о едно далечно село, секоја година во очи на Божиќ, свештеникот правеше пештера за во црквата. Селаните прво одеа в црква, за да присуствуваат на Светата Литургија и коленичејќи палеа свеќи пред пештерата, коишто требаше самите да догорат и да изгаснат, пополека топејќи се. Затоа околу пештерата имаше безброј свеќички и црквата зрачеше и светеше…
Ноќта одново ја распосла својата ѕвездена покривка. На една од Витлеемските полјанки десет годишното овчарче Самуил гледаше како изгреваат ѕвездите. Секоја вечер тој ноќеваше тука и го чуваше стадото, како што правеа и другите пастири. Денес една од овчичките му се загуби. Самуил долго ја бараше додека најпосле не ја пронајде, заглавена во еден даб.…
Во една далечна земја си живеело едно момче по име Иван. Тоа било сираче, не ги знаело ни својата мајка, ни таткото. Живеело потполно само во една стара колиба и се хранело со она што добрите луѓе му го носеле. -Ах, зошто ми се падна мене оваа жална судбина на сирак? – воздивна тажно Иван…
Едно утро едно дете ставило хартивче покрај чинијата на мајка си. На него тоа напишало: „Мама му должи на Јован: за одење во продавница - 25 денари; за тоа што е добар - 10 денари; за одење на часови по музика - 15 денари; разно - 5 денари. Вкупно, 55 денари.“ Мајка му се насмевнала…
Имаше во рајот два ангели кои Бог ги задолжи за врската помеѓу Него и луѓето и тие имаа за задача да ги пренесуват до Бога пораките и молитвите на луѓето. Едниот непрестајно леташе горе – долу, а другиот си почиваше на еден облак. Еден ден, оној кој постојано седеше без работа, го праша другиот: -…
Среде една голема планина,тече жуборливо реката Радика,а во нејзина близина има едно убаво свето место,на кое со радост се сеќавам често. Тоа место ко ѕвезда ноќе сјае,во него молитвата засекогаш ќе трае,местото претставува манастир убав,паметник на вера, добрина и љубов. Таму е рајот за моите очи,освен молитва и света вода се точи,таму мајката природа својот…
