Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Σήμερα, σε πραγματικότητα και σε δόξα, εκπληρώνεται όλο εκείνο που ήταν προφητευμένο για τον ερχομό του Μεσσία, του Βασιλέα του Ισραήλ, ο Οποίος κατά τις προφητείες έπρεπε να σώσει τον Ισραηλιτικό λαό. Πραγματεύονται πανηγυρικώς όλες οι προφητείες και οι προεικονίσεις. Ο Λυτρωτής και Απελευθερωτής, ο Κύριος Ιησούς Χριστός εισχωρεί ως Βασιλεύς στην πόλη του, στην Πόλη της ειρήνης, στην Ιερουσαλήμ, πάνω σε ονάριον. Μπαίνει με ιεροπρέπεια, αλλά όχι ως βασιλιάς που πολεμά με τα όπλα και με στρατό του κόσμου τούτου, που κατακτά λαούς και χώρες και σκοτώνει πολλούς αντιπάλους, αλλά ως Βασιλεύς ο Οποίος ταπεινά, με την απεριόριστη του αγάπη, με την σταυρική του θυσία, θα νικήσει τον μεγαλύτερο εχθρό του ανθρώπου, τον θάνατο. Ναι, ο Χριστός έρχεται ως ο μοναδικός αληθινός Βασιλεύς, ο Απελευθερωτής της ανθρωπότητας. Ο ουράνιος Βασιλεύς, ο Βασιλεύς της ειρήνης, ο Οποίος από την τέλεια πατρική φιλανθρωπία, ταπεινώθηκε τελείως, εκκένωσε τον Εαυτό του από την Θεία του δόξα και βασιλικό του αξίωμα, και έτσι έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο συγκυβερνήτης του.
Από τα ιστορικά χρονικά ξέρουμε πως σε όλο το παρελθόν μέχρι τώρα, αναρίθμητοι βασιλιάδες, στρατιωτικοί ηγέτες και κατακτητές κατακτούσαν ορισμένες χώρες, πόλεις, νικούσαν στρατούς, καθυποτασσόταν ολόκληρους λαούς. Κάποιοι από αυτούς, χύνοντας πολύ αίμα με τους στρατούς τους, επιδίωκαν να κατακτήσουν και ολόκληρο τον κόσμο. Και πραγματικά, εφόσον κοιτάξουμε στην ιστοριογνωσία του κόσμου, θα διαπιστώσουμε πως δεν υπάρχει περιοχή που δεν ήταν κάποτε κατακτημένη από κάποιον. Ακόμα και σήμερα, χωρίς διακοπή, γίνεται αυτή η μάχη για κατάκτηση περιοχών και για κάθε είδος υπερίσχυσης. Φτάσαμε μέχρι εκεί που σήμερα μεγάλες στρατιωτικές και τεχνολογικές δυνάμεις μάχονται για κατάκτηση της Σελίνης και τον εξωγήινο χώρο. Εντούτοις, για όλους αυτούς τους κατακτητές ένα πράγμα, ένας χώρος έμεινε ακατάκτητος: η ανθρώπινη καρδιά. Ο Βασιλεύς Χριστός, όμως, είναι Βασιλεύς ακριβώς των ανθρωπίνων καρδιών. Μόνο Αυτός με αγάπη μπορεί να κατακτήσει την καρδιά του ανθρώπου και να φέρει την αληθινή ειρήνη μέσα της. Αυτός είναι ο μοναδικός Κυρίαρχος ο Οποίος χωρίς ούτε μία μοναδική μάχη, χωρίς ούτε ένα ριγμένο βέλο ή λόγχη, χωρίς ούτε μία πυροβολημένη σφαίρα κατέκτησε εκατομμύριες και εκατομμύριες καρδιές και ίδρυσε την μεγαλύτερη και αιώνια Βασιλεία.
Να γιατί σήμερα, όταν μπαίνει στην Ιερουσαλήμ, ταπεινός και καθισμένος σε ονάριον, παρόλο που δεν κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση ενός βασιλέα κατά την κοσμική αντίληψη περί αυτού του τίτλου. Του έκαναν υποδοχή ακριβώς ως τέτοιος. Ειδικά από τα νήπια και από τα παιδιά και από τις απλές και καλές καρδιές κάποιων από τον λαό, οι οποίοι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, τον υποδέχονται με θαυμασμούς και με προφητικά επιφωνήματα: «Ωσαννά! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ!» (Ιω.12,13) Αυτό τους κατέπληξε και σύγχισε, αλλά και πίκρανε τελείως τους ιουδαϊκούς γραμματείς και αρχιερείς, που ήξεραν αυτά τα λόγια της Αγίας Γραφής, αλλά δεν περίμεναν καθόλου αυτά να απευθύνονται σε έναν, για αυτούς «βλάσφημο» του Νόμου και αντίπαλο της δημογεροντίας τους πάνω στον λαό. Στο Πρόσωπο του Χριστού αυτοί δεν αναγνώριζαν και δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τον Μεσσία και Σωτήρα, επειδή είχαν εντελώς διαφορετική εικόνα περί του Βασιλέα του Ισραήλ. Αυτοί αναμφίβολα πίστευαν πως ο Μεσσίας θα είναι ιδρυτής μιας νέας εβραϊκής δυναστείας, που θα νικήσει τους Ρωμαίους και θα ιδρύσει ένα μεγάλο εβραϊκό βασίλειο, και αυτούς θα τους ανταμείψει με μεγάλα αξιώματα και υψηλές θέσεις. Αλλά το Άγιο Πνεύμα αποκάλυψε στα παιδιά και σε εκείνους με καθαρές καρδίες πως ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος είναι ο αληθινός Σωτήρας και Βασιλεύς των ανθρωπίνων καρδιών, ο Οποίος είναι ο μοναδικός που οδηγεί προς την αιώνια ελευθερία και άφθαρτη χαρά.
Μερικές φορές κάνουμε λάθος όταν τις εορτές για τις οποίες ενθυμούμαστε στην Εκκλησία τις θεωρούμε για κάτι περασμένο, για κάτι που έγινε κάποτε στο παρελθόν και είναι πολύ μακριά από μας. Ναι, όλα αυτά είναι γεγονότα που έχουν ένα ιστορικό χώρο, έγιναν σε καθορισμένο χρόνο και σε συγκεκριμένο χώρο. Ωστόσο, στο λειτουργικό χρόνο και χώρο της Εκκλησίας όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με την ζωή του Χριστού ξανασυμβαίνουν και ξαναβιώνονται ως τωρινά δια της χαρισματικής και μυστικής μετοχής του πιστού στην ζωή του Σώματος του Χριστού, που ενώνει και το παρελθόν και το παρών και το μέλλον. Για αυτό στα λειτουργικά κείμενα που υμνούν κάποιο συγκεκριμένο γεγονός από την ζωή του Χριστού υπάρχει ο προσδιορισμός σήμερον. Έτσι, δηλαδή, σήμερα, πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, ο Κύριος Χριστός εισχωρεί στην πόλη Ιερουσαλήμ – από ιστορική άποψη, σε εκείνο τον καιρό στην επίγεια, αλλά από λειτουργική άποψη, Αυτός σήμερα πραγματικά εισχωρεί στην Ιερουσαλήμ, στην δική μου και στην δική σου καρδιά.
Ως εκ τούτου, ας αναρωτηθούμε, αγαπητοί μου, εάν υπάρχει στις καρδιές μας χώρο για τον Χριστό; Νομίζω πως πολλές φορές δεν βρίσκεται χώρο μέσα μας για Αυτόν, επειδή στις καρδιές μας βασιλεύει ένας άλλος βασιλεύς – το εμπαθές εγώ μας, το άρρωστο φίλαυτο εγώ. Το αμαρτωλό εαυτό μας, το οποίο αντιτίθεται να δεχθεί τον Θεό, το οποίο έχει κολληθεί στις επίγειες μέριμνες και στα πολυάριθμα πάθη. Τότε, τι πρέπει να κάνουμε, εφόσον θέλουμε τον γλυκύτατο Χριστό και η ειρήνη του πραγματικά να εισχωρήσουν στην Ιεροσόλυμα μας, για Αυτόν τόσο αγαπημένη; (Λέμε αγαπημένη, επειδή ο Θεός, σκεφτείτε, ταπεινώθηκε τελείως και έγινε άνθρωπος, μόνο για να κατακτήσει τις ανθρώπινες καρδιές, αλλά όχι να τις κατακτήσει και να τις κυβερνά όπως το ξέρουμε εμείς με την λογική αυτού του κόσμου ή το φανταζόμαστε, αλλά να τις ζωντανέψει και εξευγενίσει, να τις πληρώσει με αγάπη, χαρά, ειρήνη και αιώνια ζωή. Οι Άγιοι Πατέρες πηγαίνουν μέχρι εκεί που λένε πως ο Θεός τρελώς αγαπά τον άνθρωπο, και έτσι κάνει τα πάντα, για να είναι με τους αγαπημένους Του, για να κατοικεί στις καρδιές μας). Τι πρέπει να κάνουμε, αγαπητοί μου, για να κατοικήσει Αυτός μέσα μας και να μας κάνει ουσιαστικά χαρούμενους, ανθρώπους του Ευαγγελίου, ευαγγελιστείς της αιώνιας ζωής , ανθρώπους της «νέας κτίσεως», αιώνιους συγκάτοικους και συμβασιλεύσεις με Εκείνο τον αιώνιο Βασιλέα; Πρέπει να παραδώσουμε την καρδιά μας σε Αυτόν. Να τον συναντήσουμε με ευωδιαστά άνθη των αρετών, της ταπείνωσης, της καλοσύνης και της αγάπης⋅ να στρώσουμε μπροστά του τις μάσκες και τα ρούχα της υπερηφάνειας και υποκρισίας μας, για να περάσει Αυτός πάνω τους και να τους μεταμορφώσει⋅ να πλύνουμε νοερά τα πάναγνα πόδια του με το μύρο της μετάνοιας, όπως η αμαρτωλή γυναίκα⋅ να του αναφωνήσουμε με ταπείνωση και δέος όπως ο ληστής από τον σταυρό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λκ.23,42). Και Αυτός θα μπει στην καρδιά μας και θα την κάνει χώρο της ειρήνης. Της πραγματικής, αέναης ειρήνης, της ειρήνης που την έδωσε στους αποστόλους του: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ιω.14,27).
Αγαπητοί μου, απόψε αρχίζουν τα τελευταία μας βήματα προς την μεγαλύτερη Εορτή, Εορτή των εορτών, του Πάσχα Κυρίου. Σε αυτή την Εορτή νικήθηκε τελικά το μεγαλύτερο κακό για τον άνθρωπο, τον θάνατο. Ψυχωφελές είναι για μας κατά την διάρκεια αυτής της μεγαλύτερης Εβδομάδας να λογιζόμαστε για όλα όσα ο Κύριος έκανε για μας τους ανθρώπους⋅ να εντρυφούμε στα ευαγγελικά γεγονότα, να σκεφτόμαστε για την θυσία που ο Θεός κάνει για χάρη μας, για τις ταπεινώσεις του και τα πάθη, για τον Σταυρό του Γολγοθά. Βλέπετε, Αυτός δεν επέλεξε για τον Εαυτό του κάποιον πολυτελή θρόνο, διακοσμημένο με χρυσάφι και με διάφορα πολύτιμα, όπως το έκαναν οι επίγειες βασιλιάδες, αλλά επέλεξε τον Σταυρό του Γολγοθά, από όπου μας αγκάλιασε όλους. Να λογιζόμαστε για όλα αυτά, για εκείνα, όπως μας συμβούλεψε σήμερα ο Απόστολος Παύλος, «ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε!» (Φιλ.4,8). Για αυτά, αγαπητοί μου, να σκεφτόμαστε και για την αιώνια ζωή, επειδή όλο αυτό που μας περικυκλώνει εδώ: η επίγεια δόξα για την οποία πολλές φορές τρέχουμε, τα πλούτη για τα οποία κάνουμε τα πάντα για να τα αποκτήσουμε, τις απολαύσεις τις οποίες επιδιώκουμε– όλα αυτά μια μέρα θα μας αφήσουν. Η επιδίωξή μας, ο πλούτος μας και η απόλαυσή μας πρέπει να είναι Εκείνος ο Οποίος Είναι, Εκείνος ο Οποίος εισχωρεί σήμερα στην Ιερουσαλήμ και περιμένει να εισχωρήσει στην καρδιά μας. Όταν ο Μωυσής, στο Όρος το Άγιο ρώτησε τον Κύριο πιο είναι το όνομά του, έλαβε απάντηση: Ehyeh asher ehyeh – ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ, ο Υπάρχων αιώνια (Εξ.3,14). Επειδή, ποιος θα ήταν εκείνος που θα μπορούσε να ονομάσει τον Θεό; Κανείς. Αλλά, Αυτός δέχθηκε και όνομα ως άνθρωπος για χάρη μας. Και εθεάθη στον Σταυρό, ξανά για χάρη μας. Αυτός είναι Εκείνος με τον Οποίο εμείς πρέπει να επικοινωνούμε. Αυτός είναι η Βασιλεία των Ουρανών, Αυτός είναι η ειρήνη μας. Αυτός είναι Εκείνος στον Οποίο όλη η Ιερουσαλήμ σήμερα προφητικά φωνάζει: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ!» Ο Βασιλιάς των καρδιών μας.
Να τον δεχθούμε στις καρδιές μας, για να έχουμε καλό Πάσχα και να νικήσουμε το κακό μέσα μας, μαζί του, ο Οποίος είναι ο Μόνος Νικητής και Απελευθερωτής. Αμήν!
