Apostuj, të mbledhur nga skajet e universit këtu në malin Gjetseman, varrosni trupin tim dhe, Ti, Biri im dhe Perëndia ime, prano shpirtin tim.
Ekzistojnë fjalë të bukura të zhytura në nektarin e ëmbëlsisë së parajsës, që me aq butësi kënaqin zemrën dhe mendjen pranuese të bukurive shpirtërore; fjalë që e lartësojnë lehtësisht shpirtin në hapësirat mbitokësore të bukurisë së paprekshme. Por, pyesim veten – a ka një fjalë të denjë njerëzore, me të cilën kuptimi i kufizuar i fjalës dhe i turbullt nga mëkati mund t’i afrohej ngjarjes dhe vendit ku Ajo, e cila ishte vetë nektari që ushqeu Fjalën e mishëruar të Perëndisë dhe është ëmbëlsia e papërshkrueshme e engjëjve, u zhvendos dhe u ngrit, me shpirt dhe me trup, nga kjo botë e kalbur, atje ku me pastërtinë e saj virgjërore, në fakt, përket – në Mbretërinë e dritës dhe lavdisë së përjetshme, në afërsi të Trinisë së Shenjtë? ,,Sekretet e tua janë të mrekullueshme, Nënë e Zotit! Fron i Lartmadhërisë u tregove, Zonjë; u zhvendose nga Toka drejt Qiellit. Lavdia jote hyjnore shkëlqen me mrekulli të perëndishme. Ngritja jote festohet nga autoritetet dhe fronet, principatat dhe sundimet, pushtetet dhe kerubinët dhe serafimët e tmerrshëm…” Të jesh shoqërues i këtij kori qiellor dhe shoqërues në atë doksologji (ato fjalë me urtësi) misterioze, dhe pikërisht në vendin e shpërnguljes së të Lartësuarës, është vërtet i shenjtë dhe drithërues.
Dhe ja, sot e Nderuar me atë mëshirë të papërshkrueshme na nderoi, duke na përgatitur një tryezë, të shenjtë dhe misterioze, me Trupin e pastër dhe me Gjakun e nderuar e jetëdhënës të Birit të saj dhe Perëndisë sonë, Zotit Jezu Krisht. Dhe ftesa e saj për t’i shërbyer Eukaristisë Hyjnore erdhi nëpërmjet abatit veçanërisht dashamirës të Memorialit të saj aktual në Gjetseman, Mitropolitit të Nderuar z. Joakim i Elenopolskit, në zemrën e të cilit Nëna e Bekuar e bëri shtëpinë dhe të cilin e dërgoi së pari të na takonte në Kishën e lavdishme të Ringjalljes, në fillim të adhurimit tonë. Kështu, sot te Varri i Asaj që e lindi Zbrazësin e varreve njerëzore, Plaku ynë i dashur, Peshkopi Antaniski z. Parthenij, shërbeu së bashku me Mitropolitin z. Joakim, në Liturgjinë e bukur, e cila na ngriti shpirtrat në përqafimin e bekuar të Nënës Mbretëreshë. Së bashku me këta dy fëmijë të bekuar të Nënës së Zotit, të cilët me shpirtin e tyre janë të lidhur fort me Të, i shërbyen Arkimandritit Dionisit, Abati i faltores së shenjtë të Errësirës ku ishte i burgosur Krishti, Arkimandrit Dositeus dhe Hieromonkët Kirili dhe Anatoli nga Familja Bigorski, si dhe katër priftërinj të tjerë nga Kisha Ortodokse e Serbisë.
Gjuha njerëzore nuk ka fuqi të mjaftueshme për të përshkruar valët e bekuara dhe përvojat e shpirtrave të priftërinjve dhe besimtarëve, të mbledhur rreth Varrit prej ku u ringjall Nëna e Jetës. Gjatë Eukaristisë në atë vend të shenjtë, njeriu ndjen se në një mënyrë misterioze, të papërshkrueshme gjendet në shtëpinë dhe atdheun e tij të vërtetë. Ose, siç tha dikur Plaku ynë më i dashur:
,,Për një kohë të gjatë, Zoti priste të shfaqej një person i tillë, i cili me pastërtinë e tij tejet të arsyeshme dhe tejet engjëllore dhe me dashurinë e tij të pakushtëzuar dhe të patëmetë për Të, mund t’i hapte derën, që të hynte në natyrën njerëzore dhe në historinë e tij. Ai person ishte padyshim Virgjëresha e Bekuar Mari, Vajza e përulur dhe Ndershme e Nazaretit. Ajo është anija e re shpëtimtare e Noeut, në të cilën është shpëtuar gjithë njerëzimi; Është një ,urë dhe shkallë mes Qiellit dhe Tokës’, mes Zotit dhe njeriut; Ajo nuk ishte një ,frut i mëkatit’, por një ,lule e re e drejtësisë’; Ajo u bë vendbanimi i të Pavendosurit, ,Qielli i ri dhe Toka e re’ – siç shprehet aq bukur Shën Nikolla Kavasilla për Të; ,Toka e Premtuar’, ‘Atdheu i të gjallëve të përjetshëm’. Nëna Më e Shenjtë e Zotit, si Ajo që është më e gjerë se Qiejt, është Udhërrëfyesja jonë që i udhëheq besimtarët nga të gjitha epokat drejt Krishtit. Njëkohësisht, ajo është Dhuruese e të gjitha të mirave hyjnore për njerëzit dhe krijimin. Prandaj, përpjekja për të treguar madhështinë e Nënës së Zotit i kalon fuqitë njerëzore”.
