Λόγος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Παρθενίου στην έναρξη της αγρυπνίας στην τιμή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Σωτηρίου έτους 2017
Κατ’ αρχήν, αγαπητοί, αγαπημένοι μου, θα ήθελα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου να σας ευχαριστήσω που σας βλέπω σε τόσο μεγάλο πλήθος, μέσα σ’ αυτό το μεγάλο προσκύνημά μας, το οποίο με αιώνες, σαν λιμάνι της σωτηρίας, μάζευε τον ορθόδοξο λαό, και όπου αυτός άφηνε τις ψυχικές του θλίψεις και έφευγε με παρηγοριά. Και ελάμβανε τη παρηγοριά περισσότερο απ’ όλα δια των προσευχών της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή – των μεγαλύτερων και ακούραστων μεσιτών μας μπροστά στον θρόνο του Θεού.
Απόψε είμαστε συγκεντρωμένοι να αναπέμψουμε σεβασμό, τιμή και δόξα στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία τη σημερινή μέρα πριν πολλά χρόνια έφυγε απ’ τον κόσμο στον Υιό της και Θεό. Γιορτάζουμε δηλαδή την τίμια εν Χριστό κοίμησή της, ταυτόχρονα όμως και την ανάστασή της από τους νεκρούς και την ανάληψή της στον ουρανό. Για μας τους ανθρώπους, εδώ στην γη, μετά από το όνομα του Θεού, δεν υπάρχει κάτι πιο ύψιστο απ’ την ονομασία της Αχράντου Παρθένου Μαρία – «Θεοτόκο». Αυτή η οποία μας γέννησε τον Θεό, η οποία μας απεικόνισε το υπερούσιο και προαιώνιο Λόγο του Θεού σε ανθρώπινο σώμα. Γι’ αυτό, κάποιες φορές είναι αρκετά μόνο να αναφερθεί το όνομά της και αμέσως η ψυχή να γεμίσει με θερμή παρηγοριά και ταπείνωση. Θυμάμαι, μία φορά, όταν βρισκόμουν σε εσωτερική δυσκολία, αντιμετώπιζα δυνατή πνευματική βαρυθυμία, παρακάλεσα έναν αγαπημένο μου φίλο, επίσκοπο, τον οποίο τον σέβομαι πολύ, να μου πει κάτι παρηγορητικό. Και επειδή συλλειτουργούσαμε σε μία αγρυπνία και δεν είχε πολύ χώρο να μιλήσει, ήσυχα μόνο μου είπε: «Θεοτόκος». Αυτή τη στιγμή, πιστέψτε με, η ψυχή μου έλιωσε από κατάνυξη και ήρθε η απαραίτητη χάρη. Πόσο μεγάλο δώρο έχει το ανθρώπινο γένος στο πρόσωπο της Μητέρας της Ζωής! Μέσω της η αιώνια Ζωή μπήκε στην κοιλάδα του θανάτου. Αυτή αποδείχτηκε θύρα για τον Δημιουργό σ’ αυτόν τον κόσμο. Με αυτό, η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε Μητέρα όλης της ανθρωπότητας, όλων μας. Ως εκ τούτο και οι προσευχές της πάντοτε γίνονται ακουστές από τον Θεό και Υιό της. Απλά, η Υπερευλογημένη ήταν ευλογημένη απ’ τον Θεό με τέτοια υπακοή, με τέτοιο προορισμό, να είναι Μητέρα του χριστιανικού γένους. Κατά συνέπεια, κανείς που ειλικρινά προσέρχεται προς Αυτήν, με πίστη σαν προς Μητέρα, δεν θα μείνει άδειος – οι προσευχές του θα ακουστούν.
Οι περασμένες μέρες της νηστείας, κατά την διάρκεια των μοναστηριακών τραπεζιών, διαβάζαμε αποσπάσματα από το βιβλίο Τα θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Πιστέψτε, ενώ τρώγαμε και ακούγαμε για τα θαύματα της Θεοτόκου, απλώς μας έπαιρναν κλάματα, δυνατά κλάματα… Ειδικά το απόσπασμα από την χθεσινή μέρα μου έκανε μεγάλη και ανεξίτηλη εντύπωση – όταν ακούσαμε για τα μεγάλα θαύματα τα οποία, η Θεοτόκος με την συμπόνια της, τα έκανε ακόμα και σ’ αυτούς τους οποίους δεν πίστευαν και αντιτίθονταν προς τον Υιό της. Δηλαδή, έγινε λόγο για κάποια από τα πολλά θαύματα τα οποία έκανε η Παναγία μας στους Εβραίους. Βλέπετε πόσο ύψιστο είναι το έλεός της προς όλη την ανθρωπότητα! Άκουγα για τα θαύματά της και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω…
Και η αδελφότητά μας, η μοναχική κοινότητα μας, όπως και όλοι σας σήμερα εδώ, είμαστε θαύμα της Παναγίας Θεοτόκου. Πριν αρχίσει η αγρυπνία, μερικοί απ’ τους μοναχούς και μοναχές μπήκαν στο ηγουμενείο μου, συζητούσαμε για το πόσο όμορφα είναι και πόσο κόσμο μας ήρθε, και, μεταξύ άλλων, θυμούμενος για το πως ήταν παλαιά, τους είπα: «Πριν δυόμιση δεκάδες, εδώ στην πατρίδα μας, εκκλησιασμένοι πιστοί ήμασταν ίσως μόνο περίπου πενήντα άτομα». Ενώ τώρα, μόνο μοναχοί στα μοναστήρια της επαρχίας μας είμαστε γύρο στους πενήντα. Με σιγουριά σας βεβαιώνω ότι αυτό είναι θαύμα της Θεοτόκου.
Αυτές τις μέρες, σε ανεπίσημη συνάντηση με έναν αρχιερέα μίας γειτονικής εκκλησίας, συζητούσαμε για την κατάσταση του μοναχισμού στις χώρες μας, και αυτός αποφασιστικά διατυπώθηκε: «Αυτό το οποίο βλέπουμε με τον μοναχισμό στην χώρα σας είναι ένα μεγάλο θαύμα!» Και αναμφισβήτητα είναι έτσι. Θαύμα της Υπεραγίας Δεσπίνης ημών, η οποία είναι Προστάτιδα του μοναχισμού. Ο ρόλος της Παναγίας στις ζωές των μοναχών είναι ανέκφραστα τεράστιος. Εμείς πάντα νιώθουμε την ειδική της υποστήριξη, προστρέχουμε προς την μητρική της προστασία και γινόμαστε ακουστοί, παίρνουμε παρηγοριά, δυνατή υποστήριξη, σαν πραγματικά γεννημένα παιδιά – αν και ανάξιοι – της ουράνιας Μητέρας μας.
Σας παρακαλώ να ανοίξουμε τις καρδιές μας απόψε για το έλεος και την αγάπη της Υπεραγίας Μητέρας μας, η οποία πάντα είναι έτοιμη να μας βοηθήσει, να ακούσει τις προσευχές μας. Να προσευχηθούμε μεταξύ άλλων και για την Ορθοδοξία, η οποία περνούσε και περνάει μια δύσκολη περίοδο, γεμάτη με διαφορετικούς πειρασμούς…
Να είστε ζωντανοί και υγιής και καλή αγρυπνία σε όλους σας!
