Τελείωσε η έκτη καλοκαιρινή κατασκήνωση θρησκευτικών
Σε μία πολύ όμορφη και χαριτωμένη ατμόσφαιρα, τελείωσε και η έκτη ομάδα από τα καλοκαιρινά σχολεία της αγάπης στις Ιερές Μονές Μπίγκορσκι και Ράιτσιτσα. Αυτές τις μέρες, φιλοξενούμενοί μας ήταν περίπου τριάντα παιδιά – από τα Σκόπια, Kochani και Gostivar, τα οποία με την γαλήνη και την καθαρή αγάπη τους, έφεραν νέο κύμα χαράς στις αυλές των μοναστηριών μας. Λίγη αυθόρμητη φιλία, αλλά πολύ αγάπη, με την οποία οι φιλίες μας έγιναν άθραυστες, λίγη επιστήμη, όμως πολλά μάθαμε – για την πίστη, για την ευθύνη, για την υπακοή, την συγχώρεση, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, για την υπομονή και την ταπείνωση, για την προσευχή και τους καρπούς απ’ αυτήν, για την ελεημοσύνη και για το να είσαι έτοιμος να δώσεις χέρι στον καθένα. Το πιο σημαντικό μήνυμα αυτών των σχολείων της αγάπης είναι να κάνουν πράξη την αποκτημένη γνώση – αυτό το οποίο βλέπουν ή μαθαίνουν εδώ. Αταλάντευτος πιστεύουμε ότι αυτό αφήνει πολύ δυνατό και βαθύ ίχνος στις ζωές τους.
Για να μπορείτε να κρυφοκοιτάξετε στις εσωτερικές εμπειρίες αυτών των παιδιών, σας μεταδίδουμε τις αυθεντικές εντυπώσεις τους, στις οποίες τα παιδιά εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους προς τον ηγούμενο μας, τον πατέρα Παρθένιο, για την φιλοξενία που τους έδειξε:
Νίσσον Αβία, 13 ετών, Σκόπια – Οι εντυπώσεις μου γι’ αυτήν την κατασκήνωση: Πολύ μου άρεσε αυτή η κατασκήνωση. Ήταν πολύ όμορφα δίπλα στην φύση, είδαμε πανέμορφες ταινίες για τον Ιησού, αποκτήσαμε νέους φίλους, κάναμε μαθήματα για τον Θεό και την προσευχή, πολύ ωραία γιορτή για τα γενέθλιά μου κλπ. Από Δευτέρα έως Παρασκευή οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα και ήταν γεμάτες με χαρά. Τώρα θα σας πω τα πάντα:
Δευτέρα – αυτή την ημέρα δεν είχαμε τίποτα για να μάθουμε ή να δουλέψουμε, επειδή τότε όλοι φτάσαμε. Μόνο γνωριστήκαμε με τα παιδιά και τους πατέρες και πήγαμε για ύπνο μετά.
Τρίτη – ξυπνήσαμε στις 6:00 το πρωί όπως έπρεπε και για τις άλλες μέρες και μετά από μισή ώρα πήγαμε στην εκκλησία να προσευχηθούμε στον Κύριο. Μετά φάγαμε πρωινό και επειδή ήταν τα γενέθλιά μου, όλοι φάγαμε πάστα. Μετά γυαλίζαμε τα πιάτα με πετσέτες και βγάζαμε κόκκους από δαμάσκηνα. Ήμασταν ελεύθεροι για μία ώρα και μετά πήγαμε πάλι στην εκκλησία να προσευχηθούμε επειδή είναι σημαντικό αυτό. Μετά φάγαμε μεσημεριανό και είχαμε ελεύθερο χρόνο. Πιο αργά είδαμε ταινία και όταν ήρθε 9 το βράδυ, μου κάνανε έκπληξη – μία τούρτα και μου χάρισαν μία πολύ όμορφη εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Γιορτάσαμε λίγο τα γενέθλιά μου και μετά πήγαμε στο κρεβάτι.
Τετάρτη – ξυπνήσαμε στις 6 και ξανά πήγαμε να προσευχηθούμε έτσι όπως έπρεπε. Κάθε πρωί πηγαίναμε εκεί και κάθε φορά μετά από την κοινή προσευχή τρώγαμε και πλέναμε τα πιάτα. Μετά πήγαμε σε μάθημα μουσικής, και έπειτα πήγαμε στο κοντινό δάσος, σε ένα μέρος όπου μαθαίναμε για την Παλαιά Διαθήκη. Μετά από το μεσημεριανό πήγαμε για ποδόσφαιρο, και βέβαια, παίζαμε μέχρι να κουραστούμε. Στις 8 πήγαμε στα δωμάτια μας, είδαμε μία ταινία και μετά ο πατήρ Μητροφάνης μας διάβαζε για τον Κύριο και έτσι εμείς κοιμηθήκαμε. Κατά την διάρκεια της ημέρας παίξαμε κρυφτό στην αυλή του μοναστηριού, είχε πολύ ενδιαφέρων.
Πέμπτη – ξυπνήσαμε, πήγαμε στην εκκλησία για προσευχή, φάγαμε, πλέναμε τα πιάτα, μετά είχαμε μάθημα μουσικής, και μετά πήγαμε ξανά στο δάσος για να διαβάσουμε την Αγία Γραφή. Μετά πήγαμε για προσευχή, ακολουθούσε το μεσημεριανό και μετά είχαμε ελεύθερο χρόνο. Στο τέλος της ημέρας πήγαμε στα δωμάτια και είδαμε έργο. Πήγαμε στο κρεβάτι, μας διάβαζαν ξανά για τον Θεό και έτσι κοιμηθήκαμε.
Παρασκευή – ήταν η τελευταία μέρα. Εγώ σ’αυτήν την κατασκήνωση θρησκευτικών πέρασα πολύ ωραία και δόξα τω Θεώ και πολλές ευχαριστίες στον πάτερ Παρθένιο, όλα ήταν πανέμορφα.
Μπράγιαν Αβία, 11 ετών, Σκόπια. – Αυτές οι πέντε μέρες ήταν πολύ όμορφες για μένα. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον πατέρα Παρθένιο που μου έκανε αυτήν την εβδομάδα τόσο όμορφη. Το πιο ωραίο για μένα ήταν όταν παίζαμε ποδόσφαιρο στο λιβάδι και την πρώτη μέρα όταν βγάλαμε τους παπαγάλους έξω. Μάθαμε πολλά πράγματα για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, για τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή κλπ. Κάθε φορά μετά από το πρωινό και το μεσημεριανό βοηθούσαμε στην κουζίνα. Επίσης πηγαίναμε σε μαθήματα ψαλτικής και πηγαίναμε στο βουνό για να διαβάζουμε. Ο πατήρ Μητροφάνης τις βραδιές μας διάβαζε. Γνώρισα νέους φίλους. Μαζί μ’ αυτούς παίζαμε κρυφτό κλπ. Την πρώτη μέρα δεν κάναμε τίποτα, ενώ από την δεύτερη είχαμε δραστηριότητες και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Ξανά ευχαριστώ πολύ τον πατέρα Παρθένιο επειδή έμαθα πολλά πράγματα και κάναμε πολύ ενδιαφέρουσες δραστηριότητες. Εγώ ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη κατασκήνωση θρησκευτικών.
Δαμιανός Γιόσσεσκι, 11 ετών, Πρίλεπ. – Όταν ήρθα στο μοναστήρι, την πρώτη μέρα γνωριστήκαμε και μετά καθόμασταν στο δωμάτιο. Την δεύτερη μέρα ακούσαμε για την ιστορία του μοναστηριού, όμως και πολύ συχνά πηγαίναμε βόλτες στην φύση. Την Τετάρτη ξανά κάναμε βόλτα, καθαρίζαμε και παίζαμε ποδόσφαιρο. Πολύ μου άρεσε όταν παίζαμε ποδόσφαιρο και όταν μας διηγήθηκαν για τον Θεό και έτσι μάθαμε πολλά για τον Θεό, επίσης και μάθαμε πολλές πνευματικές προσευχές. Την Πέμπτη κάναμε όλα όσα κάναμε και την Τετάρτη. Τότε εγώ δεν ήξερα να παίζω πιάνο, αλλά μία δασκάλα που ήταν εκεί λίγο μου έμαθε. Την Παρασκευή ήρθε η ώρα για να φύγουμε. Εμένα μου έκανε εντύπωση το μοναστήρι επειδή έμαθα να παίζω πιάνο και γνώρισα πολλά παιδιά. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον πατέρα Παρθένιο και τους άλλους μοναχούς που μας δέχτηκαν στο μοναστήρι. Και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήτανε το ότι μάθαμε περισσότερες πνευματικές προσευχές και πνευματικά τραγούδια.
Ιωακείμ Τεμέλκοβ, 10 ετών, Σκόπια. – Αυτή τη χρονιά στην κατασκήνωση θρησκευτικών πέρασα πολύ όμορφα όπως και την προηγούμενη. Παίξαμε ποδόσφαιρο και δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε ποιος νίκησε. Αγαπημένη μου δραστηριότητα ήταν όταν θα έπρεπε μετά το φαγητό να στρώσουμε τα πιάτα και τα μαχαιροπίρουνα… Τα βράδια βλέπαμε ταινίες με τον θείο Ντράγκαν, ο οποίος μετέπειτα νομίζω ότι θα γίνει μοναχός, βέβαια κατά την θέλησή του. Έμαθα ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Δεβρηνός έκτισε τον ναό και έμαθα για την ιστορία του. Το βράδυ καμιά φορά ο πατήρ Μητροφάνης μας διάβαζε πολλά διηγήματα και είχε πολύ ενδιαφέρων. Ευχαριστώ τον Θεό και τον πατέρα Παρθένιο επειδή πέρασα πολύ όμορφα. Αυτό για μένα ήτανε δεύτερη φορά που έρχομαι για την κατασκήνωση θρησκευτικών και θα ήθελα και την επόμενη χρονιά να έρθω. Ο θείος Ντράγκαν μας διάβαζε από την Αγία Γραφή σε ένα πολύ ευχάριστο και ήσυχο μέρος και τον άκουγα με πολύ προσοχή. Ξανά ευχαριστώ πολύ τον Θεό και τον πατέρα Παρθένιο επειδή γνώρισα νέους φίλους και πέρασα πολύ όμορφα.
Κωνσταντίνος Τεμέλκοβ, 14 ετών, Σκόπια. – Οι δικές μου εντυπώσεις από αυτήν την κατασκήνωση θρησκευτικών είναι όμορφες. Μ’ άρεσε πολύ το ότι πηγαίναμε τακτικά στις ακολουθίες, επίσης μ’ άρεσε και το στρώσιμο των πιάτων μετά τα φαγητά. Ήταν πολύ ωραία όταν βγαίναμε έξω και ένας από τους πατέρες μας διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη από την Βίβλο. Τις βραδιές βλέπαμε ταινίες με εκκλησιαστικό περιεχόμενο και όταν ξαπλωνόμασταν για να κοιμηθούμε, κάποιος από τους πατέρες μας διάβαζε κάποια διηγήματα. Παίζαμε ποδόσφαιρο και πηγαίναμε στην πηγή όπου υπάρχει αγίασμα. Τα μαθήματα ψαλτικής δεν ήτανε κακά, αλλά πέρυσι με τον πατέρα Ανατόλιο ήταν καλύτερα. Προσκυνήσαμε το τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού και μαθαίναμε για τις γιορτές μας. Ο πατήρ Κύριλλος μας έκανε διήγηση για την ιστορία της θαυματουργικής εικόνας και της Μονής πως κτίστηκε, γκρεμίστηκε και ξανακτίστηκε. Μάθαμε πολλά για την πίστη και πόσο σημαντικό είναι το να αγαπάμε τον Θεό. Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον πατέρα Παρθένιο γι’ αυτό που μας επέτρεψε να διδαχτούμε εδώ και να συμμετέχουμε σ’ αυτήν την κατασκήνωση θρησκευτικών.
Η Μονή Μπίγκορσκι
Για τον Άγιο Ιωάννη κτίστηκε,
Σε μεγαλείο υψώθηκε,
Σε καλοσύνη αφιερώθηκε.
Από τους Τούρκους κάηκε,
Όμως σήμερα δοξάζεται,
Η Μονή Μπίγκορσκι
Παλαιά που κτίστηκε.
Το γεμάτο με μοναχούς
μοναστήρι, τώρα ελκύει
πολλούς επισκέπτες.
Ιωακείμ Τεμέλκοβ, 10 ετών, Σκόπια
Σ’ ένα βουνό, μακριά από τις πόλεις
βρίσκεται, φίλοι, το μοναστήρι Μπίγκορσκι.
Κτίστηκε το 1020 από τον άγιο Ιωάννη Δεβρηνό.
Είδε αυτός φως στο βουνό,
είδε θαυματουργική εικόνα,
Εκεί απεφάσισε να κτίσει μοναστήρι.
Όταν ήρθαν οι Τούρκοι, κατέστρεψαν το μοναστήρι
και σκότωσαν τους μοναχούς.
Αλλά οι Τούρκοι ήρθαν, οι Τούρκοι έφυγαν.
Οι δικοί μας άνθρωποι για δουλειά βγήκαν
Και έτσι άνθησε ξανά το μοναστήρι Μπίγκορσκι.
Αλλά, ξανά ήρθαν δύσκολα χρόνια –
πάλι κάηκε το μοναστήρι.
Χρόνια και χρόνια πέρασαν, αλλά εδώ κανείς δεν ήρθε.
Μέχρι να έρθει ο πατήρ Παρθένιος και έκτισε ξανά όλο το μοναστήρι.
Εδώ και είκοσι τρία χρόνια, αυτό είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι της χώρας μας.
Κωνσταντίνος Τεμέλκοβ, 14 ετών, Σκόπια