Αγαπητοί αναγνώστες,
Σας ενημερώνουμε ότι πρόσφατα στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύσαμε και στην ελληνική γλώσσα τον τόμο «Ιερά Μονή Μπίγκορσκι. 20 χρόνια αναστηλωμένου μοναχισμού» – ένα εκτεταμένο έργο στο οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τη Μονή, την ιστορία της, την ανανέωσή της, τη μοναχική αδελφότητα και την αποστολή της, το μοναχισμό, το λειτουργικό τυπικό… Τα κείμενα συνοδεύονται από πολλές φωτογραφίες, πολλές από αυτές ιστορικές, που εμπλουτίζουν περαιτέρω την εικόνα για τη Μονή.
Ο τόμος βρίσκεται στην επιλογή «Η Μονή» στην αρχική σελίδα. Μόλις ανοίξετε το μενού εκείνο, στο κάτω μέρος θα δείτε την επιλογή «Μονογραφία». Αφού πατήσετε, θα μεταφερθείτε σε νέα σελίδα όπου εμφανίζεται το εξώφυλλο του βιβλίου. Κάνοντας κλικ εκεί, η λήψη του εγγράφου σε μορφή PDF ξεκινά αυτόματα. Το μέγεθος του βιβλίου είναι 66,5 MB.
Αλλιώς, μπορείτε να κάνετε την λήψη και από εδώ.
Στη συνέχεια παραθέτουμε τον πρόλογο του Γέροντα και Ηγουμένου μας, Αρχιμανδρίτη Παρθενίου:
Η Ιερά Μονή Μπίγκορσκι αποτελεί μεγάλο και σημαντικό μέρος της πνευματικής ιστορίας μας. Στην ουσία, αυτή η ιστορία δεν θα μπορούσε να φανταστεί την ύπαρξη της, χωρίς αυτόν τον ιερό τόπο, ο οποίος ανέκαθεν πότιζε με τις χαρισματικές και πνευματικές αστείρευτες πηγές του, τον πιστό σλαβομακεδονικό λαό. Ειδικά, κατά την ένδοξη περίοδο της αναγεννήσεως του 19ου αιώνος, η Μονή Μπίγκορσκι ήταν κάτι περισσότερο απ’ αυτό – αποτέλεσε την καρδιά του λαού μας, ζηλωτικός φύλαξ της σλαβονικής παραδόσεως των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου. Όμως, οι δυσχερείς άνεμοι των ιστορικών συνθηκών του 20ου αιώνος, σπάραξαν σε βάθος χρόνου τους πνευματικούς καρπούς που συγκεντρώθηκαν ανά τους αιώνες, και ο κρύος χειμώνας του κομμουνισμού έφερε πνευματική ερημιά – η Μονή μετατράπηκε σε ένα άλαλο μνημείο του πολιτισμού και της ιστορίας. Για το μοναχισμό δε, γινόταν λόγος σαν κάτι το οποίο είχε τελειώσει, κάτι απαρχαιωμένο και περασμένο.
Όμως, ο Θεός κατά το μέγα έλεός του, και διά των ευχών του Τιμίου Προδρόμου, ήθελε να αναστήσει το ιερό αυτό και έφερε εδώ εμάς, τους τελευταίους και αναξίους, και μας εγκέντρισε στην προηγούμενη, πλούσια μοναχική παράδοση. Σύντομα, η Μπίγκορσκι με την αδελφότητά της, έλαμψε ξανά σαν δυνατός πνευματικός φωστήρας, αληθινή πηγή της Ορθόδοξης πνευματικότητας. Εδώ και ο απλός επισκέπτης δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος στη χάρη την οποία αισθάνεται στον αέρα, λόγω των ευχών, των γενεών και γενεών μοναχών που αγίασαν τον τόπο αυτόν, αλλά και λόγω της παρούσας άθλησης της νέας αδελφότητας. Εδώ οι πιστοί βρήκαν πνευματική όαση από την οποία ποτίζονται με χαρισματικές δυνάμεις ενισχύοντας την προσωπική τους άθληση στο σημερινό κόσμο, πλήρη σκανδάλων, σ’ αυτόν τον μοντέρνο, άθεο καιρό. Η ταπεινή μοναχική μας αδελφότητα, γέννημα και καρπός της μετάνοιας αυτού του λαού, βαδίζοντας σταθερά στην οδό της υπακοής και της ασκήσεως της αγάπης διά Χριστού, σιγά-σιγά έλαβε τον ουσιαστικό της ρόλο στην αναγέννηση της πνευματικής ζωής στην Εκκλησία του. Έτσι, στερεωμένο με τις προσευχές και πάντα υπό τη σκέπη του ενδόξου προστάτη του, το αρχαίο μας ιερό με την αδελφότητά του έγινε παράδειγμα και παράγοντας μίας καινούργιας πνευματικής αναγέννησης, η οποία, ιδιαίτερα τώρα, μας χρειάζεται πολύ. Βλέποντας τους πρώτους καρπούς αυτής της αναγεννήσεως, με ζήλο θυμούμαστε τα λόγια του Χριστού από το Ευαγγέλιο: Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη! (Λκ. 12, 49). Γι’ αυτό και εμείς, κινούμενοι του ιδίου πόθους, καταθέσαμε την ζωή μας και την ελπίδα μας στον πανάγαθο Θεό, με πίστη ότι Αυτός θα συνεχίσει να καταφλέγει μέσα μας το ζήλο για την μαρτυρία της ευαγγελικής αλήθειας, έτσι ώστε να διαδίδεται αυτή η πνευματική αναγέννηση σαν φλόγα στο λαό μας. Πράγματι, αυτή είναι η ιεραποστολή του μοναχού της Μονής Μπίγκορσκι – να προσφέρει ως δώρο στο Θεό πλήθος μετανοημένου λαού, πλήθος ακολούθων, μαθημένων και στερεωμένων στο έργο του Χριστού. Στην καρδιά του είναι γραμμένος ο σκοπός του μοναχισμού – να κλαίει, να προσεύχεται και να αγαπά σαν τον Χριστό και διά Χριστόν, μακριά από την άνεση και τις ευκαιρίες αυτού του κόσμου.
Αυτά τα σύντομα 20 χρόνια μοναχικής ασκήσεως είναι μηδαμινά σε σύγκριση με την αιωνιότητα η οποία μας προσφέρεται ως δώρο και ο κόπος είναι αμελητέος σε συνάρτηση με τον μισθό, τον οποίο προετοίμασε ο Θεός για τους δούλους του. Όμως εμείς αποφασίσαμε να εορτάσουμε αυτή τη εικοσαετηρίδα, όχι για να καυχηθούμε για τον εαυτό μας – το καύχημά μας είναι ο Θεός – αλλά για να φανερώσουμε τους καρπούς του αναγεννημένου μοναχισμού, να κληροδοτήσουμε μαρτυρία στις γενεές που έπονται και έτσι να μεγαλύνουμε το ένδοξο γένος στο οποίο ανήκουμε. Η ιστορία μαρτυρεί για το κατά πόσο ο μοναχισμός – η λάμψη της αγιότητας της Μητρός Εκκλησίας και το πάγκαλό της θρέμμα – προσέφερε στην άνθησή της. Σ’ αυτό συμβάλει και η σεμνή εισφορά απο μέρους του μοναχισμού στοχεύοντας στην αφύπνηση του σλαβομακεδονικού λαού σ’ αυτά τα 20 χρόνια, μια ευγενική χορηγεία για την Εκκλησία του λαού μας. Επίσης, αισθανθήκαμε ότι οφείλουμε να παραδώσουμε στις ερχόμενες γενεές την πείρα, όπως και τη γνώση για το μοναχισμό και την πνευματική του ευγένεια και αξία, για να αποφευχθούν μελλοντικά λάθη, σαν και αυτά απο τα χρόνια του κομμουνισμού, όταν αυτός θεωρήθηκε αρνητικό κοινωνικό φαινόμενο. Βλέποντας αυτό που συμβαίνει στον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες, δε μπορούμε να μη αισθανθούμε ανησυχία για το μέλλον του ανθρώπου, λόγω του πνεύματος των αλλαγών των οποίων επιφέρει η νέα εποχή. Γι’ αυτό σήμερα, η ιεραποστολή του μοναχισμού είναι ακόμα πιο σημαντική και σωτήρια για τον κόσμο.
Απευθύνω θερμή ευχαριστία και ευγνωμοσύνη στον σεβαστό μας Αρχιερέα και ποιμένα της θεοφύλακτης μας Μητρόπολης, το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δέβρων και Κιτσέβου, κ. Τιμόθεο, για τη πολύπλευρη στήριξή του σ’ αυτά τα 20 χρόνια, στα οποία – κινούμενος από τη δυνατή του θεοφιλία και καθόλου ασθενέστερη μοναχοφιλία και πατρική φροντίδα για μας – συνέφερε ώστε η Μονή να γίνει αυτό που είναι σήμερα, ένα πραγματικό πνευματικό στερέωμα και ακλόνητος στύλος της αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος.
Επίσης ευχαριστώ όλους αυτούς, οι οποίοι με το κόπο τους, με πολλή αγάπη και προσοχή κατέθεσαν σ’ αυτό το έργο, με το οποίο εμπλουτίζουμε την μακεδονική επιστημονική βιβλιογραφία, καταθέτοντας την μαρτυρία τους γι’ αυτά που βίωσαν και για την εμπειρία που είχαν από τη συνάντηση με τη Μονή Μπίγκορσκι και τον μοναχό της.
Αλλά, πρωτίστως ευχαριστώ τον Τριαδικό Θεό που με κάλεσε, τον ελάχιστο και ανάξιο στους μοναχούς, να ηγούμαι της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι ακριβώς σ’ αυτή τη δυναμική εποχή και ταπεινά να φέρω το σταυρό στη διακονία του πλησίον. Παρακαλώντας για τις προσευχές όλων των αναγνωστών του παρόντος βιβλίου, όλων των πνευματικών τέκνων μου, πρεσβεύω τον ελεήμονα Σωτήρα να μου δώσει δύναμη ώστε να τελειώσω αναίσχυντα την άσκηση μέχρι τέλους και να ανταποκριθώ επιτυχώς στο κάλεσμα του έργου, το οποίο κλήθηκα να διεκπεραιώσω.
