Nuk ka besimtar ortodoks që të mos e dijë emrin e asketit të dashur të Sarovës. Ai, me dashurinë e tij duke haruar për vetën , iu përkushtua tërësisht shërbimit të vëllezërve të tij në rrugë të gabuar, duke u përpjekur pa u lodhur për të ringjallur, ngrohur, shëruar dhe shpëtuar shpirtrat e ftohtë dhe të errësuar. Zemra e tij, e hapur për të gjithë ata që i vinin në hallet e tyre, ishte si një përqafim i hapur, fjalë të ëmbla dhe të buta – si një balsam që qetëson dhe afron më shumë me Zotin, dhe lutja – një ndërmjetësim i palodhur për këtë botë mëkatare. Padyshim, si një vullkan i tillë i dashurisë, ai ishte një shembull i vërtetë i familjes Bigorski, e cila drejtohej nga abati i tij, atë Parthenij ndërmori luftën e dashurisë dhe mikpritjes, duke iu përkushtuar tërësisht shërbimit ndaj të afërmit të tij. Prandaj, të udhëhequr nga fjala e Zotit, vëllezërit e kërkuar këtë plak të dashur për ndërmjetësimin e tyre të lutjes para Zotit dhe gjithë dashurinë e tyre të madhe për Shën Serafim e Sarovskit e kthyen atë në një ide të mrekullueshme për skit, në të cilën veç më ishte ngritur tempulli kushtuar të madhit Sarovski Mrekullibërësit. Gjegjësisht, familja Bigorska zgjodhi pikërisht ditën e Shën Partenij Llampsakiskit – i cili e donte jetën e mirë dhe i kushtoi shumë rëndësi ndërtimit të tempujve, për të qenë fillimi i punës për ndërtimin e tempullit të ri. Kështu, më 7/20 shkurt 2008, pas përfundimit të Liturgjisë Hyjnore, besimtarët e shumtë, vëllazëria dhe motraria, në krye me mitropolitin e Dibrës dhe Kërçovës dhe Plaoshit, z. Timotej dhe mitropolitit Povardarski z. Agatangel, me një litani solemne, u drejtua për në vendin ku u shenjtëruan themelet e tempullit të ri të stilit rus dhe është planifikuar ndërtimi i një konaku të vogël me qeli monastike.
Plaku Sarovski gjithashtu e bekoi këtë vepër të pëlqyer nga Zoti me një dhuratë vërtet të rrallë dhe me vlerë të pashprehur – reliket e tij të shenjta. Ato iu dorëzuan vëllazërisë Bigorski nga arkimandriti Gjon nga manastiri rus i Ringjalljes së Krishtit të Kishës Ruse Jashtëkufitare dhe meritë e madhe për këtë ka motra Dragica Velljanovska, një besimtare e madhe dhe mike e vjetër e manastirit, fëmijë shpirtëror i Arkimandrit Parthenij. Pas largimit të saj në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe shërbimit shumëvjeçar në skitin kushtuar Ringjalljes së Shenjtë të Krishtit, ajo tek a. Jovani përcolli përshtypjet e saj për familjen Bigorski, duke i treguar për gjithçka që bën vëllazëria, për mundin, sakrificën dhe dashurinë e tyre, e veçanërisht për skitin dhe tempullin e ardhshëm për nder të Shën Serafimit Sarovskit. Prandaj, i ndritur nga Zoti, a. Gjoni me kënaqësi dhuroi disa nga reliket e këtij shenjtori të madh rus, të cilat ajo i solli vetë në manastirin Bigorski.
Arkimandrit Parthenij i priti reliket para portës kryesore të manastirit dhe së bashku me vëllazërinë, motratinë dhe besimtarët e pranishëm, në një liti solemne u drejtuan për në skitin, ku ishte planifikuar të ndërtohej një tempull kushtuar Shën Serafimit Sarovskit. Me përkushtim të madh, mirënjohje dhe lutje drejtuar Shenjtorit për ndërmjetësimin e tij para Zotit, u lexua një akathist dhe të gjithë të pranishmit u nderuan të përulen para relikteve të tij të shenjta. Më pas, përsëri me liti, reliket u kthyen në manastir dhe u vendosën në Fronin e Shenjtë në kishë.
Kur unë nuk do të jam në mesin tuaj, ejani tek unë në varr, ejani kur të keni kohë dhe sa më shpesh – aq më mirë.
Shenjtorët janë gjithmonë me ata që kërkojnë ndërmjetësimin e tyre, veçanërisht nëpërmjet relikteve të tyre të shenjta. Shën Serafimi, sa ishte ende gjallë, e vërtetoi këtë me fjalët e tij:
“Kur unë nuk do të jam në mesin tuaj, ejani tek unë në varr, ejani kur të keni kohë dhe sa më shpesh – aq më mirë. Gjithçka që keni në shpirt, çdo gjë që është e vështirë për ju, çfarëdo që t’ju ndodhë, ejani në varrin tim dhe duke u përkulur në tokë, më thuani sikur të isha i gjallë, dhe unë do të t’ju dëgjoj dhe hidhërimi juaj do të kalojë! Flisni me mua sikur të isha i gjallë dhe do të jem gjithmonë i gjallë për ju! Ai ia la një zotim të tillë ortodoksit, asketit të bukur Sarov, duke u përgatitur për shpërnguljen e tij nga toka në banesën qiellore”.
