Ομιλία του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι, με αφορμή της χιλιετίας της Μονής, εκφωνηθείσα στον ναό του Τιμίου Προδρόμου, πριν από την αρχή της Εσπερινής ακολουθίας, Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2020 έτος Κυρίου
Σεβασμιώτατε,
Πανοσιολογιώτατε,
Οσιολογιώτατοι και σεβαστοί πατέρες, αδελφοί μοναχοί και αδελφές μοναχές,
Αγαπημένοι προσκεκλημένοι και φίλοι,
Βρισκόμαστε στην παραμονή του μεγάλου εορτασμού της μέγα επετείου της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι – 1000 έτη από την ίδρυσή της από τον εν Αγίοις πατέρα μας, τον πρώτο και ένδοξο Αρχιεπίσκοπο Αχριδών, Ιωάννη Δεβρών. Ιωβηλαίος που μέσα του αποκαλύπτει έναν απέραντο ωκεανό της πνευματικότητας, της ιστορίας, της φώτισης, της φυλογένειας, της αναγέννησης, της αγιότητας. Αυτή η ημέρα αποτελεί, ουσιαστικά, περιγραφή και επικεφαλίδα των χίλια χρονών ζωής και μαρτυρίας, και άσκησης και θυσίας της Αυτής Ιεράς Σκηνής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη και ολοκληρώνει το ταπεινό κατόρθωμα της ιεράς μοναχικής μας κοινότητας. Στέκοντας με θαυμασμό και ευλάβεια μπροστά σε αυτή την μεγαλοπρεπή επέτειο, οι καρδιές μας γεμίζονται με ευχαριστία και με απαραίτητο σεβασμό προς τους ευσεβούς προγόνους, προς τους κεκοιμημένους πατέρες και αδελφούς μας, οι οποίοι στις καρδιές τους κατέγραψαν τον Λόγο της Αληθείας και μας έχουν αφήσει πρότυπο αληθινής ζωής και ασύγκριτη κληρονομιά. Εκζητώντας τώρα την μεσιτεία τους μπροστά στον Θεό, με κατάνυξη και σεβασμό αναφωνούμε: «Αιωνία η μνήμη αυτών!»
Η χιλιετής κληρονομιά στην οποία κυλάει η ροή της λατρευτικής και της ασκετικο- ησυχαστικής ζωής, έκανε τον τόπο αυτό εύφορο έδαφος για θέωση, κήπος της Εδέμ για πνευματικό χωρτασμό και για ανάπαυση, καταφυγή για τις ψυχές ταλαιπωρημένες και φορτωμένες από την αμαρτία και από τον κόσμο. Κατά την διάρκεια των περασμένων δέκα αιώνων, η Μονή Μπίγκορσκι έλαμψε όμοια με το ὑπερῷον στην Ιερουσαλήμ και σε αυτό καθημερινά ακούγεται ο ήχος της Πεντηκοστής˙ αυτή η ευλογημένη βουνοπλαγιά του Μπίστρα αποκαλύφθηκε ως νέο Όρος Θαβώρ, όπου με τις ακτίνες του Θαβωρίου φωτός μεταμορφώθηκαν και φωτίστηκαν πολλές ψυχές˙ το ποτάμι Ράντικα δε, αναδείχθηκε ως κάποιος νέος Ιορδάνης, όπου ακατάπαυστα αντηχεί η Προδρομική φωνή για μετάνοια: «μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Μτθ.3,2) – κλήση η οποία δυνατά αντηχούσε στο φαράγγι του με αιώνες, και από εκεί επεκτεινόταν ως ηχώ στις πόλεις και στα χωριά μας.
Κατέχοντας την ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την ευλογία να είναι ένα από τα πρώτα και τα πιο σημαντικά κοινοβιακά μοναστήρια της ένδοξης Αρχιεπισκοπής Αχρίδας, η Μονή Μπίγκορσκι έγινε πατρίδα των θεωμένων προσωπικοτήτων, οι οποίοι θυσιάζοντας τον εαυτό τους στην άσκηση της ταπείνωσης, υπαοκής και αγάπης, έδωσαν ανεκτίμητη συμβολή για ευημερία για την εκκλησιαστική και την κοινωνική ζωή στην Βόρεια Μακεδονία και έδειξαν πως ο ευαγγελικός τύπος ανθρώπου δεν είναι ουτοπία, αλλά πραγματικότητα, η οποία πραγματοποιείται, βιώνεται δια την αγιομυστηριακή ζωή της Εκκλησίας˙ προσωπικότητες που έδειξαν πως ο άνθρωπος είναι πραγματικά εικόνα του Θεού, δημιουργημένος κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση Θεού. Για αυτό σήμερα, όταν εορτάζουμε την χιλιετία της Ιεράς Μονής, εμείς μαρτυρούμε για την Εκκλησία του Χριστού˙ μαρτυρούμε πως υπάρχει πραγματικό Πρότυπο του ανθρώπου, πως Αυτός βρίσκεται μέσα της και πως δι΄Αυτού αυτή επιβίωσε τόσα πολλά χρόνια˙ πως αυτή, η Αγαπημένη, η οποία είναι όμορφη και χωρίς ψεγάδι (Ασ.Ας.4,7), δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, διαμορφώνει τον εν Χριστώ άνθρωπο, τον προσωπικό άνθρωπο, τον πραγματικό άνθρωπο. Τέτοιο είδος ανθρώπου και σήμερα το χριάζεται πολύ η σύγχρονή μας κοινωνία, διχασμένη από τις άγριες έλξεις της απιστίας, αμφιβολίας, σχετικότητας, μηδενισμού και της τεχνοκρατίας.
Προς την θεοδοξασμένη μπιγκορική χιλιετία, για τιμή μας, αλλά και για μεγάλη ευθύνη, προστίθενται και τις δύο και μισή δεκαετίες από την ανακαίνιση της μοναχικής ζωής σε αυτό. Κεντρωμένη στο πνευματικό ταμείο της χάρητος του Θεού, στοιβαγμένη σε αυτό το αγιασμένο τόπο με αιώνες, η σεμνή μας μοναχική αδελφότητα ταπεινά συνεχίζει την αποστολή των προγόνων της, η των οποίων παρουσία από την επουράνια Εκκλησία δυνατά αισθάνεται και δι΄αυτής στερεώνεται.
Εδώ, ως απαράληπτο κομμάτι από την πρόσφατη και πολύκαρπη ιστορία της Ιεράς Μονή αυτής, με ευγνωμοσύνη θα ξεχωρίσουμε το όνομα του σεβαστού αρχιποιμένα της θεοσκέπαστης επαρχίας αυτής Δέβρων και Κιτσέβου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Τιμοθέου. Και ο ίδιος πήρε τη μοναχική του κουρά στο Μπίγκορσκι, αυτός είναι ο αρχιερέας με την οποία ευλογία το 1995 ανακαινίστηκε η μοναχική ζωή εδώ, όταν από τα ιερά του χέρια η αναξιότητά μου πήρε την εισαγγελική μοναχική κουρά. Θεωρώ μεγάλη θεία ευλογία και ιστορικό όφελος για την Εκκλησία μας αυτό που εκείνο τον καιρό στην επισκοπική καθέδρα της επαρχίας μας βρέθηκε ακριβώς αυτός ο φιλομόναχος δεσπότης, ο οποίος ακόμα από την αρχή τέθηκε προς εμάς δίκαια, ορθοτόμως και, πρίν από όλα, πατρικά.
Στο πνεύμα της αγίας ορθόδοξης μοναχικής παράδοσης, ο Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος χάρισε στο Μοναστήρι την απαραίτητη ευλογημένη ελευθερία και εμπιστοσύνη, δηλαδή την εσωτερική αυτονομία, εγγυημένη από τον κανόνα των παλαιών μοναστηριακών τυπικών και κανονισμών, και ο οποίος κατά γράμμα λέει: «Και η Μονή θα είναι σε πάντα ελεύθερη και αναιχμάλωτη… κυριαρχώντας τον εαυτό της, απολαμβάνοντας πλήρως τη κυριαρχία και την εξουσία της», και κυριαρχουμένη, κατά τα λόγια του Μέγα Βασιλείου, από αριστοκρατική συνείδηση και από έναν Πατέρα, αββά, ηγούμενο, «τὸν τοῦ Σωτῆρος ἐπέχων πρόσωπον». Έχοντας αυτή την ελευθερία στο Πνεύμα του Κυρίου (συγκ. Β΄Κορ.3,17), η μοναχική μας κοινότητα μπορούσε ανεμπόδιστα να συνεχίσει το έργο των ενδόξων μπιγκορικών πολιτών, οι οποίοι τώρα είναι πολίτες του Ουρανού και οι οποίοι από τους κόλπους του Αβραάμ συνεχίζουν μαζί μας το κοινό μας έργο: να μαρτυρεί για το χαρμόσυνο μύνημα της Βασιλείας του Θεού (Λκ.4,43).
Παρά τα περί του μοναστηκού συντάγματος, η ορθοτομία του Μητροπολίτη κ. Τιμοθέου φάνηκε και σε σχέση με το μυστήριο της εξομολογήσεως, χωρίς του οποίου δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να καθαρίσει την καρδιά του και να δει τον Θεό. Γνωρίζοντας πως η πνευματική καθοδήγηση δεν είναι απλά ένας διοικητικός θεσμός της Εκκλησίας, καθορισμένη από μερικές κανονικές διατάξεις, αλλά με αιώνες καθιερωμένη πράξη στην αγιοπατερική παράδοση, μια προσωπική σχέση και κοινωνία εν Χριστώ, ο Μητορπολίτης όχι μόνο που σημαντικά βοήθησε να ανακαινιστεί αυτό το μυστήριο που διακόπηκε σε μας, αλλά σύμφωνα με την διδασκαλία της ορθόδοξης Εκκλησίας, επέτρεψε ελεύθερη επιλογή του πνευματικού καθοδηγού, και στον ιερό κλήρο και στους πιστούς στον κόσμο. Θυμάμαι, όταν ήρθα στο Μπίγκορσκι και είπα στον Σεβασμιώτατο ότι ο πνευματικός μου είναι στο Άγιο Όρος, μου απάντησε πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, πως η επιλογή σε σχέση με την εξομολόγηση είναι προσωπική για κάθε άνθρωπο.
Για όλα αυτά, όπως και για την ανιδιοτελή Σας βοήθεια και υποστύριξη για τον εορτασμό του μεγάλου ιωβηλαίου, αρχιποιμένα μας άγιε, Σας παρακαλούμε να δεχθείτε από τα χέρια μας ως γιοί, το πιο υψηλό χιλιετή τιμητική διάκρηση της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι – κορδέλα με αστέρι και σταυρό με το πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου.
Και τώρα, να πανηγυρίζουμε πνευματικά, επειδή «Αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»(Ψαλ.118,24). Να εορτάζουμε και να χαιρόμαστε μαζί με τους γνωστούς και άγνωστους αγίους που αγίασαν τον τόπο αυτό και να ευχαριστούμε τον Τριαδικό Θεό και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή που μας καταξίωσαν στην εποχή μας αυτή η Ιερά Μονή να τιμήσει την χιλιετηρίδα της. Η ιστορία που γράφεται σήμερα, από μας ζητά ενέχυρο για να συνεχίσουμε την χιλιετή αγιοπατερική ροή, ώστε και εμείς, οι τελευταίοι, να καταξιωθούμε να εγγραφούμε στην ένδοξη ιστορία της Μπίκορσκι και, με την βοήθεια του Θεού, να αφήσουμε καλούς καρπούς για τις επόμενες γενιές και ασκητές. Και ο προστάτης της Ιεράς Μονής, ο Τίμιος Πρόδρομος, να την φυλάξει υγιής, αβλαβή και ένδοξη μέχρι το τέλος των αιώνων!
