Ὕδωρ τὸ ζωήρυτον τῆς Πηγῆς, μάννα τὸ προχέον,
τὸν ἀθάνατον δροσισμόν, τὸ νέκταρ τὸ Θείον,
τὴν ξένην ἀμβροσίαν, τὸ μέλι τό ἐκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.
Μεγαλυνάριον της Ζωοδόχου Πηγής
Όπως κάθε υμνολογικό ποίημα στην Εκκλησία του Θεού τελειώνει με προσευχή και ευγνωμοσύνη προς την Παναγία Δέσποινά μας Θεοτόκο, έτσι πρέπει και οι λαμπρές πασχαλινές μέρες απ’ την πρώτη εβδομάδα της ενδόξου Αναστάσεως να κλειστούν με έπαινο προς την Εκείνη που έγινε αιτία για τη χαρά μας.
Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, η Εκκλησία του Χριστού ευχαριστία προσφέρει στην Πανάμωμο, προς τιμήν της Ζωοδόχου Πηγής της «Μπαλουκλί», η οποία βρίσκεται στην αυτοκρατορική πόλη του Κωνσταντίνου Μεγάλου, στην πρωτεύουσα όλης της Ρωμηοσύνης, στο κέντρο της Ορθοδοξίας, στον οφθαλμό των πόλεων, στην Μητέρα όλων των Εκκλησιών.
Στη μέση του VI αιώνα, ο Ρωμαϊκός βασιλεύς Λεόντιος έχτισε πάνω από την Πηγή ένα μεγαλοπρεπή ναό, από ευγνωμοσύνη προς τη Βασίλισσα των Ουρανών, ο οποία με ένα θαυμάσιο τρόπο του είχε πει πως, αν και ο Λεόντιος τότε ήταν απλός στρατιώτης, θα γίνει αυτοκράτορας όλης της Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, από την θαυματουργή Πηγή της Παναγίας έγιναν αμέτρητα θαύματα και θεραπείες, και από τα ευεργετικά νερά της ωφελούνταν βασιλείς και βασίλισσες, στρατηγοί και πατρίκιοι, επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί, και αναρίθμητο πλήθος πιστών, ακόμα και ετεροδόξων.
Απ’ τη Ζωοδόχο Πηγή και στην εποχή μας γίνονται πολλά θαυμάσια πράγματα, και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού και όλων των χριστιανών παραμένει για όλους μας Πηγή Ζωής, γιατί μας έφερε τον Ζωοδότη Χριστό στον κόσμο.
Εορτάζοντας το μεγάλο έλεος και την θεία αγάπη της για το ανθρώπινο γένος, η μοναχική αδελφότητά μας απ’ τη Μπίγκορσκι, Ράιτσιτσα, Πρέτσιστα και Κνέζινο, με τους συντρέχοντες πιστούς, προσέφεραν της Βασίλισσας Μητέρας καρδιακές προσευχές και ύμνους. Μετά τη Θεία Λειτουργία, με τη ψαλμωδία των τροπαρίων του κανόνα του Πάσχα, η συνηθισμένη προσευχητική λιτανεία κατευθύνθηκε προς το αγιασμό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή, όπου ο Γέροντάς μας, ο Αρχιμανδρίτης Παρθένιος, τέλεσε την ακολουθία του αγιασμού του Πάσχα. Απ’ εκεί, η πασχαλινή λιτανεία προχώρησε στο μοναστηριακό κήπο και στην Σκήτη του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, και μετά γύρισε πίσω και τελείωσε με ακόμη ένα αγιασμό στην Φιάλη και προσκύνηση των ιερών και χαριτοβρύτων λειψάνων που φυλάσσονται στη Μονή μας.
