Μακαρία ἡ ὁδός, ἢ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοὶ τόπος ἀναπαύσεως.
Με την επινίκιο λάμψη των πασχαλινών ακτίνων της νίκης του Χριστού κατά του θανάτου, έλαμψε και η ψυχή του μεγάλου αγιορείτου γέροντος και συγχρόνου διδασκάλου της Εκκλησίας του Θεού, του Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, η οποία την Πέμπτη το πρωί έφυγε ειρηνικά από τον πρόσκαιρο κόσμο τούτο στα μέρη της αχρόνου αγγελικής χαράς.
Το πνευματικό μεγαλείο αυτού του ευγενή γέροντος και αληθινού μοναχικού πατέρα ακόμα έχει να φανερώνεται και άλλο. Αλλά και ίδια η κηδεία του χθες, στο Ι.Κ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια, ήταν απόδειξη για την πολύτιμη κληρονομία του.
Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές και αναρίθμητο πλήθος κόσμου έδραμε από όλες τις πλευρές της Ευρώπης, αλλά και από την απομακρυσμένη Αμερική, ώστε να αποχαιρετήσουν την μακαρία ψυχή του γέροντος και να λάβουν την τελευταία ευχή του. Μεταξύ του μοναχικού πλήθους στην τιμή του πατρός Αιμιλιανού, ήταν και ο γέροντάς μας, Αρχιμανδρίτης Παρθένιος, με ένα μέρος από την αδελφότητά του.
Ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος διάβασε το Πατριαρχικό γράμμα. Στη συνέχεια ο Γέρων Πρόδρομος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, εκφώνησε επικήδειο λόγο, εκπροσωπώντας την Αγιορειτική Μοναστική Πολιτεία. Ακολούθως μίλησε ο Γέρων Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Ιβήρων σκιαγραφώντας με θερμά λόγια το έργο και τη παρακαταθήκη του αφήνει ο μακαριστός Γέροντας.
Τέλος το πνευματικό τέκνο και διάδοχός του Γέρων Ελισαίος Σιμωνοπετρίτης συγκινημένος και ένδακρυς κατευόδωσε τον μακαριστό Γέροντα του. «Ποιός σε γνώρισε και δεν σε αγάπησε; Σε ποιόν μίλησες και δεν παρηγόρησες;» – κλαίγοντας ρώτησε ο πατήρ Ελισαίος τον πνευματικό πατέρα του και τον παρακάλεσε: «Και τώρα, αφού έφυγες από δω, μη μας αφήνεις ορφανούς, αλλά πρέσβευε τον Κύριο για μας…».
Εύχου Γέροντα και για εμάς, να περάσουμε από την πίστη, στην αγάπη και από την ελπίδα, στο βίωμα της Αναστάσεως.
Έφυγες σε ημέρα χαράς, σε αναστάσιμη περίοδο, σε περίοδο που ψέλνουμε το «Χριστός Ανέστη».
Έφυγες για να είσαι για πάντα κοντά μας, για να είσαι δίπλα μας «εν ετέρα» μορφή.
Έφυγες από την φθορά και την αρρώστια για να βρεθείς πλέον μέσα στην ενδοχώρα της αφθαρσίας και της Χάριτος.
Έφυγες μα δεν έφυγες. Γεύτηκες κι εσύ τον θάνατο για να ζήσεις αιώνια όπως κάθε άνθρωπος γεύεται τον τοκετό μιας γέννας για να έρθει στο φως και στην ζωή…
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε πατέρα Αιμιλιανέ.
(Από τον λόγο του Αρχιμ. Παύλου Παπαδοπούλου)
«Έχετε παρατηρήσει ποιοι άνθρωποι είναι αγαπητοί και περιζήτητοι; Όσοι διακονούν, όσοι είναι πέρα για πέρα ήρεμοι και πρόθυμοι να αποδεχθούν την γνώμη του άλλου, την επιθυμία του, την σκέψη, την ενέργεια του, το αμάρτημα του, το πάθος του, την ευγένεια του, την αγένεια του, που η ευαισθησία τους είναι στραμμένη προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους.
Αντιθέτως, αυτοί που θέλουν να υπερασπίζουν τον εαυτό τους, που θέλουν να έχουν θέση, γνώμη, σκέψη, να διεκδικήσουν ένα δικαίωμα, να επιβάλλουν την γνώμη τους – άκουσε με, λένε, και μετά κάνε ότι θέλεις – γίνονται αντιπαθητικοί. Γιατί να σε ακούσω, βρε αδελφέ; Εγώ αυτό θέλω να κάνω. Βέβαια, από ταπείνωση ή εξυπνάδα – το ίδιο είναι – θα σε ακούσω, αλλά εσύ έχασες.Όποιος αφήνει ανέγγιχτους τους άλλους από την παρουσία του, όποιος τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν και η μόνη σχέση του μαζί τους είναι η σχέσης της διακονίας, της υπηρεσίας, του εσχάτου ανθρώπου, ο απλός, ο ταπεινός, ο ανεπιτήδευτος, αυτός είναι πάντοτε ο αγαπημένος. Όσοι ζητούν, απαιτούν, παρακαλούν, αυτούς, από μακριά τους βλέπεις και τους αποφεύγεις.
Όλα αυτά δεν έχουν θέση σε μια ψυχή η οποία αγνίζει αυτή και την ευτρεπίζει για το Θεόν. Όποιος δεν προσέχει και υποστηρίζει το θέλημα Του, την γνώση Του, αυτός κερδίζει την έχθρα, δεν τον αγαπάει κανείς».
— Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Η μοναχική αδελφότητά μας θερμότατα ευχαριστεί τον γέροντα Ελισαίο και την αδελφότητα της Σιμωνόπετρας, όπως και τις μονάζουσες της Ορμύλιας για της ευαγγελική αγάπη με την οποία μας δέχθηκαν και μας εδέχοντο, αλλά και για όλες τις ευεργεσίες που, σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού για την αγάπη, μας έχουν κάνει εμάς προσωπικά, στην Εκκλησία μας και στον Ορθόδοξο λαό μας. Πράγματι, το πνεύμα του μακαριστού γέροντα Αιμιλιανού συνεχίζει να ζει σ’ αυτές τις μοναχικές κοινότητες και στον άξιο διάδοχό του.
Χριστός Ανέστη!
