Животот на Светиот Архиѓакон и Првомаченик Стефан секогаш бил и останува останува еден блескав пример и вдахновение за сите верни. Неговата служба заради името Божјо, исполнета со благодатта на Светиот Дух, беше огледало на христијанската љубов и пожртвуваност за сите. Со смирение и грижа за бедните и немоќните, Свети Стефан го сведочел Евангелието не само со зборови, туку, пред сè, со својот живот, станувајќи едно живо евангелие за присуството на Божјата љубов во светот.
Но, непријателот на човечкиот род, кој секогаш во својата омраза го напаѓа доброто, не можеше да го поднесе овој светилник на благодатта. Злобата на исконскиот завидливец се излеа преку неговите слуги – лажливите обвинувачи, народните старешини, кои го опкружија Светиот Стефан, обидувајќи се да го замолчат со лаги и насилство. Гневните чувари на Мојсеевиот закон, заслепени од својата жестокосрдечност, не ги препознаа светоста и вистината што Светиот Стефан ги проповедаше, па го осудија на сурова смрт.
Овој настан не е само една страница од долгата христијанска историја. Тој е парадигма што се повторува низ вековите во животот на Црквата. Колку пати мачениците, следејќи го примерот на Светиот Стефан, ја исповедале Вистината со бестрашна храброст, кротко подавајќи ги своите глави пред мечевите на злото? Колку пати Божјите угодници биле клеветени и лажно обвинувани, претрпувајќи големи страданија заради љубовта кон Христа? Но, тие страдања не беа залудни. Тие беа семе на нов живот, сведоштво за Божјата победа над злото, сведоштво за љубовта што не умира.
Овој новозаветен херој на верата, Светиот Првомаченик и Архиѓакон Стефан, со својот живот и подвиг длабоко го трогнува срцето на секој верник. Тој нè потсетува на првоизразената сила на Евангелието, сила што не е од овој свет, туку е тивка и благодатна, сила што ги преобразува срцата и умовите на оние кои ја примаат. Како што сјаеше лицето на Светиот Стефан додека ја исповедаше Вистината, така и денес сјаат лицата на вистинските Христијани, кои во искушенијата и борбите на овој свет остануваат верни на патот на трпението и смирението. Можеби токму затоа, бројни верни кичевчани се собраа вчера во храмот на Светите Првоапостоли Петар и Павле во Кичево, за на Божиќната радост да и ја додадат и радоста од славниот спомен на Свети Стефан. Тоа е сведоштво за непрекинатата сила на верата, која го обединува Божјиот народ и му дава поттик за подвиг во Христовото име.
Со благослов на Блаженејшиот Архиепископ Охридски и Македонски, г. г. Стефан, кој го има големиот благослов да го носи името и духовното наследство на Светиот Првомаченик Христов, во кичевскиот храм на Првоврховните Апостоли беше отслужена Божествената Литургија – голем благослов за градот и извор на неискажлива благодат за собраните верници. Со евхаристиското таинство чиноначалствуваше нашиот возљубен Старец, Епископот Антаниски г. Партениј, чиешто посветено богослужење беше пресретнато со голема радост и љубов од сите присутни. Со владиката сослужуваа браќата архимандрити, јеромонаси и јероѓакони од Бигорски, како и себлагоговејните презвитери од Кичево: о. Стефче Тошевски, о. Александар Матески и о. Александар Крстаноски.
Старецот, со своето татковско слово, полно со љубов, духовност и вдахновена мудрост, ги поткрепи срцата на бројните верници и духовни чеда од градот Кичево и пошироко. Во своето обраќање, тој ги потсети сите на највозвишените христијански вредности кои треба да ги негуваат – верата, смирението и љубовта – како клучеви за влез во радоста на Христовото Царство.
Во атмосфера на тивка радост и благодарност, верните го завршија овој свет ден со надеж и љубов во срцата, подготвени да го продолжат својот пат на спасението, следејќи го примерот на Светиот Првомаченик и Архиѓакон Стефан.
