίγκορσκι στολίστηκε με έναν ακόμα ιερουργό της Αγίας Τραπέζης, ο οποίος με συντετριμμένη καρδιά και ταπεινή προσευχή θα προφέρει την αναίμακτο θυσία για τις αμαρτίες μας. Είθε ο ελεήμων Θεός και ο ένδοξος Πρόδρομος οδηγήσουν την καρδιά του μέσα στην ιερά αυτή άσκηση, μέσω των σοφών διδαγμάτων και συμβουλών του αγίου Γέροντός μας και ηγουμένου, επισκόπου Παρθενίου, για να φορέσει εύκολα στις πλάτες του τον σταυρό της ιεροσύνης, που σήμερα ανέλαβε για δόξα του Θεού και διακονία της Αγίας Εκκλησίας.
Τονίζοντας στο κήρυγμά του την σημασία της μετανοίας για την πνευματική προκοπή των Χριστιανών, ο αγαπητός μας Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος χαιρέτησε τον νέο ιερομόναχο και του ευχήθηκε να αγκαλιάσει με ζήλο το νέο του διακόνημα, υπηρετώντας την αδελφότητα και τον Γέροντά του, ως ακοίμητο καντήλι μπροστά στον Θεό:
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές!
Σήμερα εορτάζουμε τον άγιο προφήτη και πρόδρομο του Κυρίου, τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος κήρυττε την μετάνοια στους ανθρώπους και τους δίδασκε να πιστεύουν σ’ Αυτόν που ερχόταν μετά απ’ αυτόν. Η αποστολή του Προδρόμου ήταν συνδεδεμένη με το κήρυγμα της μετανοίας, καθώς χωρίς μετάνοια, χωρίς συνείδηση για τα αμαρτήματά του, ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να ανοίξει την καρδιά του για τον Θεό. Η μετάνοια είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα προς την σωτηρία. Η μετάνοια δεν είναι ένα βήμα μόνο, αλλά ευθύνη του ανθρώπου καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, από τα νιάτα μέχρι τα γεράματα. Το ιδεώδες της μετανοίας πρέπει να μας οδηγεί κάθε μέρα της ζωής μας.
Κάθε μέρα πρέπει να απευθυνόμαστε στον Θεό με προσευχή για την συγχώρεση των αμαρτιών, να μην προσευχόμαστε μόνο μηχανικά, όπως έχουμε μάθει, αλλά από καρδιάς να στεκόμαστε μπροστά στον Θεό και να εκθέτουμε τις αμαρτίες μας και όλα όσα πράξαμε στην ζωή μας. Πρέπει να υποβληθούμε στην κρίση του Θεού για όλα όσα συμβαίνουν στα βάθη της καρδιάς μας και να ζητάμε από τον Θεό συγχώρεση. Μόνο αυτό δείχνει ότι ζούμε αληθινή πνευματική ζωή. Στην αρχή η προσευχή της μετανοίας μπορεί να αποδειχθεί ως θεμελίωση της αληθινής πίστεως. Αυτή θα μας πάρει μόνο μερικές στιγμές, αλλά συν το χρόνο μπορεί να γίνει μια συνήθεια που θα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά την διάρκεια της ζωής του. Ο άνθρωπος έτσι λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο παντού – στον δρόμο, στην εργασία και στο σπίτι.
Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος κήρυττε την μετάνοια και ετοίμαζε τις καρδιές των ανθρώπων για να δεχθούν το Ευαγγέλιο. Έτσι κι εμείς, μέσω της μετανοίας ετοιμάζουμε τις καρδιές μας για την αποδοχή της χάριτος του Θεού. Η πίστη πάντοτε υποφέρει διάφορους πειρασμούς. Όμως, εάν την τρέφουμε εσωτερικά και την ενδυναμώνουμε με την μετανοία, αυτή γίνεται έμπειρη. Αλλά, τι έγινε με τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή; Ο λαός τον σεβόταν. Έζησε ασκητική ζωή – πήγε στην έρημο του Ιορδάνου και έτρωγε ό,τι του προσέφερε η έρημος. Στο Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι έτρωγε ‘ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον’ (Μτ. 3, 4). Ποτέ δεν έπινε κρασί. Εντυπωσίαζε τον κόσμο με τον ασκητικό βίο του, με την πίστη και το προφητικό χάρισμα. Πολλοί έρχονταν στον Ιορδάνη για να εισέλθουν στα νερά μαζί του και να παρακαλέσουν τον Θεό για συγχώρεση με ειληκρινή μετάνοια.
Πόσο φρικτό, όμως, ήταν το τέλος του! Παρ’ όλο που ήταν άγιος άνθρωπος και είχε κύρος μπροστά στον λαό, αυτός έγινε θύμα του μεθυσμένου διοικητού. Εάν γινόταν κάτι τέτοιο στις μέρες μας, πολλοί θα το χρησιμοποιούσαν για να βγάλουν άσχημα συμπεράσματα και να θέσουν ερωτήσεις: Πού είναι ο Θεός; Πού είναι η δικαιοσύνη; Αλλά το παράδειγμα του αγίου Ιωάννου μιλάει ότι για τον Θεό δεν είναι σημαντική αυτή η ζωή, αλλά η αιώνια. Γι’ Αυτόν, όλα είναι μια ζωή. Αυτό που συμβαίνει σ’ αυτή την ζωή δεν είναι τελικό. Αλλιώς, ολόκληρη η ιστορία μας θα είναι χωρίς νόημα. Καθώς κάνουμε δυνατά ανθρώπινα έργα, αγωνιζόμενοι για καλύτερη ζωή στην γη, πρέπει να ξέρουμε ότι όλες οι προσπάθειές μας τελειώνουν στην μέλλουσα ζωή. Όλα όσα κάνουμε στην ζωή μας έχει μια προοπτική στην αιώνια ζωή.
Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος έκανε μεγάλα έργα. Καθόλου δεν σκεφτόταν για το τι μπορούν να προκαλέσουν αυτά. Είδε φρικτό θάνατο ως καρπό του γενεθλίου του μεθυσμένου διοικητού. Αυτό δεν ήταν τέλος χωρίς νόημα, αλλά μεγάλο μαρτυρικό άθλος. Τέλος στο όνομα της Θεϊκής δικαιοσύνης. Το τέλος του αγίου Ιωάννου μας μαρτυρεί ότι η ζωή μας εδώ στην γη, όπως και να είναι, θα λάβει αληθινό νόημα και βραβείο στην αιωνιότητα. Εκεί, στην αιωνιότητα, θα βρει την τελική σημασία του κάθε ενός έργου.
Κι εμείς να προσευχηθούμε στον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, για να ενδυναμώσει την πίστη μας. Να μας οδηγήσει στην οδό της μετανοίας. Να αποβάλλουμε όλα όσα μας απομακρύνουν από την δικαιοσύνη και την αλήθεια και έτσι να ενωθούμε με τον Θεό.
Αμήν!
