Беше убав сончев ден. Еден светогорски старец полека си ја раскопуваше бавчичката пред својата келија. Наиде еден човек, го поздрави па така, колку да го праша нешто, му рече :
– Што правите Оче?
– Еве си ја исповедам бавчичката.
– Како тоа? – се зачуди минувачот. – Па зарем и бавчата треба да се исповеда? Прв пат слушам такво нешто!
– Треба, секако дека треба – одговори старецот. – Гледаш, ветрот донел некакви гранки, овде онде изникнал коров, има и камчиња, а после дождот и трње се појавија. Само ако добро ја исчистам земјата од камчињата, трњето и коровот, зеленчукот што овде го посадив ќе биде убав и здрав, а доматот, ако даде Бог, голем и црвен како јаболко. Ако не ја „исповедам “ бавчичката, односно ако не ја очистам, и ако дозволам овие мали стебленца да израснат во голем коров, бавчичата ќе ми раѓа само мали, жолти и збрчкани плодови.
