Εις πολλά έτη, Δέσποτά μας Παρθένιε, πατέρα μας εν Χριστώ!
Πριν από 25 χρόνια, στις 5 Αυγούστου 1995, στον Εσπερινό προς τιμή της Αγίας Μάρτυρος Χριστίνα, στον πανένδοξο ναό του Τιμίου Προδρόμου στην Ιερά Μονή Μπίγκορσκι, ο Γέροντάς μας, Ηγούμενος και Δεσπότης, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αντανίας κ. Παρθένιος ενδύθηκε το άγιο εισαγγελικό σχήμα.
Η ιερά και υπερυψωμένη τάξη της μοναχικής κουράς τελέστηκε από τον αγαπητό και σεβαστό αρχιποιμένα μας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δέβρων και Κιτσέβου κ. Τιμόθεο, με παρουσία του κλήρου της δικής μας και των άλλων επαρχιών, όπως και των γονέων και συγγενών του Γέροντος, των πιστών τέκνων της επίγειας Εκκλησίας, και το πιο σημαντικό, με παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου, των πολυάριθμων Αγίων και αναρίθμητων Αγγέλων της επουράνιας Εκκλησίας.
Ξαπλώνοντας σε σχήμα σταυρού μπροστά στον Ουράνιο Βασιλέα, οδηγούμενος από τον μαρτυρικό ζήλο και συνείδηση, τότε ο 24χρονος αγαπών του Χριστού, παρέδωσε τον εαυτό του σε «θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ» (Ρωμ.12,1), γίνοντας ο ίδιος μια ακατάπαυστη προσευχή, μια συνεχής πνευματική ακολουθία. Σταυρώθηκε για τον κόσμο, πεθαίνοντας για τον Χριστό, πολλούς ζωοποίησε για την αγάπη του Θεού˙ εγκατέλειπε τις κοσμικές απολαύσεις και χαρές, και έγινε χαρά για χιλιάδες˙ άφησε τα πάντα, και ο Θεός τον έκανε φίλος Του… Θυμωμένοι αυτό το μακρινό γεγονός, προς τιμή της 25ετίας από την μοναχική κουρά του Γέροντός μας, Δεσπότη Παρθενίου, οι αδελφοί μοναχοί και αδελφές μοναχές από των Ιερών Μονών: Μπίγκορσκι, Ράιτσιτσα και Πρέτσιστα, ετοίμασαν τραπέζι της αγάπης και του έδειξαν την τιμή τους, εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη και αγάπη προς τον πνευματικό τους πατέρα. Και αυτός, με δάκρια και τρεμάμενη φωνή, αφού βαθιά έβαλε μετάνοιες στα μοναχικά του γεννήματα και τέκνα, μας ευχαρίστησε και μας εξέφρασε την χαρά του που τώρα βλέπει τόσους μοναχούς και μοναχές σε μέρος το οποίο κάποτε, πριν από δυόμιση δεκάδες, ήταν σπίτι των νυχτερίδων και ποντικών μόνο. Εν συνέχεια, μοίρασε μαζί μας μέρος των αναμνήσεών του από την αρχή της μοναχικής του ζωής, για το βράδυ της μοναχικής του κουράς, για τους υπερανθρώπινους πειρασμούς και αγώνες, για αυτό πώς τοποθέτησαν το πρώτο καλώδιο με ηλεκτρικό ρεύμα στην τραπεζαρία του Άνω Παλατιού, για τις πρώτες ακολουθίες, για τον ερχομό των πρώτων αδερφών…Να είναι ευλογημένος ο μέγας Θεός και Σωτήρ ημών, Κύριος Ιησούς Χριστός, που κάλεσε τον δούλο Του με αποστολική κλήση!
Να είναι ευλογημένη η ημέρα εκείνη, στην οποία η ψυχή, η καρδιά, ο νους και τα χείλη του με πληρότητα είπαν: Ποθώ τον βίο της ασκήσεως, Σεβασμιώτατε!
Να είναι ευλογημένο το χέρι του αξιοσέβαστου και αγίου Δεσπότη μας, του Μητροπολίτη κ. Τιμοθέου, ο οποίος εκείνη την ημέρα έβαλε στην κεφαλή του Γέροντός μας!
Εις πολλά έτη, Δέσποτά μας Παρθένιε, πατέρα μας εν Χριστώ!