Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα, καὶ σύ, Υἱὲ καὶ Θεέ μου, παράλαβέ μου τὸ πνεῦμα.
Υπάρχουν λόγοι πανέμορφοι, βουτηγμένοι στο νέκταρ της γλύκας του παραδείσου, που τόσο κατανυκτικά τρέφουν την καρδιά και τον νου, οι οποίοι είναι δεκτικοί για τις πνευματικές ωραιότητες· λόγοι που με ευκολία ανεβάζουν την ψυχή στα υπερκόσμια ύψη των ανέγγιχτων ωραιοτήτων. Αλλά, αναρωτιόμαστε, υπάρχει άξιο ανθρώπινο λόγο, με τον οποίο η περιορισμένη και από την αμαρτία θολωμένη λογική μας αντίληψη θα μπορούσε να πλησιάσει το γεγονός και τον τόπο όπου Αυτή, η Οποία η Ίδια ήταν το νέκταρ που έτρεφε τον ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού και είναι η ανείπωτη απόλαυση των Αγγέλων, μεταθέτηκε και αναλήφθηκε, ψυχή τε και σώματι, από αυτό τον φθαρτό κόσμο, εκεί όπου με την παρθενική καθαρότητα, στην ουσία, και ανήκει – στην Βασιλεία του αιώνιου φωτός και δόξης, κοντά στην Παναγία Τριάδα; «Βαβαὶ τῶν σῶν μυστηρίων ἁγνή! τοῦ Ὑψίστου θρόνος, ἀνεδείχθης Δέσποινα, καὶ γῆθεν πρὸς οὐρανόν, μετέστης σήμερον. Ἡ δόξα σου εὐπρεπής, θεοφεγγέσιν ἐκλάμπουσα χάρισι… Τὴν μνήμην σου ἄχραντε Παρθένε, Ἀρχαί τε καὶ Ἐξουσίαι σὺν Δυνάμεσιν, Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, τὰ Χερουβὶμ δοξάζουσι, καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ, ἀνθρώπων δὲ τὸ γένος ὑμνοῦμεν, καὶ ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας». Να συμμετέχει κανείς σε αυτή την ουράνια χορωδία και σε αυτή την μυστική δοξολογία, και μάλιστα στον τόπο της μεταστάσεως της Θεοδεδοξασμένης, είναι πράξη όντως ιερή και τρομακτική.
Και ακριβώς σε αυτό το ανείπωτο έλεος μας αξίωσε σήμερα η Παναμώμητος, ετοιμάζοντάς μας τράπεζα, αγία και μυστική, με το άχραντο Σώμα και το τίμιο και ζωοποιό Αίμα του Υιού της και Θεού μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η πρόσκλησή της για να τελέσουμε την Θεία Ευχαριστία ήρθε μέσα από τον ιδιαίτερα αγαπητό Ηγούμενο του πανσέπτου Μνημείου της στην Γεσθημανή, τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη κ. Ιωακείμ Ελενουπόλεως, στην καρδιά του οποίου η Παναγία εποίησε για τον εαυτό της οίκο και τον οποίο είχε στείλει πρώτο να μας συναντήσει στον πανένδοξο Ναό της Αναστάσεως, στην αρχή του προσκυνήματός μας. Έτσι, σήμερα στον Τάφο της Αυτής η Οποία γέννησε τον Αδειάζοντα των τάφων των ανθρώπων, ο αγαπημένος Γέροντάς μας, Επίσκοπος Αντανίας κ. Παρθένιος, συλλειτούργησε με τον Μητροπολίτη κ. Ιωακείμ στην πανέμορφη Λειτουργία, η οποία ανέβαζε τις ψυχές μας στις αγκάλες της Βασιλίδας Μητέρας. Μαζί με αυτά τα δύο ευλογημένα τέκνα της Θεομήτορος, οι οποίοι με τις ψυχές τους είναι δυνατά προσκολλημένοι σ’ Αυτή, λειτουργούσαν και ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος, ο Ηγούμενος του ιερού προσκυνήματος της Φυλακής του Χριστού, ο Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος και οι ιερομόναχοι Κύριλλος και Ανατόλιος από την Μονή Μπίγκορσκι, όπως και άλλοι τέσσερεις ιερουργοί από την ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας.
Η ανθρώπινη γλώσσα δεν κατέχει αρκετή δύναμη ώστε να περιγράψει τους κυματισμούς της χάριτος και τις εμπειρίες των ψυχών των ιερουργών και των πιστών, συναθροισμένων κύκλω του Τάφου από τον οποίο αναστήθηκε η Μητέρα της Ζωής. Κατά την ώρα της Ευχαριστίας σ’ αυτό το ιερό τόπο, ο άνθρωπος αισθάνεται πως με κάποιο μυστικό και ανείπωτο τρόπο βρίσκεται στον πραγματικό του οίκο και πατρίδα. Ή όπως έλεγε σε μια περίσταση ο αγαπημένος μας Γέροντας:
«Πολύ καιρό ο Θεός περίμενε να παρουσιαστεί τέτοιο πρόσωπο, που με την υπέρ νου και υπέρ αγγελικής καθαρότητά του και με την ανιδιοτελή και άψογη αγάπη προς Αυτόν, θα μπορούσε να Του ανοίξει την θύρα, για να μπορέσει Αυτός να μπει στην ανθρώπινη φύση και στην ιστορία του. Αυτό το πρόσωπο ήταν αναμφίβολα η Παναγία Δέσποινα Μαρία, η σεμνή και Παναμώμητος Παρθένος από την Ναζαρέτ. Αυτή είναι ο νέος σωτήριος κιβωτός του Νώε, στον οποίο σώζεται όλη η ανθρωπότητα· Αυτή είναι «η γέφυρα και η κλίμαξ μεταξύ Ουρανού και Γης», μεταξύ Θεού και ανθρώπου· Αυτή δεν ήταν «καρπός της αμαρτίας», αλλά «ο νέος άνθος της δικαιοσύνης»· Αυτή έγινε δοχείο του Αχωρήτου, «καινός Ουρανός και καινή Γη», όπως πολύ όμορφα εκφράζεται για Αυτή ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας· «η Γη της Επαγγελίας», «η Χώρα των ζώντων». Η Παναγία Θεοτόκος, ως Πλατυτέρα των Ουρανών, είναι η Οδηγήτριά μας που οδηγεί τους πιστούς όλων των εποχών στον Χριστό. Ταυτόχρονα είναι η Δωρήτρια πάντων Θείων αγαθών στους ανθρώπους και στην δημιουργία. Για αυτό, η προσπάθεια να παρουσιαστεί το μεγαλείο της Θεοτόκου ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνάμεις».
