Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε δι’ ἧς ἐκ τοῦ πτώματος, ἡμῶν ἐξανέστημεν, χαῖρε ἡδύπνοον κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον, θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον.
Στάχυν ἡ βλαστήσασα τὸν θεῖον, ὡς χώρα ἀνήροτος σαφῶς, χαῖρε ἔμψυχε τράπεζα, ἄρτον ζωῆς χωρήσασα, χαῖρε τοῦ ζῶντος ὕδατος, πηγὴ ἀκένωτος Δέσποινα.
Δάμαλις τὸν μόσχον ἡ τεκοῦσα, τὸν ἄμωμον, χαῖρε τοῖς πιστοῖς, χαῖρε ἀμνὰς κυήσασα, Θεοῦ ἀμνὸν τὸν αἴροντα, κόσμου παντὸς τὰ πταίσματα, χαῖρε θερμὸν ἱλαστήριον.
(Από τον κανόνα του Ακαθίστου)
Φέροντες μέσα μας την χαρά του πρώτου Ακαθίστου ύμνου προς την Μητέρα της Ζωή, πάλι προσφέραμε τις θερμές προσευχές μας προς αυτήν και με τους πανέμορφους στίχους των χαιρετισμών πλέξαμε ακόμα ένα στέφανο αινέσεως προς αυτή την δυνατή προστάτιδα μας. Αυτή, η Μητέρα μας, σαν αγαπητά τέκνα, κανέναν δεν στερεί από την μητρική αγκαλιά, ιδιαίτερα σ’ αυτές τις στιγμές όταν τα δάκρυα και η χαρά σμίγονται, όταν προσφέρουμε το καλύτερο από τις ψυχές μας. Αυτή αγαπά όλους μας το ίδιο και δεν χαίρεται τόσο πολύ από τίποτα άλλο, όσο από την ενότητα μεταξύ μας. Αυτή θέλει να είμαστε όλοι ένα στην αγάπη, όπως μας διέταξε ο Υιός της, όταν είπε: ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους (Ιω. 13,34). Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε πραγματικά να γίνουμε πιστά τέκνα της, να μην την λυπούμε, σχίζοντας το σώμα του Χριστού -την Εκκλησία- με τις διαφωνίες μας, αλλά όλοι μαζί να την παρακαλέσουμε να μεσιτεύσει για μας στον ελεήμονα Θεό, ώστε με την βοήθεια του να σταματήσουν τα σκάνδαλα και να εξολοθρεύσει την αίρεση του εθνοφυλετισμού, και όλο το ορθόδοξο γένος εκ νέου να συλλέγει τους καρπούς της ευλογίας της ενότητος, να είναι πραγματικό φως για τον κόσμο.
