Во спокојната убавина на изминатата манастирска ноќ, таму каде што времето се допира со вечноста, Бигорски и оваа година за Духовден стана нова ерусалимска Горница. Како некогаш на Сион, така и овде, Светиот Дух – огнен, светол, тивок – слезе во црковната тајна на празникот Педесетница. „Педесетница ја празнуваме и доаѓањето на Духот…“, пееше Црквата, а заедницата црковна сведочеше: навистина, денот на исполнување на ветувањето дојде.
Сè започна со ноќното бдение, кога молитвената тишина се претвори во збор Божји. Старецот наш возљубен, Епископот Антаниски г. Партениј, како вистински молитвен патоказ, претстоеше на празничното ликување, од името на сите и за сите. Во темнината на светот, се јави „светлината на Утешителот, и светот го осветли.“
Следниот ден, на Божествената Евхаристија, Старецот повторно го тајноводеше народот Божји – собран како живо Тело, соборно, полно со дух и со вистина. Се воздигнавме, не со чувства, туку со вера, во самото таинство на јавувањето на Троичното Божество. Како што кажува стихирата: „Сè дарува Духот Свети: прави пророштва да извираат, свештеници усовршува, неписмени на мудрост научи, рибари како богослови покажа, ја составува целата уредба на Црквата…“
А кога дојде времето за Вечерната со молитвите за призив на Светиот Дух, се симна тивко некое свето вдахновение. Старецот ги читаше древните молитви, не како чиновник пред документ, туку како син пред Татко, како оној кој сам го доживеал огнот Божествен. Во тие мигови, на колена пред Пресветата Троица, сите бевме одново преродени: „Ја видовме светлината вистинска, примивме Дух небесен, најдовме Вера вистинита, на неразделната Троица поклонувајќи Ѝ се: зашто Таа нè спаси нас.“
Педесетница не е спомен, таа е реалност. И кога Духот доаѓа – како тогаш, така и денес – Он не остава ништо исто. Он создава Црква. Он создава човек. Он го создава Денот што не минува.
„Духот Твој добар ќе ме патеводи во земја права…“ – тоа и го почувствувавме: дека Светиот Дух не е поим, туку присуство. Не е чувство, туку светлина. Не е ритуал, туку живот.
Бигорски, овој светол сведок на Воскреснатиот, Го прими Духот. И повторно стана она што отсекогаш бил – живо срце на Црквата, отворено кон небото.
Добро просветление на сите!
