(Девети дел)
Уривање на храмот на Воскресението
Набргу потоа прогонствата се прошириле и на околната област. Како што спомнува Ендрју Џотишки, професор по Средновековна историја на Универзитетот во Ланкастер, ал-Хаким ги уништил сите крстови во црквите и забранил употреба на вино во подготовката за причест.
Јахја ибн Саид, исто така наведува дека ал-Хаким ги осквермил дури и христијанските гробишта во Каиро, раскопувајќи ги гробовите и расфрлајќи ги коските на мртвите. Понатаму тој дополнува дека овие прогонства биле причина за масовните преселби на христијаните од Палестина и Египет кон византиските територии, претежно кон Антиохија.
Освен Ибн ал-Каланиси, и Сибт ал-Џаузи го поврзува уривањето на храмот на Воскресението со службата на слегувањето на благодатниот Оган. Во врска со ова, Бар Хебреус, истакнатиот сириски епископ, историчар и философ (1226-1286), во своето дело наречено „Хронографија“, пишува:
Ал-Хаким навистина го уништил храмот на Воскресението, со цел да се запре ширењето на влијанието на чудото од Огнот, и после ова свое мрачно дело, наречен е „египетски Нерон“. Но од делата на Ибн ал-Кас и ал-Бируни, се гледа дека муслиманите не само што учествувале во службата, туку и го пренесувале светиот Оган и со него ги палеле кандилата во џамијата наречена „Купола на карпата“. Исто така и од писмото на Никита се гледа дека „благодарение на ова чудо цела Сирија се исполни со христијани“.
Токму ова влијание ал-Хаким сакал засекогаш да го спречи, срамнувајќи го со земја храмот и Кувуклијата на Светиот Гроб – одлука за која, како што вели Бар Хребреус во својата Хронографија, тој подоцна се покајал.
Но дали калифот успеал да ја постигне својата цел, или со други зборови, дали после тоа тотално уништување на храмот и Светиот Гроб, престанало чудото со благодатниот Оган? Или, пак, и понатаму се случувало дури и на тоа опустошено место, на таа полјанка каде останала само голата карпа на Христовиот Гроб и околу неа пепел? На ова прашање одговор даваат двајца истакнати француски свештеници, очевидци на службата од тоа време, летописецот и опат Ришар благословениот и Орлеанскиот бискуп Улрих.
(Продолжува…)
Превод од англиски јазик, сестринството од Рајчица
