Ο Σωτήρας μας Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Οποίος επιτέλεσε την Θεία του αποστολή στην γη και ίασε την ανθρωπότητα από τις πληγές της αμαρτίας, για έξι μέρες θα παραδοθεί στα άγια και σωτήριά του Πάθη. Ως εκ τούτου ως μια δυνατή επιβεβαίωση της δικής του και της κοινής Αναστάσεως, σήμερα ανέστησε τον φίλο του τον Λάζαρο από την Βιθυνία, ο οποίος ήταν τέσσερις μέρες στον τάφο. Τον ανέστησε και για να δείξει πως πλησιάζει η συντριβή του θανάτου και η ανακαίνιση της ανθρώπινης φύσεως και όλης της κτίσεως.
Βλέπουμε πως ο Χριστός σήμερα με έναν θαυμαστό τρόπο δείχνει την παντοδυναμία του: μετατρέπει την πορεία του θανάτου, αναστήνει το σώμα του τετραήμερου Λαζάρου και τελικά τον ανασταίνει από τους νεκρούς τον φίλο του. Εντούτοις, πριν τον αναστήσει, ο Χριστός δάκρυσε για τον νεκρό Λάζαρο. Αυτά τα δάκρυα είναι θεανθρώπινα, επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι και τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος. Κλαίει ως άνθρωπος, επειδή πραγματικά αγαπάει πολύ τον φίλο του και αισθάνεται την λύπη λόγο του αποχωρισμού. Αλλά κλαίει και ως Θεός, επειδή βλέπει πως ο θάνατος δεσπόζει πάνω στα πλάσματά Του, πως το πλάσμα του φθείρεται, πως η λύπη βασανίζει την ανθρωπότητα, πως η απελπισία βασιλεύει. Κλαίει, επειδή αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα την οποία Αυτός δεν την δημιούργησε και δεν την επιθύμησε, επειδή βλέπει την μοιραίο γεγονός του ανθρώπου ο οποίος είναι δεμένος με την αμαρτία, την φθορά και τον θάνατο.
Μπροστά στον τάφο του Λαζάρου σταματάει ο Θεός. Στον τάφο είναι ο θάνατος, η φθορά, η δυσωδία. Ο Κύριος συναντάται πρόσωπο με πρόσωπο με τον μεγαλύτερο εχθρό της ανθρωπότητας. Ήρθε η ώρα για την πρώτη μεγάλη μονομαχία της Ζωή και του θανάτου. Επειδή, μέχρι τώρα, η καταδίκη σε θάνατο ήταν συνεπιβάτης όλων των ανθρώπων. Η πέτρα μετακινείται. Αλλά πριν ακόμα η δυσωδία του θανάτου αγγίξει τον αέρα, ο Ζωοδότης αναφωνεί δυνατά: Λάζαρε, δεύρον έξω! Το θαύμα γίνεται, η Ζωή καταγράφει την πρώτη του νίκη επί του θανάτου. Σύντομα, με την κάθοδο του Κυρίου Χριστού στον Άδη και με την ένδοξη Ανάστασή Του, θα ηγηθεί την τελική Του νίκη και θα καταστρέψει την βασιλεία του θανάτου.
Ο πρώτος θρίαμβος της Ζωή επί του θανάτου με την ανάσταση του Λαζάρου ήταν αιτία ταπεινής χαράς στην Ιερά Μονή Μπίγκορσκι, η οποία συγκεντρωμένη γύρω από τον Γέροντά της και Η γούμενο, τον Επίσκοπο κ. Παρθένιο, ανυμνούσε με ευγνωμοσύνη το θαύμα της φιλανθρωπίας του Χριστού. Πρωτίστως, με τους σπαρακτικούς ύμνους από τον κανόνα του Αποδείπνου, οι οποίοι ακούστηκαν από την συγκινητική φωνή του Γέροντος, και σήμερα με τον Όρθρο και την Θεία Ευχαριστία.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Οποίος ανέστησες τον αγαπημένο σου φίλο, τον τετραήμερο νεκρό Λάζαρο, ανέστησε και τις απολιθωμένες καρδιές μας και τις κουρασμένες από την αμαρτία ψυχές, ώστε με ταπείνωση να σε ακολουθούμε στην ανάβασή Σου στον Γολγοθά, για να μπορέσουμε να δούμε και το φως της Αναστάσεώς Σου!
