Σ’ αγάπησα αργά, ω Κάλλος αρχαίο και νέο,
σ’ αγάπησα αργά!
Και ιδού, μέσα μου ήσουν, ενώ εγώ εκτός,
σε έψαχνα έξω, στα ωραία πλάσματα
που έκανες Εσύ, και γκρέμισα, ο άμορφος.
Μαζί μου ήσουν, κι εγώ ήμουν εκτός,
με κράτησαν μακριά από Σένα,
αυτά που εκτός Σου, ύπαρξη δεν έχουν.
Με φώναξες και έκραξες, έσπασες την κωφότητα μου,
ακτινοβόλησες και έλαμψες, έδιωξες την τύφλωση μου.
Από την οσμή σου μια ανάσα πήρα,
και συνέχεια στενάζω.
Μου έδωσες μια γεύση και τώρα πεινώ και διψώ,
αφού με άγγισες – για την ειρήνη σου φλέγομαι.
Από το βιβλίο Εξομολογήσεις (Confessiones, lib. 10, 27.38)
Μετάφραση: Η αδελφότητα της Ι.Μ. Μπίγκορσκι
