Sa të ëmbla janë vendbanimet e tua, o Zot i fuqive! Shpirti im dëshiron të jetë në oborret e Zotit… Lum ata që banojnë në shtëpinë tënde; ata vazhdimisht të lavdërojnë.
Kjo është ndjenja kur, të udhëhequr nga dashuria për Zotin, hapim derën e këtij tempulli shpirtëror, në të cilin u ringjall jeta monastike nën kujdesin e martirit dhe fitimtarit të madh, Shën Georgij. Sikur të hapet një kopsht misterioz para teje, një botë e re, ndryshe, që të mbush me bekim, një copëz e vogël parajse e mbetur këtu për të zgjuar në zemrat tona mallin për Zotin dhe për gëzimin e përjetshëm në atdheun tonë qiellor.
Një pjesë e vogël parajse e mbetur këtu për të zgjuar në zemrat tona mallin për Zotin dhe gëzimin e përjetshëm në atdheun tonë qiellor.
Ky manastir madhështor u restaurua me përpjekje dhe përkushtim të madh të abatit të Familjes së Shenjtë Bigorski, Arkimandrit Parthenij. Ai, me nderim të madh për Fitimtarin, së bashku me vëllezërit e tij sipas Krishtit, jo vetëm që e ngritën nga themeli, por edhe e ringjallën shpirtërisht shtëpinë e tij të shenjtë. Gjegjësisht, në periudhën pas Luftës së Dytë Botërore, manastiri i Shën Georgit ishte plotësisht i braktisur, nga konaqet kishin mbetur vetëm disa dhoma, të mbetura në harresë dhe tashmë të rrënuara. Mirëpo, dëshira e madhe dhe besimi i fortë i Arkimandrit Parthenij nuk mbetën të pafrytshme. Me bekim të Zotit, përgatitjet për restaurimin filluan në verën e vitit 1999 dhe pikërisht në ditën e Kryqit të vitit 1999, në prani të Mitropolitit Timotej, u shenjtëruan themelet e konakut të ri të manastirit, të cilat në pak kohë, pak më shumë se një vit u ngrit si një feniks në themelet e kompleksit të vjetër të manastirit. Që më 4 qershor të vitit 2001, manastiri u shugurua dhe që atëherë ekziston si një manastir aktiv femëror nën kujdesin shpirtëror të familjes Bigorski.
Në të kaluarën, toka e Shën Georgijit ka funksionuar si pjesë ekonomike e manastirit Bigorski. Ai ishte shumë i pasur dhe zotëronte prona të mëdha manastiri, ara dhe vreshta. Këtu prodhoheshin shumë produkte për nevojat e tempullit të Bigorskit. Gjatë viteve të historisë së trazuar maqedonase, ai u sulmua dhe u shkatërrua disa herë, por megjithatë kujdesi i abatëve të familjes Bigorski e ripërtëriu dhe e mirëmbante vazhdimisht këtë tokë. Ndoshta themeluesi më meritor përgjegjës për rindërtimin e saj në të kaluarën e largët është abati Arsenij (abat nga viti 1807 deri në 1839), nën udhëheqjen e të cilit u ndërtua kisha e sotme, që daton nga viti 1835 dhe u ndërtua mbi themelet e një kishe edhe më të vjetër të shekullit të 16-të. Kisha është e mbushur me afreske të pasura të punuara nga duart e hieromonkut Daniill dhe babait të tij Mihailli, si dhe Diço piktorit të njohur të shekullit XIX. Ky afresk është plotësisht i ruajtur dhe është pjesë e rëndësishme e thesarit të pasur të trashëgimisë kulturore dhe historike të popullit maqedonas.
Në konakun e restauruar u ngrit për herë të parë një kishëz kushtuar shenjtorëve Gjon Kukuzel, Grigor Palama dhe Nektarij Bitolski. Afreskimi në kishëz, i cili është në stilin bizantin, në modelin e afreskeve nga kisha e Shën Marisë – Perivlepta në Ohër, përfundoi në vitin 2005. Më pas vijoi shugurimi nga Mitropoliti Timotej, i cili, me vullnetin e Zotit, u krye pikërisht në ditën kushtuar Shën Grigor Palama, në javën e dytë të Agjërimit të Madh. Kjo ditë tradicionalisht festohet çdo vit me vigjilje gjatë gjithë natës.
Motraria në manastir jeton sipas një rregullores krishtare të vendosur nga abati, atë Parthenij, duke ndjekur shembullin e manastireve të Sveta Gorës. Kjo rregullore krishtare, gjegjësisht ky rendi i jetesës, përfshin një jetë të plotë liturgjike me liturgji të rregullta, shërbime të mëngjesit dhe të mbrëmjes dhe vigjilje të natës, përballë të dielave dhe festave.
Këtu kultivohet një zanat vërtet i rrallë, që është profesioni kryesor i motrave, dhe ai është prodhimi i mitrave peshkopale.
Krahas detyrimeve të përditshme, këtu kultivohet një zanat vërtet i rrallë, që është profesioni kryesor i motrave, dhe ai është punimi i mitrave peshkopale. Puna është me të vërtetë fisnike, bëhet me lutje dhe si rezultat i detyrës ndaj plakut, nga duart e murgeshave dalin kryevepra vërtet të mrekullueshme dhe unike, të cilat janë pjesë e veshjeve liturgjike të shumë peshkopëve dhe patriarkëve, duke përfshirë edhe Patriarku Ekumenik. Përveç kësaj, motrat merren edhe me punimin e ikonave, me temjanin e Sveta Gorës, ndërsa së fundmi janë duke punuar në mënyrë aktive në zgjidhjen e problemeve të rasteve të veçanta sociale, veçanërisht tek të rinjtë që rrezikohen gjithnjë e më shumë në këtë botë të mbushur me veseve dhe pasioneve.
Një dëshmi e veçantë e mëshirës së madhe të Zotit dhe e ndërmjetësimit të padronit të fuqishëm të lavdishëm të manastirit është prania e eshtrave të Fitimtarit të Shenjtë, ose më saktë një pjesë e dorës së tij, e cila mrekullisht mbërriti në këtë vend të shenjtë disa vite më parë dhe është një bekim i madh për popullin tonë ortodoks. Përveç tyre, këtu ruhen reliket e Shën Gjon Kukuzelit, martirit të Shenjtë Emilian, Shën Gjon Rusit, martirëve të mëdhenj Varvara dhe Katerina, si dhe një grimcë e Kryqit të Shenjtë.
Për shkak se manastiri është i tipit të hapur, ai vizitohet vazhdimisht nga mysafirë, besimtarë dhe turistë të cilët në këtë vend të shenjtë gjejnë mbështetje të fortë shpirtërore dhe qetësi.
