Во таинствениот блесок на денешниот празник – сечесниот Собор на светиот архангел Михаил и на сите небесни бесплотни сили – Црквата Божја повторно нè повикува да го кренеме погледот од земното и да го насочиме кон височините, кон оние огнени служители коишто непрестајно Му служат на Бога и го чуваат од зло родот човечки. Денешниот спомен е едно благословено потсетување дека светот не е само видлива и пропадлива материја, дека над нашата немоќ стои небесната сила и дека човечките ограничувања и слабости не се последниот збор во историјата, туку милоста на Отецот небесен која преку ангелите Негови нè посетува, нè заштитува и нè воздигнува.
Од сите небесни чиноначалници, најпрв во чест и сила е светиот архистратиг Михаил – огнен бранител, војсководец на небесните воинства, стражар на Божествениот пат. Неговата појава, како што пее денес Црквата, е знак на Божјата непобедлива сила: „Каде што ќе осени благодатта твоја, Архангеле, оттаму исчезнува силата на ѓаволот.“
И навистина, ликот на светиот Архистратиг е слика на духовна храброст – на онаа внатрешна решителност со која човекот, заштитуван од благодатта Христова, ја победува темнината во себе. Во архангелското „да застанеме, да стоиме со страв Божји, да внимаваме!“ пред ангелските множества, Црквата ја открива и нашата внатрешна борба против секое зло, секоја помисла, секој страв што сака да нè оддалечи од Бога. Оти, архангелот Михаил и денес го повторува истиот повик кон нас: да не се предаваме пред искушенијата, туку да стоиме „во светлина“, да Му приоѓаме и да Му припаѓаме на Христа.
Соборот на сите небесни бесплотни сили нашата света Обител отсекогаш го слави со особена почит и побожност. Ние, кои секојдневно ја гледаме благодатната заштита на небесните воинства над ова осветено место, со благодарност и трепет му ги упатуваме своите прозби на Архангелот – да нè крепи, да нè закрилува и да нè води на патот што води кон Царството небесно.
Денеска, во тивката возвишеност на празникот, со светата Евхаристија тајноводеше нашиот возљубен старец, преосвештениот епископ Антаниски г. Партениј. Во присуството на браќата монаси и на притекнатите верници, Божествената Литургија стана духовен заслон, спокој и светлина што го осветлува срцето, мир што го надминува секој земен страв. По читањето на светото Евангелие, Старецот г. Партениј изговори вдахновено и проникливо слово за невидливата, но силна закрила на небесните сили и за потребата човекот секојдневно да учествува во таа ангелска борба преку молитва, трпение и љубов.
Накрај, со благодарност кон светиот архангел Михаил, ги упатуваме своите молитвени воздишки:
О, Архистратиже Божји, застани со нас со светлината на својата непобедлива сила, чувај го ова свето братство, одврати ја секоја темнина од оваа Обител, вдахни ни ревност за добродетелите, и води нè кон Оној Кој ти ја даде поголемата слава – Христос, нашиот Бог. Амин.
