Η ενασχόληση της αδελφότητας με εθισμένα και λοιπά κοινωνικά προβληματικά προσώπα
‘Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται’ (Μτ. 5, 7)
Η ιδέα για την κοινωνική δράση της φροντίδας και θεραπείας των εθισμένων από ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ στη Μονή Μπίγκορσκι γεννήθηκε εντελώς αυθόρμητα, κατά την θεία πρόνοια, αφότου όλο και περισσότερα προβληματισμένα άτομα άρχισαν να έρχονται στο μοναστήρι, ψάχνοντας βοήθεια, λύση και φάρμακο για την βαριά αρρώστια τους. Συγκινημένος από την θλιβερή και αδιέξοδη κατάσταση αυτών των νέων ανθρώπων, ο ηγούμενος Παρθένιος κατάλαβε το ερχομό τους ως σήμα της θείας βούλησης και διακόνημα που του δόθηκε από τον Θεό και με όλη του την αγάπη άνοιξε την ευσπλαχνική του καρδιά και με πατερική φροντίδα παραδόθηκε στον κόπο για την σωτηρία και την πνευματική ανάσταση τους, επειδή θυμόταν πάντοτε το ευαγγελικό μήνυμα: «τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός» (Εβρ. 13, 16) και το «ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Ιακώβου 5, 20).
Εδώ και είκοσι χρόνια, η Μονή ανοίγει τις πόρτες γι’ αυτούς τους άτυχους νέους ανθρώπους, και ο ένδοξος Πρόδρομος εκτείνει το χέρι του, προσφέροντας σε όλα τα θύματα αυτής της τρομερής πνευματικής αρρώστιας την ευκαιρία να απελευθερωθούν από τους δεσμούς του ελαττώματος και της αμαρτίας, που τους έφεραν σ’ αυτήν την μίζερη κατάσταση. Και όχι μόνο. Σ’ αυτούς τους αποστάτες από την κοινωνία, τους ξαναδίνεται η ευκαιρία να επιστρέψουν την δική τους ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την θέση τους στο σπίτι τους και στην κοινωνία, την οποία έχασαν με την ακηδία, την φαύλη και άκαρπη ζωή.
Αυτοί, που κατέχουν στερεά και αταλάντευτη θέληση να αφήσουν πίσω τους αυτή την ζοφερή ζωή και να ξαναγεννηθούν στην αγάπη και χαρά του Χριστού, μπορούν να ξεκινήσουν την θεραπεία και την πνευματική αναγέννησή τους μέσα στο μοναστήρι, μετά από την προηγούμενη επαφή τους με τον ηγούμενο της Μονής, πατέρα Παρθένιο, να δηλώσουν την ειλικρινή τους θέληση και απόφαση να μείνουν εκεί για τόσο χρονικό διάστημα όσο χρειάζεται (από 6 έως 12 μήνες, εξαρτάται από το πως θα κρίνει ο πνευματικός) και να φύγουν από όλα αυτά που τους προκαλούν την διάθεση για τις προηγούμενες αμαρτωλές συνήθειες και τα πάθη τους. Για το καλό τους, όπως και για το καλό των άλλων ατόμων που θεραπεύονται εδώ, στο μοναστήρι απαγορεύεται η εισαγωγή τσιγάρων ή ναρκωτικών, εκτός από ορισμένα φάρμακα που θα χρειάζονται για την αποτοξίνωση, με την προηγούμενη άδεια των υπευθύνων πατέρων. Αμέσως μετά την άφιξή του, ο εθισμένος παίρνει την θέση του μέσα στην κοινότητα, μοιράζει με την αδελφότητα και με τους φιλοξενούμενους όλα που προσφέρει η μοναστηριακή ζωή – στέγαση, φαγητό, επικοινωνία με τους ήδη πιο έμπειρους αναρρωνύοντες. Όλη η ατμόσφαιρα βοηθά για την πιο γρήγορη και πιο εύκολη προσαρμογή του στο μοναστηριακό περιβάλλον και καθημερινότητα, τον βοηθά να αισθανθεί την αγάπη, την φροντίδα και τις πνευματικές συμβουλές από τον ηγούμενο και τους πατέρες, και αργότερα να έχει και την δυνατότητα να κοινωνεί τα μυστήρια του Χριστού. Όμως, αυτοί δεσμεύονται να σέβονται υποχρεωτικά την καθιερωμένη τάξη – υπακοή προς τον ηγούμενο και τους άλλους πατέρες, τακτική παρουσία στις ακολουθίες και στις κοινές τράπεζες και μάλιστα, εκπλήρωση των καθημερινών διακονημάτων που θα τους ορισθούν (εργασία στο μαγειρείο, στον κήπο, κατασκευαστικές δραστηριότητες, συντήρηση της αυλής και του μοναστηριακού περιβάλλοντος κλπ.). Όλα αυτά βοηθούν τον εθισμένο στο να ξεπεράσει τις αρχικές φυσικές και ψυχικές κρίσεις, και αργότερα στην εμπέδωση του χαρακτήρα του και πνευματική ανάπτυξη. Η θεραπεία γίνεται σε δύο φάσεις: η πρώτη φάση αποτελείται από αποτοξίνωση, διαρκεί μόνο λίγες μέρες και, αν είναι αναγκαίο, σ’ αυτήν την περίοδο δίνονται κάποια φάρμακα για πιο εύκολο ξεπέρασμα της φυσικής κρίσης. Η επόμενη φάση διαρκεί περισσότερο και σ’ αυτήν γίνονται τα ουσιαστικά βήματα για την πνευματική ανανέωση της προσωπικότητας. Όλες οι μέθοδοι της θεραπείας σ’ αυτήν την φάση είναι πνευματικής φύσεως. Αυτή η φάση περιέχει: συζητήσεις πνευματικού περιεχομένου και συμβουλές με τους πατέρες της Μονής, και ειδικά με τον ηγούμενο, αρχιμανδρίτη Παρθένιο, γνωριμία με τις ευαγγελικές αλήθειες – επειδή συνήθως πρόκειται για νέους ανθρώπους που δεν έχουν βασικές γνώσεις της πίστεως – μελέτη πνευματικής γραμματείας, και μετά, αφού γνωριστούν ουσιαστικά το εαυτό τους και καταλάβουν την καταστροφή της αμαρτίας και των παθών, γίνεται κάθαρση της ψυχής μέσω των αγίων μυστηρίων της μετάνοιας, εξομολογήσεως και θείας κοινωνίας, και τελική απελευθέρωση από τους δεσμούς της εξάρτησης.
