Το Άγιο Πάσχα – φώτιση των πιστών

Λόγος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι, επί τω Αγίω Πάσχα, το 2021 έτος Κυρίου


Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν τω αναστάντι Χριστώ,

Και σε αυτούς τους δυσμενείς καιρούς, η φιλάνθρωπη πρόνοια του Θεού μας αξίωσε να εορτάσουμε το Άγιο Πάσχα, το πέρασμα «ἐκ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν»[1]. Ο Χριστός, το Πάσχα μας, στον Οποίον «οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα»[2], είναι το θεμέλιο, ο λίθος «εἰς κεφαλὴν γωνίας», αποδοκιμασμένος από τους οικοδόμους, αλλά δοξασμένος από τον Θεό – όχι μόνο της χριστιανικής, αλλά και της συνολικής ανθρώπινης ζωής γενικά. «Пαρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»[3].

Σήμερα, σε αυτό το λαμπρό νυχθήμερο, στην ανέσπερη Όγδοη ημέρα της Βασιλείας, η Εκκλησία μάς καλεί στην χαρά και στην φώτιση. Στην πρώτη ωδή του Κανόνα της Αναστάσεως, θα ψάλουμε σε λίγο επινίκια: «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα». Ο Αναστάς εκ νεκρών ετοίμασε για εμάς ένα τραπέζι χαράς και φώτισης. Πουθενά αλλού δεν θα βρούμε αυτόν τον άφθαρτο θησαυρό, εκτός από το Πάσχα του Χριστού Θεού, στην αλάθητη Ανάστασή Του, που παραμένει μέχρι σήμερα και θα παραμείνει για πάντα η μεγαλύτερη αλήθεια, μεγαλύτερη από οποιαδήποτε πραγματικότητα και πιο αληθινή από κάθε γεγονός. Διότι η Ανάσταση του Σωτήρα είναι ένα γεγονός που καλύπτει όλες τις χρονικές εποχές της ανθρώπινης ύπαρξης, ξεπερνώντας τον ίδιο τον χρόνο: γεμίζει την ιστορία, εμπνέει το παρόν, εισχωρεί στο μέλλον. Και ακόμη, η Ανάσταση ξεπερνά όλα τα χωρικά πλαίσια: «Εν τάφω σωματικώς, εν άδου δε μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δε μετά ληστού, και εν θρόνω υπήρχες Χριστέ, μετά Πατρός και Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος»[4].


Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν!

Δυστυχώς, ο κόσμος δεν αναγνωρίζει το Φως που ήρθε σε αυτόν και δεν χαίρεται γι’ αυτό, επειδή «ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα»[5]. Ως εκ τούτου βυθίζεται σε απελπισία, σε αδιέξοδο. Οι άνθρωποι αναζητούν μια διέξοδο από την μελαγχολία και την απελπισία σε ψεύτικα πράγματα, λύσεις των προβλημάτων τους σε λάθος κατεύθυνση. Αναζητώντας ελευθερία, υποβάλλονται σε πικρή δουλεία. Οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι στα πάθη τους, αλλά και σε άψυχα αντικείμενα. Βλέπουμε με έντονη συντριβή πώς στην εποχή μας οι άνθρωποι γίνονται σκλάβοι της τεχνολογίας και των τεχνικών συσκευών, μέχρι το σημείο της ειδωλολατρίας. Οι πλατφόρμες του Διαδικτύου και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν γίνει πεδίο εκθέσεως και εκμεταλλεύσεως των ανθρώπινων παθών, της σκοτεινής πλευράς του πεσμένου ανθρώπου. Αντί να προωθεί την οικειότητα και την φιλία, η λειτουργία τους οδηγεί στην επιδείνωση των διαπροσωπικών σχέσεων, των ιερών συζυγικών σχέσεων, της απαραίτητης ζεστασιάς και της εγγύτητας των γονέων με τα παιδιά και το αντίστροφο. Πόσες παιδικές ψυχές σήμερα είναι θύματα της κατάχρησης της τεχνολογίας! Η Εκκλησία μας δεν είναι ενάντια στην πρόοδο της τεχνολογίας και στη χρήση θεοδότων πόρων στην Γη, αλλά είναι ενάντια στην ανθυγιεινή κακοποίηση που οδηγεί σε δουλεία και αυτοκαταστροφή. «Πάντα μοι ἔξεστιν», λέγει η Εκκλησία διά του στόματος του Αποστόλου Παύλου, «ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»[6].

Σήμερα ακούμε συνεχώς προτάσεις του κόσμου τούτου για μια καλύτερη ζωή και πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν υλική άνεση και διάφορες απολαύσεις. Γνωρίζουμε πολλούς που επέλεξαν την αναζήτηση για υλικό πλούτο, αλλά έμειναν ικανοποιημένοι μονό για λίγο. Διότι η ζωή, χωρίς να έχει τον πραγματικό σκοπό που είναι ο Χριστός, στο τέλος οδηγεί αναπόφευκτα σε τρομερή απελπισία. Επομένως, αγαπητοί μου, εδώ είναι η Εκκλησία του Χριστού, που μας προσκαλεί σε μια νέα, αληθινή ζωή, στη ζωή προς τους πλησίον μας, στη ζωή εν τω Θεανθρώπω Χριστώ, ο Οποίος παραμένει για πάντα ένα πρότυπο για αυθεντικό και γνήσιο άνθρωπο.


Ο πειρασμός με την πανδημία που μας χτύπησε τα τελευταία δύο χρόνια μας έδειξε σαφώς ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει δραματικά. Μας άφησε ένα μάθημα ότι όλα στα οποία βασίζουμε τις ελπίδες μας σε αυτόν τον κόσμο μπορεί ξαφνικά να εξαφανιστούν. Μόνο η πραγματικότητα της Αναστάσεως του Χριστού δεν μπορεί ποτέ να περάσει, γιατί είναι αιώνια. Απόψε θα ακούσουμε τις θαυμαστές ωδές για το «Πάσχα αἰώνιον», για τον «Χριστόν ὁ Ὁποῖος ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος»[7]. Για το άφθαρτο Πάσχα, που είναι ο Χριστός «ἀνέῳξας ἡμῖν, Παραδείσου τὰς πύλας»[8]. Τώρα καθένας από εμάς καλείται να εισέλθει σε αυτόν τον θαυμαστό φωτισμό του μυστηρίου της Αναστάσεως και να ζήσει την αιώνια χαρά εδώ στη γη. Στην πραγματικότητα, κάθε Θεία Λειτουργία για τους πιστούς είναι μια εμπειρία του Πάσχα και μια υπόσχεση της Βασιλείας του Θεού.

Αγαπητοί μου, εφέτος και πέρυσι πολλοί από τους αγαπημένους μας έφυγαν ξαφνικά από την ολέθρια ασθένεια που συγκλόνισε τον κόσμο. Ας προσευχηθούμε για τις ψυχές τους, ώστε οι ακτίνες της ένδοξης Αναστάσεως να λάμψει στη Βασιλεία του Θεού μας. Ναι, ο θάνατος είναι ένας θλιβερός χωρισμός και θλίψη, αλλά δεν είναι πλέον τόσο τρομερός, δεν έχει την τυραννική αυτοκρατορία που είχε πριν από την Ανάσταση του Χριστού. Μέσω αυτής, στην πραγματικότητα, το τείχος μεταξύ ζωής και θανάτου κατέρρευσε και η Ζωή συμπεριλάμβανε όλους. Ας προσευχηθούμε επίσης αυτήν την ώρα για όσους βρίσκονται στα νοσοκομεία και βρίσκονται σε αδυναμία, για να τους δώσει ο Θεός υγεία και δύναμη.

Είθε ο αναστημένος Χριστός να μας δώσει όλους φώτιση, ώστε να είμαστε γνήσιοι άνθρωποι. Όχι εκείνοι που θα περιπλανιούνταν άσκοπα στις ανέξοδους αυτού του κόσμου, κλειδωμένοι στον πλανεμένο κύκλο της πνευματικής ερημίας. Λέγω πλανεμένο, επειδή ο άνθρωπος εξαπατά τον εαυτό του με τις κενές ελπίδες αυτού του αιώνα. Ας ακούσουμε λοιπόν, αγαπητοί μου, το «Ὢ θείας, ὢ φίλης, ὢ γλυκυτάτης φωνῆς»[9] του Αναστημένου, που μας καλεί να βγούμε από αυτή την αδιέξοδο. Εδώ είναι η έξοδος, εδώ είναι το πέρασμα, εδώ είναι το Πάσχα μας – Χριστός ο Σωτήρας μας, που μας έδωσε αμέτρητη ελπίδα και χαρά από τον άδειο Τάφο. Εύχομαι ολόψυχα να σας εκπληρώσει το παρόν κάλεσμα της Εκκλησίας του Χριστού: «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα» Ας λαμπρυνθούμε, ας χαρούμε όλοι!

Για να ανοίξει όμως η πόρτα της πασχαλινής λάμψης υπάρχει ένα κλειδί: η καλή βούλησή μας. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να επιθυμούμε. Όπως ο ληστής στον σταυρό που επιθύμησε να είναι μαζί με τον Χριστό. Αν και στο φρικτό δράμα του Γολγοθά ήταν καταδικασμένος δίκαια, μαζί με τον άλλο ληστή στα αριστερά, σε όλη αυτή την τρομερή αναταραχή και αγωνία, ενήργησε με σύνεση, με ευλάβεια και βρήκε τον σωστό δρόμο. Γνώρισε τον Χριστό, σταυρώθηκε δίπλα του, τον εξομολόγησε ως Θεός, και αναζήτησε αιώνια ζωή. Αγαπητοί μου, στην αναταραχή όπου βρισκόμαστε σήμερα, περιτριγυρισμένοι από ψεύτικες ελπίδες και μάταιες κομφορμιστικές κούρσες, ας τον αναζητήσουμε, όπως ο ληστής, τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό, και να τον παρακαλέσουμε: «Μνήσθητί μου, Χριστέ, εν τη βασιλεία σου. Λάμπρυνόν με και ευλόγησόν με!» Και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ, γιατί είναι Θεός που επέλεξε εκούσια να υποφέρει για χάρη μας, να σταυρωθεί και να αναστηθεί. Δεν είναι τύραννος που θέλει να μας κυριαρχεί με βία. Μας χάρισε την ελεύθερη βούληση και την σέβεται, την δυνατότητα ελεύθερα να τον επιλέξουμε και να φωνάξουμε προς Αυτόν: «Σε αγαπώ Χριστέ μου, έλα μέσα στην καρδιά μου και φώτισέ με!»


Σας παρακαλώ, αγαπημένοι μου, όλοι εσείς που μαζευτήκατε εδώ αυτήν την νύχτα προς τιμήν του Αναστημένου, να λάβετε μαζί σας αυτήν την άφθαρτη χαρά του Πάσχα και να γεμίσετε τη ζωή σας με αυτή. Μην αφήσετε να εξαφανιστεί η χαρά του Χριστού μέσα σας με την κατάσβεση των κεριών και να την αφήσετε όταν αναχωρήσετε από το ναό, αλλά «πορευθείτε εις την Γαλιλαίαν» [10] στις καρδιές σας, στην αγάπη σας, στην «βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν», «ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν»[11].

 

Χριστός Ανέστη!
Χριστός Ανέστη!
Χριστός Ανέστη!


[1] Κανών του Πάσχα, Ωδή 1.

[2] Το ίδιο, Ωδή 9.

[3] Βλ. Ματθ. 21,24.

[4] Τρόπαριον από το Πεντηκοστάριον.

[5] Ιω. 3,19.

[6] Α΄ Κορ. 6,12.

[7] Κανών του Πάσχα, Ωδή 1 και 9.

[8] Από τα στιχηρά του Αγίου Πάσχα.

[9] Κανών του Πάσχα, Ωδή 9.

[10] Λκ. 17,21.

[11] Μκ. 16,7.