Mirësjellje e krishterë, gëzim shpirtëror, mirënjohje dhe lutje – gjithçka që prek zemrën dhe e hap mendjen drejt dritës qiellore u derdh këto ditë në vendbanimin e bekuar dhe të shenjtë të Shën Joan Vladimirit, afër Elbasanit, ku u përkujdua me nderim kujtimi i tij i ndritur dhe i hirshëm.
Ishte një festë e mbushur me madhështi dhe përvujtëri, me dritë dhe përshpirtëri, me hir të bollshëm dhe gëzim të frymëzuar – një panigjir i vërtetë manastiral sipas masës së Shpirtit të Shenjtë.
Për madhështinë e festës u kujdes me dashuri dhe urtësi igumeni i manastirit, atë Irine Gega, i cili me gjithë qenien e tij u dëshmua si vëlla dhe mikpritës, i dashur dhe pa ligësi, ashtu si edhe etërit e tjerë të Elbasanit, në mënyrë që dashuria e Krishtit e bashkoi popullin e mbledhur në një trup, në një lutje, në një zemër të vetme.
Mbrëmë, në tempullin e mbushur plot me besimtarë dhe në heshtjen e tij të përndritur me mirrë dhe solemnitet, u shërbye një vigilie e tërë nate, ku me lutje kryesoi Fortlumturia e Tij, Mitropoliti i Amantisë, z. Nathanieli. Ndër shumë besimtarët e mbledhur me lutje, me bekimin e Atit tonë të Shenjtë, Imzot Parthenit, Ipeshkvi i Antanisë, ishin edhe vëllezërit tanë, arkimandritët Dositeu dhe Kirili, monaku Filip, si dhe motrat Ekaterina dhe Kristina nga Rajçica, të cilët me praninë e tyre sollën bekim dhe gëzim shpirtëror nga vendbanimet tona monastirale.
Ndërsa sot në mëngjes, në kulmin e festës manastirale, u shërbye Liturgjia Hyjnore, të cilën e udhëhoqi Kryepeshkopi i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë, Imzot Joan, në bashkëmeshim me Mitropolitin e Elbasanit, z. Antonin dhe Ipeshkvin e Krujës, z. Anastas, së bashku me shumë klerikë nga Shqipëria, Italia, Mali i Zi dhe Maqedonia. Një hir i veçantë u derdh mbi këtë mister eukaristik përmes bashkësisë në Trupin dhe Gjakun e vetëm të Krishtit, përmes së cilës u realizua jo vetëm uniteti festiv, por edhe ajo lidhje e thellë shpirtërore që bashkon Kishën si trup i dashurisë, mbi të gjitha gjuhët, vendet dhe kombet.
Për kollivën e mrekullueshme festive, të stolisur me ikonografinë e Shën Joan Vladimirit, u kujdesën motrat tona nga Rajçica – një vepër që është njëkohësisht bindje shpirtërore dhe art, dashuri dhe shërbesë, sepse çdo kokërr gruri ishte përgatitur dhe zbukuruar me lutje dhe dashuri.
Pas Liturgjisë, u zhvillua një litani solemne rreth tempullit të shenjtë, me arkën e relikeve të Shën Joan Vladimirit, ku morën pjesë me nder edhe etërit tanë Dositeu dhe Kirili, duke bartur arkën e shenjtë dhe reliket e nderuara – si dëshmi e lidhjes së gjallë me shenjtorët, si bekim për besnikëri dhe dëshmi të heshtur.
Menjëherë më pas, Kryepeshkopi Joan, me dashuri të madhe baritore, priti në një pritje zyrtare etërit dhe motrat tona, së bashku me klerin dhe shumë të ftuar, ndër të cilët edhe kryetarin e bashkisë së Elbasanit, Glendian Llatja – të gjithë si një familje sobornike në Krishtin.
Në këtë dritë festive të shenjtërores, ngritëm edhe ne lutjen tonë drejt Shën Joan Vladimirit – një lutje për unitetin e ortodoksëve, për rinovimin e dashurisë mes vëllezërve, për fitoren e paqes së Krishtit mbi përçarjen dhe egoizmin.
O Shën Joan Vladimiri, lutu për Kishën e Krishtit!
Për paqe, për dashuri, për unitet!
