Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Σήμερον, αγαπητοί μου, με ευχαριστία και εγκάρδια λαχτάρα για αγιότητα, εορτάζουμε τη λαμπρή μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Παρασκευής της Επιβατινής, μίας από το αναρίθμητο πλήθος Αγίων, οι οποίοι γεμίζουν την Βασιλεία των Ουρανών και προσεύχονται για εμάς με δυνατές πρεσβείες. Οι Άγιοι του Θεού πληρούν τη Βασιλεία του Θεού, αφού πρώτα εκπλήρωσαν το Ιερό Ευαγγέλιο. Άκουσαν και εφάρμοσαν στη ζωή τους τα λόγια του Λόγου του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού, αποτελώντας με αυτόν τον τρόπο οδήγημα στην αιώνια μακαριότητα για όλους τους αθρώπους.
Δεν είναι, λοιπόν, ένα τέτοιο ξεκάθαρο και φωτεινό οδήγημα για μας η σήμερον εορτάζουσα αγαπημένη και επιστήθια Οσία Παρασκευή; Σε τί άλλο μας οδηγεί ο εκπληκτικός βίος της, εάν όχι στον Χριστό;! Το ίδιο το παράδειγμα της ζωής της μας καλεί να πάρουμε τον χρηστό ζυγό Εκείνου ο Οποίος λέγει: Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ. Από που να μάθουμε; Από τα πολλά θαύματα τα οποία Αυτός έκανε; Από τους θείους διαλογισμούς, τις δημιουργίες, τις θεραπείες, τις αναστάσεις; Αναμφίβολα Αυτός τα κατέχει όλα αυτά, αλλά όταν μας καλεί να μάθουμε απ’ Αυτόν, δεν μας επισημαίνει όλα αυτά, αλλά λέγει: ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν (Ματθ. 11:28-29).
Μας καλεί, λοιπόν, σε πραότητα και ταπείνωση. Να σηκώσουμε υπομονετικά τον δικό μας σταυρό στην ζωή και να Τον ακολουθήσουμε, τον Μοναδικό, ο Οποίος μπορεί να δώσει αληθινή γαλήνη στην ανθρώπινη ψυχή. Μόνο Αυτός δίνει την ουσιαστική, αυθεντική ειρήνη, που δεν είναι αυτού του κόσμου. Ειρήνη, την οποία όλοι χρειαζόμαστε απαραίτητα. Παρηγοριά, ειρήνη, ηρεμία και αιώνια ζωή. Ιδού τα δώρα που δίνει ο χρηστός ζυγός του Χριστού. Με αυτά έχουμε μια σταθερή και ατελείωτη ελπίδα και κίνητρο να ζήσουμε τη ζωή μας, να πολεμήσουμε τα προβλήματα, τους πειρασμούς και τις προκλήσεις της καθημερινότητάς μας. Σήμερα, δυστυχώς, παρατηρείται ότι σε σημαντικό μέρος των Χριστιανών επικρατεί συχνά η απελπισία – ιδιότητα που δεν πρέπει να είναι χαρακτηριστικό ενός πιστού στον αληθινό Θεό.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία στο Πατερικόν, που σχετίζεται με αυτό για το οποίο μιλάμε. Ένας Γέροντας, λοιπόν, λέει στους μοναχούς του, πώς ο διάβολος δήθεν άνοιξε μια μεγάλη αγορά και σε αυτήν πουλούσε ό,τι όμορφο μπορεί και δεν μπορεί να βρει κανείς σε αυτόν τον κόσμο. Συχνά μάλιστα έδινε πολλά πράγματα δωρεάν. Ο κόσμος έμεινε έκπληκτος γιατί τα χάριζε όλα αυτά χωρίς καμία ανταμοιβή. Και τον ρώτησαν: «διάβολε, γιατί μας τα προσφέρεις όλα αυτά δωρεάν; Δεν θα κρατήσεις ή δεν θα κερδίσεις κάτι για σένα;» Και αυτός απάντησε: «Τίποτα απ’ αυτά που δίνω δεν είναι σημαντικό για μένα και δεν χρειάζομαι καμία υλική αμοιβή. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που θα μείνει μαζί μου στο τέλος, και με το οποίο χρεώνω τους ανθρώπους, γιατί αυτό από μόνο του μπορεί να μου δώσει ευχαρίστηση. Αυτό είναι η απελπισία. Δίνω δηλαδή στους ανθρώπους κάθε είδους απολαύσεις, αλλά σε αντάλλαγμα τους γεμίζω με απόγνωση. Τους ενσταλάζω την απελπισία και έτσι τους κάνω οπαδούς μου και τελικά γεμίζω την κόλαση με τις ψυχές τους».
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να επιβεβαιωθούμε ότι ανάμεσα σε εμάς, τους σύγχρονους Χριστιανούς, αυτή η ασεβής διαβολική πρόταση είναι έντονα παρούσα. Και γιατί είναι έτσι; Δεν υπάρχει άλλος λόγος από το γεγονός ότι αγκαλιάζουμε τις απολαύσεις και τις ανέσεις αυτού του κόσμου με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από το να δεχόμαστε Εκείνον ο Οποίος μας καλεί σε ειρήνη και ηρεμία. Σε αντίθεση με τη χλιαρότητά μας, οι Άγιοι ήταν ασυμβίβαστοι στην αγάπη τους προς τον Κύριο Ιησού. Ας δούμε μόνο το παράδειγμα της Αγίας Παρασκευής. Έθεσε τον Χριστό κυριολεκτικά πάνω από όλα στην ζωή της. Πρώτα έδωσε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και ξεκίνησε να ακολουθεί τον Χριστό. Επιδόθηκε σε πολλές σωματικές και πνευματικές ασκήσεις και αγώνες, παλεύοντας ενάντια στον εγωισμό της, ενάντια στην έλλειψη μέριμνας για τη σωτηρία της ψυχής και ενάντια στην ακράτεια. Και χάθηκε εξαιτίας αυτών; Φυσικά και όχι. Δείτε μόνο πόσο ένδοξη και δεδοξασμένη είναι η μνήμη της! Έως σήμερον, μετά από χίλια χρόνια αφότου έζησε στη γη, μας μιλάει δυνατά: «Ιδού, εγώ άφησα ό,τι είχα, ακολούθησα τον Χριστό, Τον έθεσα πάνω από κάθε γήινη φροντίδα και εδώ είμαι μαζί σας σήμερα, στις ανάγκες και στις στενοχώριες σας». Φαίνεται ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη πόλη χωρίς ναό ή παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Οσία, όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν να προσευχηθούν προς αυτήν και εκείνη επακούει τα αιτήματά τους, τους θεραπεύει από πολλές κακουχίες και πειρασμούς.
Ας υιοθετήσουμε, αγαπητοί μου, το παράδειγμα ζωής της Οσίας μητρός ημών Παρασκευής και ας πορευθούμε σταθερά στ’ αχνάρια του αγαθού μας Χριστού, ώστε να μπορέσουμε να ονομαστούμε αληθινοί μαθητές Του, που θα είναι γεμάτοι ελπίδα, ζωή, χαρά και αγάπη. Ότι η αποστολή ενός Χριστιανού είναι να ενσταλάζει την ελπίδα στους ανθρώπους γύρω του, ή όπως λέγεται σε μια πρωινή προσευχή: όπου υπάρχει μίσος – να σπέρνει αγάπη, όπου υπάρχει καταδίκη – συγχώρεση, όπου υπάρχει διχόνοια – αρμονία, όπου υπάρχει απόγνωση – ελπίδα, όπου υπάρχει σκοτάδι – φως, όπου υπάρχει πένθος – χαρά. Με μία λέξη, να είναι μιμητής του Χριστού και έτσι – φως του κόσμου (πρβλ. Ματθ. 5:14).
Οι Άγιοι που γεμίζουν τον Παράδεισο σήμερα, ακόμη και ενώ ζούσαν στη γη, έφτασαν στο σημείο όπου αντί μέσα τους να ζουν οι ίδιοι, να ζήσει ο πράος Χριστός, σύμφωνα με τα λόγια του Θείου Παύλου, ο οποίος λέγει: ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός (Γαλ. 2:20). Αυτοί, λοιπόν, θανάτωσαν τον παλαιό άνθρωπο που φθείρεται σε ψεύτικα πάθη και έγιναν νέοι άνθρωποι εν Χριστώ, και κατά συνέπεια, άρχισαν να ζουν την αιωνιότητα ήδη από εδώ – που είναι, παρεμπιπτόντως, ο στόχος της ζωής μας. Αυτό το μαρτυρεί η Οσία Παρασκευή με την ελευθερία που έχει στον Θεό, την οποία απέκτησε ακριβώς με την ασκητική ζωή της εκούσιας στέρησης των παθών και με την αποχή από την αμαρτία. Και με αυτή την κεκτημένη ελευθερία μας βοηθά συνεχώς, απαντά στις προσευχές μας. Η ψυχή της, όπως και οι ψυχές όλων των αγίων, είναι ζωντανή και μαζί μας.
Συνεπώς, αγαπητοί μου, ας γεμίσουμε με ελπίδα στον ελεήμονα Χριστό, ο Οποίος είναι παντού και πληροί τα πάντα και είναι το παν μας, και σύμφωνα μ’ αυτό, ας Του δώσουμε τη θέση που Του ανήκει, ας Τον θέσουμε πάνω απ’ όλα στην ζωή μας, εάν θέλουμε όλα τα άλλα να μπουν στη θέση τους και να νικήσουμε μαζί Του κάθε κακό και πειρασμό.
Οι προσευχές και οι ευλογίες της Οσίας μητρός ημών Παρασκευής να είναι μαζί μας.
Αμήν!
