Αν οι άνθρωποι πίσω από την στρατηγική της ρωσικής Εκκλησίας είχαν τη δυνατότητα να διαβάσουν τα πρακτικά της τελευταίας Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ουκρανικό, ή αν τουλάχιστον είχαν διαβάσει το ρεπορτάζ του orthodoxia.info για το θέμα αυτό, θα είχαν καταλάβει πως η στρατηγική τους είναι τουλάχιστον καταστροφική.
Τις τελευταίες ημέρες μια σειρά από δημοσιεύματα σε μεγάλα ρωσικά τηλεοπτικά, έντυπα και διαδικτυακά Μέσα προσπαθούν να πείσουν (ειλικρινά δεν ξέρω ποιον) πως στην Σύνοδο της Ιεραρχίας στην Αθήνα, υπήρξε κάποιος «μηχανισμός» ο οποίος επέβαλε την απόφαση της αναγνώρισης υπονοώντας πως η πραγματική βούληση της Συνόδου ήταν άλλη.
Ταυτόχρονα, αδιαφορώντας για το γεγονός πως το Σώμα της Ιεραρχίας αποτελείται από 80 ιεράρχες επιμένουν να δίνουν βήμα στους 2-3 που εξακολουθούν να αρνούνται την βασική αρχή περί της γνώμης των πλειόνων επαναλαμβάνοντας μονότονα πως δεκα μητροπολίτες διαφώνησαν.
Δεν χρειάζονται ούτε ειδικές γνώσεις ούτε τρομακτική ευφυία για να καταλάβει κάποιος πως το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Εκκλησίας της Ελλάδος και εμφάνισης της Ιεραρχίας της ως ένα Σώμα το οποίο προσπαθεί να ζήσει με μια απόφαση την οποία πήρε υπό πίεση.
Αν όμως όπως σημείωσα ξεκινώντας αυτό το σημείωμα είχαν έστω και μια μικρή εικόνα του τι πραγματικά συνέβη, θα είχαν μια εντελώς διαφορετική στρατηγική, αν μπορούμε να αποκαλέσουμε τους τωρινούς χειρισμούς «στρατηγική».
Η εικόνα που παρουσίασε η Ιεραρχία σε εκείνη τη συνεδρίαση ήταν αυτή μιας χύτρας που με ένταση πετάει το καπάκι της. Μια ένταση η οποία προκλήθηκε από τις αφόρητες και συνεχείς πιέσεις εις βάρος των μελών της, προκειμένου να λάβουν μια απόφαση την οποία οι ίδιοι δεν πιστεύουν. Κι όταν λέμε για πιέσεις εννοούμε καθαρά ρωσικές άτσαλες πιέσεις. Αυτές δηλαδή που οδήγησαν την συντριπτική πλειοψηφία των Ιεραρχών να μιλήσουν ανοιχτά για μια ανεπίτρεπτη και εκτός ορίων προσπάθεια αλλοίωσης της βούλησής τους.
Κι όμως! Σχεδόν καθημερινά υπάρχουν κείμενα για αμερικανικά χρήματα, αμερικανικές πιέσεις, εξαγορά συνειδήσεων και εκβιασμούς που οδήγησαν στην απόφαση της Αθήνας και δημοσιεύονται φωτογραφίες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και του Οικουμενικού Πατριάρχη με Αμερικανούς αξιωματούχους για να καταδείξουν πως η Εκκλησία της Ελλάδος όπως και το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αλώθηκαν» από τα αμερικανικά συμφέροντα.
Και θέλουν να μας κάνουν να το πιστέψουμε αυτό, οι ίδιοι άνθρωποι που κοινοποίησαν την συνοδική απόφαση τους στα τουριστικά πρακτορεία για να μας τιμωρήσουν αναστρέφοντας τις ροές των προσκυνητών. Οι ίδιοι που επιχειρούν να εκβιάσουν -ξανά-τους μητροπολίτες λέγοντας τους ούτε λίγο ούτε πολύ πως «αν δεν καταπατήσεις την απόφαση της Συνόδου σου θα έχεις να κάνεις μαζί μου».
Όσο για την «ακοινωνησία a la carte»… νομίζω σε πολλά σημεία του πλανήτη οι θεολόγοι τραβούν τα μαλλιά τους. Ακοινωνησία για όσους τηρήσουν την απόφαση της Ιεραρχίας τους, Κοινωνία για όσους την αμφισβητήσουν. Γιατί αυτό προσπαθούν να κάνουν, αφού δεν κατόρθωσαν να πιέσουν την Σύνοδο συνολικά, επιχειρούν να το κάνουν με έναν προς έναν τους Μητροπολίτες. Είναι η ίδια τακτική που επιχείρησαν να ακολουθήσουν όταν καλούσαν τους ολιγάρχες τους να μην χρηματοδοτούν μοναστήρια του Αγίου Όρους αλλά δικά τους.
Με απλά λόγια για να μην χάνουμε την ουσία. Όσοι Μητροπολίτες αντιταχθούν στην απόφαση της Ιεραρχίας της οποίας οι ίδιοι είναι μέλη, θα έχουν Κοινωνία, θα έχουν τουρίστες, θα έχουν δωρεές θα έχουν ότι λαχταρήσει η ψυχή τους. Οι άλλοι… θα χαθούν στην άβυσσο. Για ιδεολόγοι πρόμαχοι των ιερών Κανόνων πάντως, χρησιμοποιούν πολύ συχνά την πειθώ του χρήματος, δεν νομίζετε;
Είναι εξαιρετικά λυπηρό να βλέπεις κάποιον που μέχρι πρόσφατα θεωρούσες φίλο και αδερφό, στην πρώτη διαφωνία να σε απειλεί τόσο σκληρά και να προσπαθεί να σου διαλύσει το σπίτι… προς γνώση και συμμόρφωση.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίσουμε ως εκεί στη Ρωσία κάποια στιγμή θα δουν την πραγματικότητα και θα κατανοήσουν πως με αυτόν τον τρόπο το μόνο που θα κερδίσουν θα είναι μια απέραντη μοναξιά την οποία θα «σπάει» η παρουσία λιγοστών αγορασμένων ή υποταγμένων φίλων. Αλλά αυτοί δεν είναι φίλοι, έτσι δεν είναι;
