19 ανθρωπος δε τις ην πλουσιος και ενεδιδυσκετο πορφυραν και βυσσον ευφραινομενος καθ ημεραν λαμπρως
20 πτωχος δε τις ην ονοματι λαζαρος ος εβεβλητο προς τον πυλωνα αυτου ηλκωμενος
21 και επιθυμων χορτασθηναι απο των ψιχιων των πιπτοντων απο της τραπεζης του πλουσιου αλλα και οι κυνες ερχομενοι απελειχον τα ελκη αυτου
22 εγενετο δε αποθανειν τον πτωχον και απενεχθηναι αυτον υπο των αγγελων εις τον κολπον αβρααμ απεθανεν δε και ο πλουσιος και εταφη
23 και εν τω αδη επαρας τους οφθαλμους αυτου υπαρχων εν βασανοις ορα τον αβρααμ απο μακροθεν και λαζαρον εν τοις κολποις αυτου
24 και αυτος φωνησας ειπεν πατερ αβρααμ ελεησον με και πεμψον λαζαρον ινα βαψη το ακρον του δακτυλου αυτου υδατος και καταψυξη την γλωσσαν μου οτι οδυνωμαι εν τη φλογι ταυτη
25 ειπεν δε αβρααμ τεκνον μνησθητι οτι απελαβες συ τα αγαθα σου εν τη ζωη σου και λαζαρος ομοιως τα κακα νυν δε ωδε παρακαλειται συ δε οδυνασαι
26 και επι πασιν τουτοις μεταξυ ημων και υμων χασμα μεγα εστηρικται οπως οι θελοντες διαβηναι ενθεν προς υμας μη δυνωνται μηδε οι εκειθεν προς ημας διαπερωσιν
27 ειπεν δε ερωτω ουν σε πατερ ινα πεμψης αυτον εις τον οικον του πατρος μου
28 εχω γαρ πεντε αδελφους οπως διαμαρτυρηται αυτοις ινα μη και αυτοι ελθωσιν εις τον τοπον τουτον της βασανου
29 λεγει αυτω αβρααμ εχουσιν μωσεα και τους προφητας ακουσατωσαν αυτων
30 ο δε ειπεν ουχι πατερ αβρααμ αλλ εαν τις απο νεκρων πορευθη προς αυτους μετανοησουσιν
31 ειπεν δε αυτω ει μωσεως και των προφητων ουκ ακουουσιν ουδε εαν τις εκ νεκρων αναστη πεισθησονται «
Ο παράδεισος και η κόλαση
Ομιλία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, επί την παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, στην τράπεζα της Μονής, 4 Νοεμβρίου 2018
Αγαπητοί μου, σήμερα στην Θεία Λειτουργία είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μια από τις καλύτερες παραβολές που η Σοφία του Θεού, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε στον λαό. Στην ευαγγελική διήγηση, ο Θείος Διδάσκαλος και Σωτήρας μας παρουσιάζει δύο πρόσωπα: κάποιον πολύ πλούσιο άνθρωπο, και ένα καημένο φτωχό, που τον ονόμασε Λάζαρο, που σημαίνει «ο Θεός είναι βοηθός μου». Αυτός ο Λάζαρος έζησε πολύ κοντά, σχεδόν στο κατώφλι του σπιτιού του πλουσίου και με υπομονή περίμενε καθημερινά τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου προκειμένου να μπορέσει να χορτάσει, αλλά, όπως λέγει το Ιερό Ευαγγέλιο, και αυτά τα λάμβανε δύσκολα.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ήλθαν σ’ εμένα για συνομιλία μερικοί νέοι, οι οποίοι δεν γνώριζαν πολλά για το Ευαγγέλιο του Χριστού και δεν ήταν τόσο κατευθυνόμενοι στην πίστη μας. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ένα από τα αγόρια με ρώτησε: «Πάτερ, πως θα είναι η κόλαση, και ποιοι είναι οι άνθρωποι που θα πάνε εκεί;» Εγώ του απάντησα: «Δεν θα ήθελα να πιστεύω ότι στην κόλαση θα υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές, και γι’ αυτό προσεύχομαι και ελπίζω ότι όλοι οι άνθρωποι θα σωθούν». Ωστόσο, το ερώτημα αυτού του αγοριού με έκανε να σκέφτομαι κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδος πόσο καλά θα ήταν εάν όλοι οι άνθρωποι σωθούν, εάν φτάσουν στη Βασιλεία του Θεού… (Συνέχισε να διαβάζεις)
